در سال‌جاری مهرام در چهار دیداری که با این تیم لبنانی داشت، 4بار شکست را تجربه کرد؛ 2شکست در غرب آسیا و 2شکست در باشگاه‌های آسیا و آخرین شکست به‌گونه‌ای بود که مهرام قهرمانی آسیا را از دست داد. اما این نایب‌قهرمانی چیزی از شایستگی‌های مهرام کم نمی‌کند چرا که این تیم با توجه به تغییرات زیاد ابتدای فصل شرایط سختی را تجربه کرد و بدون استراحت و داشتن فرصت لازم بلافاصله از مسابقات باشگاهی ایران راهی این رویداد مهم شد. مهرام حتی فرصتی برای هماهنگی یاران کمکی‌‌اش نیز پیدا نکرد.
اگرچه معتقدم که این شرایط می‌تواند زنگ خطری برای بسکتبال ایران باشد ولی باید بپذیریم که برنامه‌ریزی کنفدراسیون بسکتبال آسیا هم در برگزاری مسابقات اشتباه بوده و به همین دلیل است که کره‌ای‌ها، چینی‌ها و حتی ژاپنی‌ها رغبتی برای حضور در این بازی‌ها از خود نشان نمی‌دهند. در برگزاری این رویداد مهم که با شیوه غلطی دنبال می‌شود هیچ هماهنگی و تعاملی نیز با تیم‌های شرکت‌کننده صورت نمی‌گیرد.یکی از دلایل ناکامی مهرام، خستگی بازیکنان این تیم به‌خصوص در بازی پایانی بود. این تیم در چندین ماه گذشته با حضور همزمان در بازی‌های غرب آسیا و لیگ داخلی مجالی برای استراحت‌کردن پیدا نکرده بود.
در فینال لبنانی‌ها در دفاع و حمله منسجم بودند. تیم الریاضی با اضافه‌کردن فادی الخطیب و اسماعیل احمد، خط‌حمله خود را قدرتمند کرده بود. البته این 2بازیکن در دفاع نیز فوق‌العاده بودند؛ به‌خصوص اسماعیل بازیکن مصری الریاضی که با مهار ویلیامز نقشی اساسی در کاهش قدرت مهرام داشت. با اینکه شاگردان شاهین‌طبع در حمله بسیار خوب بودند و اگر در امتیاز عقب می‌افتادند، خوب جبران می‌کردند اما مشکل اصلی‌شان در دفاع بود. ضعف دفاعی مهرام هم به بازیکن پست5 این تیم برمی‌گشت. وقتی شیخ سمب در زمین بود، اعتمادبه‌نفس مهرامی‌ها بالاتر می‌رفت، اما وقتی از زمین خارج می‌شد، جانشینان او شرایط لازم را نداشتند و دفاع تیمی از کار می‌افتاد. به‌نظر من بازیکنان مهرام از دفاع غافل شدند که فادی الخطیب توانست به‌تنهایی 40 امتیاز کسب کند.
نکته مهم دیگر اینکه در بسکتبال ضربه‌های پنالتی بسیار تعیین‌کننده است؛ اگر مسابقه را دوباره ببینیم، متوجه خواهیم شد که درصد بسیار بالایی از پنالتی‌های تیم لبنانی مخصوصا پنالتی‌های فادی الخطیب وارد سبد شد. همین ضربات پنالتی است که می‌تواند در انتهای مسابقه نتیجه را تعیین کند. البته در تیم الریاضی نباید از مهره‌های پیرامونی باهوش و کارآمد غافل شویم. این بازیکنان به‌خوبی بر توپ و میدان مسلط بودند و اگر اشتباهی نیز می‌کردند سریع در فکر جبران بودند. مهران شاهین‌طبع در حمله تیمی متکی به آفاق، کامرانی، ویلیامز و شیخ سمب بود.
در همین راستا کریس ویلیامز عملکرد خوبی داشت اما شیخ سمب خیلی زود از زمین خارج شد و حامد آفاق نیز به دلیل کنترلی که می‌شد نتوانست آنچنان که باید در کسب امتیاز موفق باشد.در بازی فینال شاهد بودیم که در بسکتبال هر کس خوب دفاع کند، در حمله نیز موفق و در مسابقه پیروز خواهد شد. درست است که این نتیجه قهرمانی را از مهرام ایران گرفت، اما این زنگ خطر را به صدا در آورد که هم اکنون در غرب آسیا نیز کشوری وجود دارد که می‌تواند رقیب قدرتمندی برای بسکتبال ایران باشد.
* کارشناس بسکتبال
