به گفته گری پالیستر (مدافع سابق منچستر یونایتد و تیم ملی انگلیس) که در سال 1992 عنوان بازیکن سال اتحادیه فوتبالیست‌های حرفه‌ای را کسب کرده بود، هر دو برنده امسال سزاوار جوایز خود بودند، اما زمانبندی اعطای این جوایز که بر اساس رأی‌گیری از بازیکنان در ماه مارس انجام می‌گیرد، بحث‌هایی را به‌وجود می‌آورد؛ از جمله اینکه آیا این انتخاب حقیقتاً منعکس‌کننده کل فصل است؟
پالیستر درباره جایزه برترین بازیکن سال
از سوی اتحادیه بازیکنان حرفه‌ای فوتبال انگلیس گفت: «این جایزه بازیکن سال است نه بازیکن فصل و مشکل همین جاست. از نظر من این باید جایزه بازیکن فصل اتحادیه فوتبالیست‌های حرفه‌ای باشد».
در حال حاضر نحوه انجام این انتخاب گاهی اوقات نتیجه رأی‌گیری را کمی نامتعادل می‌کند. این جایزه بزرگی است؛ چه برای یکسال باشد چه یک فصل. موضوع فقط این است که زمان رأی‌گیری که نزدیک می‌شود هر بازیکنی که روزهای خوبی داشته بیشتر در ذهن افراد می‌ماند. به‌نظر می‌رسد این مسئله در مورد بیل، که در پاییز با 2نمایش فوق‌العاده مقابل اینتر، مدافع عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان، خوش درخشید کاملاً صدق می‌کند. از کریسمس تاکنون این بازیکن در رسیدن دوباره به آن سطح دچار مشکل بوده که عمده دلیل آن مصدومیت وی بوده است و این تردید را در هواداران ایجاد کرده که آیا اگر نظرسنجی دیرتر انجام می‌شد باز هم نتیجه همین بود؟ نمانیا ویدیچ (مدافع منچستر یونایتد)، کارلوس توز (مهاجم منچستر‌سیتی) و اسکات پارکر (بازیکن وستهم) که همگی در بین 7 نامزد کسب عنوان بازیکن سال حضور داشتند عملکرد با ثبات‌تری داشته‌اند.
همچنین بازیکنی چون چارلی آدام از بلک‌پول، وجود دارد که در اولین حضور تیمش در لیگ برتر نمایشی عالی داشته و یا نانی، بال منچستر یونایتد که به گفته پالیستر بهترین فصل خود را با پیراهن این تیم سپری می‌کند اما نامش تنها در فهرست بازیکنان جوان دیده می‌شد. نظرات شخصی را که کنار بگذاریم در این انتخاب تناقض‌های دیگری هم وجود دارد. چطور است که بازیکنی مانند پارکر نامزد جایزه بازیکن سال می‌شود اما به تیم سال لیگ برتر راه پیدا نمی‌کند؟ و اگر بیل بازیکن سال است چطور است که به‌عنوان بازیکن جوان سال هم انتخاب نشده حال آنکه او نامزد کسب این جایزه هم بوده؟
گوردون تیلور، رئیس اجرایی اتحادیه فوتبالیست‌های حرفه‌ای، در خصوص اینکه چرا فرم‌های نظرسنجی به جای انتهای فصل در ماه مارس توزیع می‌شوند توضیح داد: من این نگرانی را درک می‌کنم اما این یک رقابت تیمی نیست. این جوایز هیچ ارتباطی به این ندارد که چه تیمی قهرمان لیگ برتر، جام حذفی یا لیگ قهرمانان شده، این فقط نشان می‌دهد که از دید دیگر بازیکنان حرفه‌ای کدام بازیکن، فصل درخشانی داشته است. همچنین، قبل از اینکه ما این جوایز را مطرح کنیم، جایزه اصلی همواره جایزه فوتبال‌نویسان بوده. بنابراین ما نمی‌خواستیم که تداخل ایجاد شود و به همین دلیل، رأی‌گیری خودمان را زودتر انجام می‌دهیم. این به خاطر احترام به جایزه‌ای بوده که از مدت‌ها قبل برگزار می‌شده.
تیلور همچنین اضافه کرد که هیچ برنامه‌ای برای تغییر زمان بندی رأی گیری وجود ندارد و اشاره کرد که به هر حال جوایز اتحادیه فوتبالیست‌های حرفه‌ای و فوتبال نویسان غالباً به یک بازیکن تعلق می‌گیرد. اما پالیستر معتقد است که برگزاری هر دو رأی گیری در انتهای فصل برای بازیکنان یا هواداران مشکلی ایجاد نمی‌کند و به جایزه اتحادیه فوتبالیست‌های حرفه‌ای اهمیت بیشتری می‌بخشد؛ پایان فصل زمانی است که جام‌ها و جوایز تقسیم می‌شوند و در نهایت همه چیز به آنچه تو می‌توانی در یک فصل انجام دهی مربوط می‌شود. مطمئناً خیلی خوب است که جایزه فوتبال نویسان را هم به دست بیاوری اما برای یک بازیکن اهمیت بیشتری دارد که از سوی همتایان خود انتخاب شود. این نهایت افتخار برای یک بازیکن است.
در رابطه با اشکالات دیگر جایزه اتحادیه فوتبالیست‌های حرفه‌ای تیلور توضیح داد که بازیکنانی چون پارکر، آدام و رافائل فان در‌فارت از تاتنهام همگی به خاطر آرای بازیکنان 92 باشگاه لیگ برتر و لیگ‌های پایین‌تر برای کسب جایزه نامزد شدند اما تیم سال برای هر دسته با رأی گیری از بازیکنان همان دسته انتخاب می‌شود. بنابراین ممکن است بازیکنانی وجود داشته باشند که به پارکر، آدام یا فان در فارت رأی بدهند حال آنکه هرگز مقابل آنها بازی نکرده‌اند.
این موضوع همچنین مشخص می‌کند که چرا برخی بازیکنانی که در میان 7 نامزد جایزه بازیکن برگزیده سال حضور نداشته‌اند در تیم سال لیگ برتر هستند. دلیل اینکه چرا بیل، هم برای جایزه بازیکن سال نامزد شده و هم برای بازیکن جوان سال کاملاً به‌نظر رأی دهندگان برمی‌گردد. تیلور در این باره گفت: اکثر رأی دهندگان بر این باور بودند که بیل خود را در سطح بالای بازیکنان بزرگسال ممتاز کرده. من تعجب می‌کنم اگر فردی تردیدی در این باره داشته باشد اما هر شخصی نظر خود را دارد.
در مورد جک ویلشر هم باید گفت که او انصافاً خیلی خوب خودش را اثبات کرده. او فصل قبل به‌طور قرضی در بولتون بود و بازیکن جوان فوق‌العاده‌ای است که نه تنها برای آرسنال بلکه برای انگلیس شکوفا شده است. این برای او خیلی عالی است که جایزه بازیکن جوان سال را برد. گرت بیل می‌توانست هر دو جایزه را به خود اختصاص دهد اما قطعاً بازیکنان احساس کردند که ویلشر در سطح بالاتری بازی می‌کند. گرت مدت بیشتری است که خود را در این فوتبال نشان داده اما جک تازه در این فصل به صحنه آمده است.
