به همین خاطر چند شب پیش دنبال مطالب و اطلاعاتی از زندگی و شخصیت و سخنان این امام گشتم. کتابی پیدا کردم که شرح زندگی امام را از تولد (روز هشتم ربیع‌الثانی سال 232 هجری قمری) تا شهادت نوشته بود.
اولین نکته‌ای که توجهم را جلب می‌کند این است که امام یازدهم، 16 سال از عمر 29 ساله‌اش را، به اجبار در شهر نظامی سامراء به سر برده است. دوره امامت امام یازدهم، حدود شش سال طول کشید که از این مدت، سه سال آن حضرت در همان محیط نظامی و در پادگان‌های لشکریان زندانی بود و همین باعث شد که به آن حضرت لقب عسکری بدهند.
یکی دیگر از مطالب کتاب درباره رفتار امام یازدهم در زندان و تأثیری است که بر زندان‌بان‌ها گذاشته است. معنویت امام معمولاً زندان‌بان‌های بی‌رحم را هم متحول می‌کرد و حکومت وقت را ناچار می‌کرد هر چند وقت یک بار زندان و زندان‌بانان آن حضرت را تغییر بدهد.
نکته جالب و مهم دیگر سخنانی است که در عمر کوتاه (29 ساله) امام حسن عسکری(ع) از او نقل شده است؛ جمله‌های مهم و تأثیرگذاری مثل این جمله که « عبادت کردن به زیادی روزه و نماز نیست؛ بلکه عبادت به معنای فکر کردن در آفریده‌ها و کارهای خداوند است.»
با خواندن این جمله از امام یازدهم یاد یکی از دوبیتی‌های باباطاهر افتادم، همان دوبیتی که می‌گوید:
«خوشا آنان که الله یارشان بی/ که حمد و قل هو الله کارشان بی
خوشا آنان که دائم در نمازند/ بهشت جاودان بازارشان بی»
