"تیچه" به جمع سیاره‌های منظومه خورشیدی می‌پیوندد

به گزارش خبرگزاری مهر، اگر دوران کودکی خود را با رویای 9 سیاره در سامانه خورشیدی سپری کرده ‌اید و پنج سال پیش با شنیدن خبر سیاره نبودن پلوتون شگفت زده شده‌اید، خود را برای شگفتی دیگری نیز آماده کنید: شاید تعداد سیاره‌های سامانه خورشیدی همچنان بر روی عدد 9 ثابت بماند در عین حال که سیاره مشتری نیز سیاره بزرگ دیگر این سامانه نخواهد بود.

منظور از سیاره نهم، سیاره‌ای گازی و چهار برابر بزرگ‌تر از سیاره مشتری است که گفته می‌شود در خارج از ابر "اورت"، دورافتاده‌ترین منطقه سامانه خورشیدی، در حرکت است. مدار این سیاره که "تیچه" نامیده می‌شود، 15 هزار بار دورتر از زمین تا خورشید و 375 بار دورتر از مدار پلوتون تا خورشید خواهد بود و از این رو است که تا کنون فرصت دیدن این سیاره به وجود نیامده است.

اما اکنون دانشمندان اعلام کرده‌اند شواهد مبتنی بر وجود این سیاره در حال حاضر توسط تلسکوپ وایز ناسا جمع آوری شده‌اند و در انتظار تحلیل و بررسی به سر می‌برند. اولین بخش‌های اطلاعات در ماه آوریل ارائه خواهند شد و محققان دانشگاه لوئیزیانا، لافایت معتقدند طی دو سال آینده وجود سیاره "تیچه" به اثبات خواهد رسید.

زمانی که موقعیت این سیاره تعیین شود، دیگر تلسکوپ‌ها می‌توانند برای اثبات دقیق‌تر وجود آن بر روی موقعیت قرارگیری سیاره متمرکز شوند. از سویی دیگر تایید این سیاره به عنوان نهمین سیاره سامانه خورشیدی توسط اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی تعیین خواهد شد.

اصلی‌ترین بحثی که بر سر سیاره تیچه وجود دارد این است که برخی معتقدند این سیاره در مدار ستاره‌ای شکل گرفته است که بعدها اسیر میدان گرانشی خورشید زمین شده است، این احتمال نیز وجود دارد که اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی دسته بندی کاملا جدیدی را برای این سیاره انتخاب کنند.

این اتحادیه تصمیم نهایی درباره نام این سیاره را نیز به عهده دارد. "تیچه" نامی یونانی است که به الهه سرنوشت شهرها و خواهر الهه نفرت تعلق داشته است.

بیشتر جرم این سیاره باید از هیدروژن و هلیوم باشد و احتمالا اتمسفری مشابه مشتری، مملو از نقاط رنگارنگ و رشته‌ها و ابرها خواهد داشت. حتی احتمال اینکه در مدار این سیاره قمرهایی مشاهده شوند نیز وجود دارد زیرا تمامی سیاره‌های دور افتاده دارای قمر هستند.

آنچه احتمال می‌رود دراطلاعات نهفته در تلسکوپ وایز نشان دهنده حضور این سیاره در آن سوی سامانه خورشیدی باشد، حرارت این سیاره است که در حدود منفی 73 درجه سلسیوس، یعنی چهار یا پنج برابر گرم‌تر از سیاره پلوتون که به گفته محققان این حرارت از سیر تکامل و شکل‌گیری این سیاره به جا مانده است.

بیشتر اجرام موجود در ابر اورت، کره‌ای به شعاع یک سال نوری، در واقع توده‌های یخی با درجه حرارتی نزدیک به صفر مطلق هستند. تعدادی از این اجرام به واسطه کشش کیهانی از مدارهای خود خارج شده و سفر خود به درون سامانه خورشیدی را آغاز کرده‌اند.