کمتر از یک ماه تا آغاز مهم‌ترین رخداد سینمایی کشور باقی مانده است؛ جشنواره‌ای که با آن سال سینمایی نیز تحویل می‌شود. مروری بر فیلم‌هایی که ترکیب آثار حاضر در جشنواره امسال را تشکیل می‌دهند، امیدوارکننده و شوق‌برانگیز است. اینکه کنار انبوهی فیلم نازل که ساخته می‌شود، هنوز هم سینماگران شاخص و معتبر این دیار مشغول کارند، خبر خوبی است. اگر فیلم‌ها هم در حد اعتبار و نام سازندگان‌شان از کار درآمده باشند که دیگر قند مکرر است.
2- سینمای ایران چگونه تحویل سالش را جشن خواهد گرفت؟جشنواره فیلم فجر چه تصویری از سینمای امروز ایران ارائه خواهد داد؟ آیا تصویری که با سینمای اکران مخدوش شده، احیا می‌شود؟ به هر حال تغییر ویترین فعلی سینما که در آن کمدی سخیف چهره‌ای زشت به آن داده، الزامی به‌نظر می‌رسد.
جشنواره فیلم فجر می‌تواند منادی بازگشت به سینمای انسانی، اخلاقی و فرهنگی ایران باشد؛ سینمایی که بارها پرچم جمهوری اسلامی را در محافل معتبر هنری جهان به اهتزاز درآورده است. در فیلم‌های اکران به‌ندرت می‌شود سراغ چنین سینمایی را گرفت، باشد که در جشنواره به وصال دوست برسیم.
3- سال سینمایی تازه، با تغییر و تحولاتی همراه خواهد بود که درباره کیفیتش شاید الان نشود قضاوت دقیقی ارائه کرد، اما نشانه‌های این تغییرات را می‌شود رصد کرد. اصرار دولت در به‌دست گرفتن اکران (که هم‌اکنون در اختیار اصناف سینمایی است) با تأکید مجدد مدیرکل اداره نظارت و ارزشیابی در اعمال سیاست جدول‌بندی اکران کاملا مشهود و واضح است. در سال سینمایی تازه، دولت خود متولی اکران فیلم‌ها می‌شود.
به این ترتیب شورای صنفی نمایش، اگر هم حذف نشود، کارکردی تشریفاتی خواهد یافت. تحول دیگر، راه افتادن صنف واحد تهیه‌کنندگان است؛ صنفی که به پشتگرمی و حمایت دولت تشکیل می‌شود و احتمالا محل مناقشاتی تازه خواهد شد؛ دامنه‌اش هم از اختلافات تهیه‌کنندگان فراتر خواهد رفت. سینمای ایران آبستن حوادث تازه‌ای است؛ حوادثی که مطلعش را می‌توان در تغییر لحن و تکلم برخی مدیران سینمایی مشاهده کرد.
