لغزش برزیل در دور مقدماتی و مرحله دوم بازی‌ها برابر تیم‌های بلغارستان و کوبا خیلی‌ها را که با روحیات حسابگرانه «برناردو رزنده» آشنا نبودند در تحلیل‌هایشان به اشتباه انداخت اما این برزیل بود که با انتخاب دقیق حریفان در هر مرحله خود را بیشتر از هر تیم دیگری به جام قهرمانی نزدیک‌تردید و در مراحل سرنوشت‌ساز پایانی در مواجهه با میزبانی شکننده جواز صعود به فینال را گرفت و در مرحله پایانی در مواجهه با کوبای خسته توانست برای سومین‌بار قهرمان جهان شود.
تفاوت بازی برزیل با حریفان از مرحله نیمه‌پایانی به بعد کاملا متفاوت با بازی‌های قبلی این تیم در مراحل اولیه جام بود و همین موضوع سخت باعث غافلگیری حریفان ازجمله ایتالیا و کوبا شد که تا حدود زیادی فریب این حریف با تجربه را خوردند.بهترین جمله را در این مورد «ویلفردو لیون ونرو» پدیده بزرگ کوبایی‌ها در پایان فینال یکطرفه یکشنبه شب شهر رم به زبان آورد که در پاسخ به سوالات خبرنگاران گفت:«این برزیل فینال متفاوت با آن برزیل دور مقدماتی بود و هیچ نشانی ازآن تیم نداشت.»
راز قهرمانی برزیل جدا از برتری تکنیکی و تاکتیکی بازیکنان این تیم در مقایسه با حریفان در تجربه و میل به پیروزی خلاصه می‌شد که به «رزنده» این امکان را می‌داد تا راحت‌تر بتواند تفکراتش را در میدان برابر حریفان پیاده کند.
برزیل به لحاظ فنی تیم کاملی بود اما آنچه که به این تیم قدرت مضاعف می‌داد تا هیچ‌گاه در بدترین شرایط از کسب برد مایوس نشود همبستگی تیمی عجیب بود که حتی «گیلبرتوجیبا»ی با تجربه را نیز واداشته بود تا در آخرین حضورش در تیم ملی همانند یک جوان تشنه بازی در کنار زمین برای کسب برد تیمش بدون دقیقه‌ای حضور در میدان آرام و قرار نداشته باشد.
متحد مثل یک خانواده
خود «جیبا» در پایان آخرین بازی جام هفدهم دلیل موفقیت تیم برزیل را در محاصره خبرنگاران اینچنین برشمرد؛ «ما متحد و مثل یک خانواده بودیم و این راز پیروزی و دلیل موفقیت تیم ما بود. این قهرمانی برای من آخرین جشن قهرمانی بود که تا آخر عمرم هرگز آن را فراموش نمی‌کنم.»
کاپیتان جیبا اگرچه حتی برای یک امتیاز هم فرصت حضور در دو بازی پایانی با ایتالیا و کوبا را نیافت ولی با روحیه‌ای بالا و تفکر حرفه‌ای شادی‌اش از سومین قهرمانی در مسابقات قهرمانی جهان همانند بازیکنی بود که برای نخستین‌بار به این عنوان می‌رسید. او باوجود آنکه به آخر خط رسیده است در مورد آینده هم تیمی‌هایش گفت:«آنان رویدادهای بزرگی پیش‌رو دارند. از مسابقات جام‌جهانی و انتخابی المپیک گرفته تا خود المپیک لندن که باید سخت کار کنند.»
سرویس‌های مرگبار
برزیل در دیدار انتقامی با کوبا در فینال پیروزی خود را در مرحله نخست در شب فراموش نشدنی سالن «پالا لوتو ماتیکا»ی شهر رم که مملو از جمعیت بود مرهون سرویس‌های مرگبار بود؛ سرویس‌هایی که با کمترین درصد خطا فرصت کارگروهی را از کوبایی‌ها گرفت و آنان را مجبور ساخت تا بدون تمرکز کافی توپ‌هایشان را هدر دهند.
بازیکنان کوبا هیچ‌گاه در فینال در برابر سرویس‌های کشنده برزیلی‌ها به دلیل ساعدهای لرزان فرصت ابراز وجود نیافتند و به همین دلیل «ساموئل اورلاندو» مجبور شد در همان اواخر ست اول «پوآندری دیاز» را جانشین پاسور اول تیمش «رایدل هیرریزل لو» کند که تخصص‌اش در ارسال پاس‌های بلند در دو سوی آنتن بود. اما این ترفند هم در برابر تاکتیک شناور برزیلی‌ها و تکنیک نابشان نتیجه نداد و برزیل پس از برتری 25بر22 در ست اول، در ست دوم با نتیجه ناباورانه 25 بر 14پیروز شد و در نهایت پیروزی
25 بر22 در ست سوم موجب شد تا برزیل برخلاف آنچه که پیش‌بینی می‌شد در فینالی برابر و دشوار بخت بیشتری نسبت به کوبا برای پیروزی دارد، در یک بازی‌ای یکطرفه موفق به یک برد بزرگ شد.
تشکر از «فوس»
«برناردو رزنده» سرمربی نامدار برزیلی‌ها که در عین بدبیاری با پای گچ گرفته و به کمک دو عصا در این بازی‌ها حاضر شده بود، پس از پایان بازی‌ها و کسب یک افتخار دیگر برای برزیل و خودش در کنفرانس مطبوعاتی گفت:«ما بازی بزرگی در برابر کوبا انجام دادیم و بیش از همه باید از «ویستوفوس» تشکر کنم که در این بازی عالی ظاهر شد. تیم جوان کوبا در مقابل حریفان قدرتمندی به برتری رسید و ما به خوبی توانستیم احساساتمان را در فینال کنترل کنیم.»
وی با اشاره به مشکلات تیمش و 2چهره متفاوت آن در این بازی‌ها و سلطه طولانی برزیل بر والیبال جهان گفت:«ما در طول این تورنمنت مشکلاتی نیز داشته‌ایم، اما رفته رفته تبدیل به همان تیم خوب همیشگی شدیم.»
بدترین بازی کوبا
«ساموئل اورلاندو» پس از ناکامی در فینال مقابل برزیل یکی از دلایل برتری برزیل را تجربه بیشتر بازیکنان این تیم خواند و گفت:«این بازی برای بازیکنان جوان کوبا سخت بود ولی باوجود برتری و بازی‌های خوب و شکست دادن حریفان قدرتمند اعتراف می‌کنم که این بدترین بازی تیم ما در این تورنمنت بود.»
سرمربی کوبا در پاسخ به این سوال که بزرگ‌ترین مشکل کوبا برای پیشرفت در والیبال چیست عنوان داشت:« مسابقات باشگاهی خیلی منظم و مداومی نداریم و باتوجه به دیر پایان یافتن این مسابقات، 3هفته کار فیزیکی انجام دادیم و فرصتی برای کارهای تکنیکی و تاکتیکی نبود. توقع پیشرفت بازیکن بدون مسابقه امری محال است.»
صربستان در جای سوم
در بازی رده‌بندی ایتالیا با وجود حمایت 12هزار تماشاگر 3بر یک مقابل صربستان مغلوب شد و به اهداف ترسیمی‌اش در رسیدن به یکی از 3سکوی برتر نرسید. با بازیکنان جوان فعلی که فاصله زیادی با ستارگان درخشان دهه‌های پیش ایتالیا دارند و باتوجه به بازنشستگی آلساندروفی، ورمیگلیو و ماسترنجلو بعید به نظر می‌رسد که آتزوری‌ها به این زودی‌های زود بتوانند دوباره به عرصه والیبال جهان بازگردند. صربستان در این بازی‌ها همانند لیگ جهانی والیبال با اضافه کردن 2مهره مسن و قدیمی‌اش ایوان میلوکویویچ و نیکولا گربیگ به مدال برنز رسید. البته صربستان با در اختیار داشتن ستارگان جوان مستعد، شرایطی کاملا متفاوت با ایتالیا دارد و بدون ستاره‌های بازنشسته نامدارش نیز دو ماه پیش در آرژانتین تیم سوم لیگ جهانی شد.
رده‌بندی نهایی جام هفدهم
1- برزیل، 2- کوبا، 3- صربستان، 4- ایتالیا، 5- روسیه، 6- آمریکا، 7- بلغارستان، 8-آلمان، 9- آرژانتین،10- جمهوری چک، 11- فرانسه، 12- اسپانیا، 13- کامرون، 14- مصر، 15- ژاپن، 16- مکزیک، 17- لهستان، 18- پرتوریکو، 19- استرالیا،20- کانادا، 21 - چین،22- ایران، 23- تونس، 24- ونزوئلا
