از همان روزی که صاحب‌منصبان پایتخت سیاست را در پی آب رها کردند و صدراعظم حاضرجواب قاجار در پی اعتراض مقنیان که از بیهودگی کندن چاه شکایت کردند به آنان گفت: «اگر برای ما آب ندارد، برای شما که نان دارد.» تا به امروز که به همت تلاشگران عرصه تأمین آب کارهای بزرگی در کشور انجام شده است، همه به‌دنبال آب سالم برای شهروندان تهرانی‌اند.
اما سلامت، نکته ظریفی است که سرکار خانم وزیر بهداشت باید بیش از دیگران نسبت به آن حساس باشد. اعلام عمومی این خبر که بخشی از شهروندان به‌دلیل نیترات بالا از آب بسته‌بندی استفاده کنند، همه شهروندان را در نوشیدن آب تهران دچار تردید می‌کند و از طرفی این سؤال را مطرح می‌کند که اگر وزارت بهداشت که وظیفه نظارت بر آب شرب را دارد، نمی‌تواند تعدادی چاه را که در قلمرو دولت است، کنترل نماید و یا از رده بهره‌برداری خارج کند، چگونه شهروندان را به شرب آب بسته‌بندی توصیه می‌کند که در اقصی‌نقاط کشور تولید و به بازار عرضه می‌شود و خود نیز قصه مفصل‌تری دارد؟
70 درصد آب تهران از سدهای کرج، لتیان، لار و طالقان تأمین می‌شود که قطعاً مدنظر ایشان نبوده است. می‌ماند 30 درصد که از منابع زیرزمینی در شبکه جاری تأمین می‌شود که بخش عمده آن مشخصات استاندارد دارد.
تعداد محدودی چاه وجود دارد که به احتمال ضعیف، وجود نیترات در آنها بالاست و قابل کنترل و در صورت لزوم از رده خارج نمودن آن توسط وزارت بهداشت است و اگر احیاناً وزارتخانه مربوطه برای انجام وظایف خود دچار مشکل است جای بحث آن در دولت است. چاره‌کار اتمام شبکه آبرسانی از سد ماملو است که برای جایگزینی این چاه‌ها، طراحی شده است.
قاسم تقی‌زاده خامسی - مدیرعامل پیشین آب منطقه‌ای تهران
