ماجرای پلمب شدن این تالار که در خیابان 16 آذر واقع شده‌است، بعد از 12 ساعت روی سایت همه خبرگزاری‌ها قرار گرفت. اما از همان موقع هرگز دلیل مشخصی برای این موضوع مشخص نشد؛ از اینجا به بعد بازار شایعات داغ شد.
بدحجابی و مشکلات پوشش تماشاگران و البته هنرمندان نخستین نکته‌ای بود که روی خبرگزاری‌ها قرار گرفت؛ هرچند که مهدی مکاری، مدیر وقت تالار، این موضوع را کتمان کرد.
او به مهر گفت: «صبح امروز این تالار توسط انتظامات دانشگاه تهران پلمب شده است. این موضوع ارتباطی به تالار مولوی ندارد و بسته شدن این تالار با توجه به بعضی از مناسبات دانشگاه تهران صورت گرفت». او اظهار امیدواری کرد که نمایش‌ها رأس ساعت معین روی صحنه بروند.
با اینکه همه مسئولان تالار از صبح زود جلوی تالار بودند و سعی در رفع این مشکل داشتند تا نمایش‌ها امکان اجرا بیابند و همه این امید را داشتند که پلمب‌های کاغذی باز شوند اما نه تنها این اتقاق نیفتاد بلکه پلمب‌های کاغذی تبدیل به پلمب‌های فلزی شدند و روز دوم تیر هیچ نمایشی اجرا نشد.
چرا همه نگرانند
پلمب تالار مولوی باز شد، اجراها از سر گرفته شد و مدیر جدید هم برای این تالار مشخص شد. دیگر چرا باید نگران بود؟
فضای تئاتر این روزها آرام نیست. بیش از 180چهره فرهنگی پلمب تالار مولوی را محکوم کردند، خانه تئاتر و انجمن بازیگران خانه تئاتر در این مورد بیانه صادر کرده و این‌چنین اعتراضات خود را بیان کردند.
خط مشترک تمام این اعتراض‌ها به سمت توهین به تئاتر است که به چه اجازه‌ای یک نهاد دولتی می‌تواند حرمت تئاتر را زیرپا بگذارد. هنرمندان تئاتر از مسئولان پرسیده‌‌اند: «پرسش صریح و بی‌پرده ما دست‌اندرکاران عرصه فرهنگ و تئاتر این است که به موجب کدام قانون و بنا بر چه حقی و به دستور کدام نهاد یا شخصی این مکان فرهنگی پلمب شده بود؟ هر مکان فرهنگی به چندین هزار هنرمند، استاد دانشگاه، دانشجو و ده‌ها هزار تماشاگر تعلق دارد. آیا دلشوره امکانات محدود سالن‌ها، بودجه و هفت‌خوان ممیزی بس نبود که پلمب تالارها نیز به آن اضافه شد؟»
انجمن بازیگران خانه تئاتر در خبرنامه داخلی خود با اشاره به شرایط کنونی تئاتر، به احداث، پارکینگ و مترو در حیاط تئاتر شهر اشاره کردند.
در این بیانه آمده‌‌است: «و ما اهل تئاتر را همچنان به وعده‌های رنگارنگ و سرخرمن دل خوش می‌دارند و هر روز ساز نویی برایمان ساز می‌کنند؛ در این سال چندین تالار جدید تئاتر ساخته خواهد شد... به‌زودی ۳۰۰ درصد به فضای تئاتری کشور افزوده خواهد شد... ساختمان شماره ۲، ۳، ۴، 5 و... تئاتر شهر در چندین نقطه شهر ساخته خواهد شد...
دستمزدها افزایش چشمگیری پیدا خواهد کرد... و در این میان ما که دلمان به شیرینی وعده‌های بی‌سرانجام خوش و در رخوت دل‌انگیز آن وعده‌ها از خود بی‌خود شده بودیم، خبر پلمب شدن تالار مولوی همچون پتک معلق بر سرمان فرود آمد و ما را از خواب خوش فراموشی خارج کرد».
باید نگران بود
شهریورماه سال ۸۷، تئاتر پارس، با قدمت 80ساله در حالی‌که توسط میراث فرهنگی تهران به ثبت رسیده بود تعطیل شد تا تبدیل به محلی برای فروش لوازم برقی شود. استوانه پیر تئاتر بازسازی شد اما بعد از بازسازی هرگز سلامت خود را نیافت. تالار نو، خورشید و کوچک در تئاترشهر که تنها عرصه تئاتر دانشگاهی بود خراب شد و طبق قانون و روند بازسازی‌های این سرزمین هیچ جایگزینی برای آن معین نشد.
نزدیک به یک ماه است که از استعفای مدیر مجموعه تئاتر شهر می‌گذرد و این مجموعه تئاتری بدون مدیریت به کار خود ادامه می‌دهد. تهران از کمبود سالن تئاتری در مضیقه است و از سال گذشته تنها مجموعه ایرانشهر به سالن‌های اندک تهران اضافه شده‌است؛ اما مسئولان وعده می‌دهند که سالن‌های جدیدی ساخته خواهد شد. سالن‌های تئاتری دانشگاه تهران تنها میزبان دانشجویان است و دانشجویان دانشگاه‌های دیگر و حتی مردم عادی برای دیدن تئاتر راه به این سالن‌ها ندارند.
چرا نباید نگران بود؟ شاید با بررسی این نکات بتوان صحبت‌های محمد حسین مقیمی، معاون اداری- مالی دانشگاه تهران، به ایسنا را درک کرد: «نمی‌خواهیم مانع اجرای برنامه‌های هنری در تالار مولوی شویم بلکه قصد داریم که این مجموعه در اولویت مورد استفاده دانشجویان دانشگاه قرار گرفته و یک مدیریت فرهنگی قوی بر آن اعمال شود که با قول مساعد جهاد دانشگاهی قرار است این دو دغدغه ما برطرف شود». دقیقا نگرانی اینجاست که به‌دلیل سختگیری‌های دانشگاه تهران، دانشجویان هرگز رنگ مخاطب را به‌خود نبینند و بعد از مدتی تالار مولوی سرنوشت درهای بسته تالارهای دانشگاه تهران را بیابد که صرفا برای دانشجویان این دانشگاه باز می‌شود.
پیامدهای بعد از زلزله
داوود رشیدی ریش سفیدی کرد و با هنرمندان دیگر به جلوی تالار مولوی رفتند و پلمب‌های تالار مولوی باز شد. هنرمندان در دفاع از مدیریت تالار صحبت کردند اما به‌نظر می‌رسد با این حال اعتراضات ادامه خواهد داشت. بازتاب بسته‌‌شدن تالار مولوی و تحویل آن از جهاد دانشگاهی به دانشگاه تهران تنها به این چند مورد اعتراض ختم نشود.
ناصر حسینی‌مهر کارگردان و استاد دانشگاهی که قرار بود نمایش «هملت ماشین» هاینرمولر را شهریورماه در تالار اصلی مولوی اجرا کند، طی یادداشتی اعلام کرد که باتوجه به اتفاقات غیرمنتظره اخیر در تالار مولوی و در حمایت از کارکنان قبلی این تالار که اکنون از کار خود کنار گذاشته شده‌اند، از اجرای نمایش خود در تالار مولوی انصراف می‌دهد. او این کار را توهین به ساحت تئاتر ایران دانست و اعلام کرد که این نمایش زمانی اجرا می‌شود که مدیریت تئاتر مولوی به صاحبان اصلی‌اش باز گردانده شود. همچنین دبیر اجرایی جشنواره نمایشنامه‌خوانی مولوی از وقفه در برگزاری پنجمین جشنواره نمایشنامه‌خوانی مولوی خبر داد.
مهدی گلیج در گفت‌وگو با روابط عمومی پنجمین جشنواره نمایشنامه‌خوانی مولوی گفت: پنجمین جشنواره نمایشنامه‌خوانی مولوی که تا‌کنون 13 جلسه آن در سالن اصلی تئاتر مولوی برگزار شده، ناگزیر با وقفه مواجه می‌شود و زمان و چگونگی ادامه آن در آینده‌ای نزدیک به اطلاع دانشجویان، اساتید و علاقه‌مندان نمایشنامه‌خوانی مولوی خواهد رسید. گرچه در این میان نامی از پلمب و مسائل حاشیه این تالار به میان نیامد اما می‌توان این را یکی از پیامدهای این موضوع دانست.
