وجوه اختلاف آمریکا و انگلیس در خاورمیانه

هدف از این لشکرکشی برقراری هژمونی آمریکا در خاورمیانه و تضمین امنیت اسرائیل بود. انگلیس (تونی بلر قبل از 2006) هم قرار بود با هم سفره‌گی با آمریکا سهم شغال را ببرد. این طرح با نیافتن سلاح‌های کشتار جمعی در عراق شکست خورد اما جهان و مردم آمریکا و انگلیس مجبور بودند تا سال 2006 صبر کنند تا آثار کامل شکست نمایان شود. در دی ماه گذشته (ژانویه 2006) حماس در انتخابات فلسطین به پیروزی رسید. انتخابات بی‌نقص، قانونی و شفاف. و در تابستان امسال (2006) حزب‌الله، اسرائیل را در حمله به لبنان شکست داد. حزب‌الله در جنگی نامتعارف (نامتعارف در عرصه‌های سیاسی، دیپلماتیک، کمک‌های نظامی، تبلیغات رسانه‌ای و...) اسرائیل را شکست داد.ازاین رو در سال 2006 شکست آمریکا در خاورمیانه (عراق) و شکست اسرائیل در لبنان رقم خورد. آمریکا نه‌تنها نتوانست به هیچ یک از اهداف خود برسد، بلکه نتوانست برتری اسرائیل در منطقه را هم تضمین کند و حتی بقای اسرائیلی با پیروزی حماس در فلسطین نیز محل تردید است.
بقای اسرائیل هم به جهت دموکراتیک (در صورت برگزاری همه‌پرسی با شرکت فلسطینی‌های داخل و خارج) و هم به‌جهت نظامی در خطر افتاده است.
قدرت بازدارندگی نظامی اسرائیل و تئوری ابهام هسته‌ای این رژیم هیچ یک به کارش نیامده است. چنانکه رابرت گیتس وزیر دفاع جدید آمریکا که از نخبگان امنیتی و سیاسی این کشور محسوب می‌شود، گفته است حتی اگر اسرائیل مورد حمله هسته‌ای قرار گیرد، آمریکا نه می‌تواند مانع آن شود و نه می‌تواند در مقام پاسخ متقابل برآید. از این جهت حضور آمریکا و انگلیس در کل خاورمیانه و بحث بقای اسرائیل مورد توجه جدی قرار گرفته و موضوع اختلاف بلر و بوش شده است.بلر سال 2006 معتقد است حضور غرب (آمریکا و انگلیس) در خاورمیانه و بقای اسرائیل باید در اولویت قرار گیرد اما بوش و تتمه نومحافظه‌کاران که همچنان در دنیای سال 2003 سیر می‌کنند برآنند که حضور (غرب) در خاورمیانه باید همراه با تضمین برتری اسرائیل بر کل کشورهای منطقه باشد. تحلیل بلر به آنجا ختم شده است که معتقد است مسئله حضور غرب در خاورمیانه باید با حل مسئله فلسطین شروع شود و تا وقتی که اسرائیل مورد حمایت همه‌جانبه غرب است، در خاورمیانه گوش شنوایی برای مواضع واشنگتن و لندن وجود ندارد. ازاین‌رو حل مسئله فلسطین باید در چارچوب کل مسئله خاورمیانه باشد، اما نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی و بوش و اطرافیانش با الحاق مسئله فلسطین به سایر مسائل خاورمیانه مخالفند.گرچه دموکراسی و دولت‌سازی آمریکایی در خاورمیانه شکست خورده است اما آنچه در خاورمیانه به «جنبش مقاومت و بیداری» مشهور است خود نیروی عظیمی است که نتیجه هر انتخاباتی را بر ضد غرب رقم می‌زند و این غیر از آن است که برخلاف میل غرب در حال حاضر در لبنان، فلسطین و عراق دولت‌سازی مغایر با منافع غرب در جریان است. بلر سال 2006 با این دیدگاه احیای روابط با سوریه و مذاکره با ایران را در دستور کار قرار داده است. بلر قرار است هفته سوم آخرین ماه 2006 برای بازگرداندن آب رفته به جوی به دمشق سفر کند. توسل به مذاکره اصولا مورد موافقت اتحادیه اروپا نیز هست. اگر واشنگتن به این طرح لندن ملحق شود (که ظاهرا با گزارش بیکر چاره دیگری ندارد)، حرکت جدیدی در خاورمیانه شروع خواهد شد و در غیر این‌صورت واشنگتن به‌لحاظ نظامی نیز متحد استراتژیک خود را در خاورمیانه از دست خواهد داد. بعید است لندن منتظر واشنگتن بماند.