در این دوره گیاهان مرتعی تازه سر از خاک برآورده و مراحل آغازین رشد را می‌گذرانند تا به گل‌دهی برسند. چرای دام یا بوته‌کنی و سبزیچینی در این زمان، فرصت رشد و زایش را از گیاه می‌گیرد و به علاوه از آنجا که خاک نمناک است، لگدکوب شدن آن موجب سفت شدن خاک و کاهش امکان رشد گیاه و ماندگاری بذر در ماه‌های بعد می‌شود.آنچه به نام سبزی کوهی یا صحرایی از کوهستان یا دشت‌ها چیده می‌شود، گیاهان لطیف تازه رسته هستند که هنوز به مرحله زادآوری نرسیده‌اند و به این دلیل برداشت آنها آسیب سنگینی به وضع پوشش گیاهی وارد می‌سازد.
گونه‌هایی از این گیاهان مثل والک، در بازه زمانی کوتاهی در اوایل بهار، در نقاطی خاص می‌رویند و در ماه‌های گرم و خشک بعدی به هیچ وجه امکان رویش دوباره ندارند. قسمت خوراکی بعضی از آنها مانند سیرک، ریشه یا ساقه زیرزمینی است و چیدن آنها به معنای ریشه‌کن‌کردن آنهاست.
بعضی دیگر مانند کنگر، سریش با ساقه و طوقه نورسته کنده می‌شوند و برداشت آنها نوزایی‌شان را تقریبا محال می‌سازد و در همه حال کسانی که به توده‌ای از این گیاهان می‌رسند، به یک بوته کوچک آنها هم رحم نمی‌کنند و کل مجموعه را پاک تراش می‌کنند.متأسفانه، سال به سال (به‌دلیل نبود منع قانونی و نظارت لازم، افزایش بیکاری و تبلیغات در مورد ارزش گیاهان خودرو) چیدن این‌گونه گیاهان بیشتر می‌شود تا آنجا که نزدیک شهرهای بزرگ مانند تهران، این کار، برای عده‌ای بدل به یک حرفه شده است.
علف‌چینان حرفه‌ای با گونی‌های بزرگ و با استفاده از چارپایان بارکش و حتی تله کابین، هرگونه گیاه خوردنی را در مقیاس تجاری گردآوری می‌کنند و به بازار می‌رسانند. هم اینک در بازار تجریش، میدان درکه و حتی میدان‌های مرکزی شهر مانند میدان انقلاب، هر روز می‌توان تل‌هایی از سبزی‌های کوهی را دید که بی‌هیچ ترسی به فروش گذاشته شده‌اند.
ال این پرسش مطرح است که آیا کسی حق دارد منابع طبیعی ملی را برای نفع شخصی به فروش رساند؟! چرا اداره منابع طبیعی که با صرف هزینه‌های گزاف، به گابیون‌بندی دره‌ها و آبکندهای کوه می‌پردازند تا مثلا جلوی سیل را بگیرند، برای حفظ پوشش گیاهی که بهترین راه جلوگیری از سیل است، سبزیچینی را غیرمجاز اعلام نمی‌کنند؟ چرا شهرداری‌ها یا مقام‌های مسئول دیگر از فروش سبزی‌های کوهی در شهر جلوگیری نمی‌کنند؟
در تهران، کوه‌های شمال شهر آخرین بقایای طبیعت منطقه هستند و حفاظت آنها به لحاظ حفظ منظر و نگاهداشت فرصت تفریح و ورزش همگانی و همچنین به خاطر جلوگیری از فرسایش خاک و کاستن از خطر سیل یا بیابانی شدن سیمای کوهستان، ضرورت دارد. از مقام‌های مسئول انتظار می‌رود منع قانونی را برای سبزیچینی (و همچنین چرای دام) در کوه‌های شمال تهران فراهم کنند، درصورت فراهم شدن چنین سازوکار قانونی، نیروهای داوطلب کوهنورد و طبیعت دوستان در کنار سایر مسئولان و دست‌اندرکاران آماده‌اند تا در این زمینه همکاری کنند.
