اما هنوز برگزاری این دوسالانهها نتوانسته فراتر از ایده اولیه حرکت کند و به قوام و دوامی برسد که هنرمندان قانع شوند. در واقع تلاشی که به تعبیر غلامعلی طاهری کاری کاملاً تخصصی و حرفه‌ای است و تاثیرگذاری آن در جامعه هنری بسیار زیاد است تاکنون چندان موفقیت‌آمیز نبوده است.
مشاور هنری مدیرکل دفتر تجسمی گفت: برای برگزاری فعالیت‌های هنری سال 89 مذاکراتی از اواخر سال گذشته صورت گرفته است. امسال سومین جشنواره هنرهای تجسمی به شکل قوی‌تر و گسترده‌تر در سطح بین‌المللی برگزار خواهد شد و فراخوان آن نیز طی چند هفته آینده، بعد از مشخص شدن دبیرکل، اعضای شورای سیاستگذاری و شورای دبیران اعلام خواهد شد.
وی افزود: سومین جشنواره با تغییراتی در شکل اجرا برگزار خواهد شد و دبیر کل آن نیز طی هفته آینده مشخص خواهد شد. طاهری درباره برگزاری دو‌سالانه‌های هنری امسال هم توضیح داد: امسال دو سالانه‌های نقاشی، مجسمه‌سازی، گرافیک و خوشنویسی برگزار خواهند شد و مذاکراتی طی هفته‌های آینده با انجمن‌های هنری آنها انجام خواهیم داد. وی با اشاره به نقش دو‌سالانه‌های تخصصی هنری در جامعه هنری و در میان هنرمندان جوان گفت: دوسالانه باید به‌صورت فراگیر انجام شود و بستری فراهم شود که بتوانیم از حضور همه هنرمندان سراسر کشور در دوسالانه بهره ببریم.
طاهری افزود: این دوسالانهها به جز دوسالانه خوشنویسی که قرار است اردیبهشت‌ماه در قزوین برگزار شود، نیمه دوم سال‌جاری برگزار خواهند شد.
ظرفیت بالای هنر ایرانی
فرح اصولی در مورد برگزاری دوسالانهها و جشنواره‌ها گفت: مسلما ظرفیت هنر ایرانی آنقدر هست که بتواند دو‌سالانه‌های بسیاری را برگزار کند. ما حتی می‌توانیم مانند بسیاری از کشورها، دوسالانه شهرهای دارای پیشینه مانند دوسالانه اصفهان و شیراز را برگزار کنیم. اما آنچه مهم است توجه به دستاوردهاست.
به گفته این نقاش، هنر معاصر ایران پر از هنرمندان جوان است؛ جوانانی که با استعداد فراوان می‌توانند امیدهای بسیاری برای فردای هنر ایران باشند. اما متأسفانه تابه‌امروز هدفی روشن پیش رویمان نداشته‌ایم. این موضوع از سالیان دور گریبان عرصه هنری را گرفته است. افق روشنی وجود ندارد و تلاش‌ها عمدتا کورکورانه است.
اصولی با اشاره به اینکه اگر دولت علاقه دارد که این عرصه را پویا کند باید بیش از پیش به کارشناسان و بخش خصوصی اعتماد کند وگرنه با برگزاری چندین و چند دوسالانه اتفاقی نمی‌افتد،
به دوسالانه ششم اشاره کرد و گفت: در آن سال عباس کیارستمی فیلمساز بین‌المللی به‌عنوان یکی از داوران جشنواره انتخاب شد، اما بسیاری از هنرمندان این اقدام را نپسندیدند. نکته در این است که ما وحدت لازم را نداریم و اگرنه هنر ایرانی به اذعان بسیاری از کارشناسان برجسته بین‌المللی بسیار پویا و قابل اعتناست.
اصولی در ادامه تصریح کرد: اگر دولت قصد برگزاری دوسالانه در عرصه هنرهای تجسمی را دارد، نباید نگاه دولتی را به هنرمندان تحمیل کند و باید عرصه را برای هنرمندان باز بگذارد. با این کار می‌توان انتظار داشت که در هر جشنواره هنرمندان جوان بدرخشند و هنر ایران را بارورتر کنند.
وجود موضوع، اولویت برگزاری نمایشگاه
جمشید مرادیان نیز با اشاره به برگزاری دو سالانه مجسمه‌سازی گفت: ما همیشه از برگزاری نمایشگاه‌های هنری استقبال می‌کنیم. ولی اینکه نمایشگاهی با مضمون‌های مختلف برگزار شود، ملغمه‌ای است که نظم و ترتیب دادن به آن دشوار به‌نظر می‌رسد.
این مجسمه ساز معتقد است: البته خوب بودن هر نمایشگاه به مکان برگزاری و متولیان اجرایی آن بستگی دارد. زمانی که متولیان هنر که همان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مرکز هنرهای تجسمی باشند و همکاری هنرمندان را آن هم با انتخاب کارشناسانه انجام دهند، نمایشگاه خوبی خواهد شد چرا که در اینگونه نمایشگاه‌هاست که استعدادهای جدید را می‌توان یافت.
به گفته مرادیان اگر بخواهیم به اصل ماجرا نگاه کنیم، متوجه می‌شویم با وجود اینکه پیدا کردن هنرمندان جدید در اینگونه نمایشگاه‌ها میسر است، اما واقعیت این است که تا به حال ما عرصه را برای حضور جدی‌تر جوانان آماده نکرده‌ایم. همیشه در نمایشگاه‌های گذشته امکانات مناسب و قابل توجه در اختیار پیشکسوتان بوده و به جوانان کمتر توجه شده‌است.
این مجسمه ساز با اشاره به اینکه دوسالانهها می‌توانند برای کسانی که قدرت برپایی نمایشگاه فردی را ندارند فرصت مناسبی جهت ارائه آثارشان باشد، گفت: این اتفاق و توجه به جوانان می‌تواند پایه‌های زندگی هنری آنان را تقویت کند.
مرادیان به سخن جان فرانسوا لیوتار اشاره کرد و گفت: ما در دام «همه چیز مجاز است» افتاده‌ایم. پس از گذشت 4دوره از برگزاری دوسالانهها همچنان موضوع و تم در دوسالانهها جایگاهی ندارد. مسلما مجاز بودن همه چیز در هنر، به معنای آزادی نیست. ما در قالب هنر به معیار زیبایی شناسی احتیاج داریم چرا که به هر چیز نمی‌توان نام هنر داد.
وی در پایان جهت‌مند کردن نمایشگاه‌ها را یک ضرورت دانست و اظهار داشت: برای اینکه هنر مفهوم خود را از دست ندهد تمام دنیا جهت‌مند عمل می‌کند و نمایشگاه‌های معتبر جهانی با موضوع و تم برگزار می‌شوند.
