تورهایی که در محله‌های جلالی، جفره و ساحل زیبای خلیج‌فارس به‌دست هنرمندان این رشته بافته می‌شود. گرگور زیبایی خاصی دارد و برای هر مسافر و یا هموطنی که برای نخستین بار آن را می‌بیند، شگفت انگیز است. ساخت گرگور علاوه براینکه یک هنر قدیمی محسوب می‌شود، یکی از بهترین و امن‌ترین اداوات صید به‌شمار می‌رود.
یکی از ناخدایان صید با گرگور را از بهترین شیوه‌های صید می‌داند اما در ادامه میگوید: «صید با گرگور برای اهل دریا خطرات و سختی‌هایی نیز دارد، خصوصا در فصل زمستان که دریا آرام نیست و لنج‌ها به‌دلیل بادو طوفان خیلی تکان می‌خورند، جاشو باید حواس خود را جمع کند تا سیم گرگور به‌دست و پایش گیر نکند.»
این قفس‌ها با سیم ساخته می‌شوند و صیادان با انداختن آن در دریا، روزی حلال خود را به دست می‌آورند. ناخدا رضا میگوید: «صیدگاه‌های مختلفی برای صید با گرگور وجود دارد، محال است صیادی با گرکور به دریا برود و دست خالی برگردد، چون گرگور تا کف دریا می‌رود و می‌تواند همه ماهی‌ها را صید کند.بیشتر صیادان با 2 روش گرگور و تور آبزیان را صید می‌کنند؛ آنها بعد از انداختن گرگورها در دریا در نقطه‌ای دیگر با تور اقدام به صید می‌کنند که با این روش از شناور صیادی حداکثر استفاده می‌شود.»
یکی از کارگران محله جلالی که شغل‌اش گرگوربافی است، میگوید: «گرگوربافی را از پدرم آموخته‌ام. در گذشته سیم‌های گرگور ژاپنی بود و عمر بیشتری داشت اما سیم‌های فعلی علاوه بر اینکه اصل نیستند قیمت بالایی هم دارند و مجبوریم آنها را از بحرین تهیه کنیم.»
اسماعیل، قیمت تمام شده هر گرگور را بین 12تا 13هزار تومان ذکر و اضافه می‌کند:« بیشتر صیادان بین 20تا 26 میلیون تومان از سرمایه خود را برای صید به دریا می‌فرستند و خوشبختانه با دست پر بر می‌گردند.»
یکی از کارشناسان شیلات نیز در این زمینه میگوید: «صیادان، جاشوها و ناخدا‌ها باید در کلاس‌هایی که از طرف اداره بندر، شیلات و آموزشگاه‌های خصوصی و دولتی برگزار می‌شود، شرکت کنند تا بتوانند با نحوه صحیح استفاده از GPS و بی‌سیم آشنا شده و از دانش روز صید و صیادی آگاه شوند.»
فقیه، شرکت در این کلاس‌ها را لازم می‌داند و خاطرنشان می‌کند: «کسانی‌که در این کلاس‌ها شرکت نکنند، مجوز صید نمی‌گیرند .»
یکی از صیادان با بیان اینکه امروزه تحولات عمده‌ای در زمینه ابزار و ادوات صید صورت گرفته است، یادآور می‌شود، در حال حاضر کار صید و صیادی نسبت به گذشته آسان‌تر و پیشرفته‌ترشده است و اکثر صیادان از شیوه‌های سنتی به شیوه‌های نوین روی آوره‌اند.
عباس ماهینی از GPS به‌عنوان یکی از این امکانات که هم‌اکنون در اختیار اهل دریا قرار گرفته است یاد کرده و میگوید: «در قدیم که این دستگاه نبود، یک چوب و یا چراغ روی گرگورها می‌زدند که اکثر مواقع گم می‌شد ولی در حال حاضر نقطه‌ای که گرگور قرار گرفته است، در حافظه GPS ثبت می‌شود و هر موقع بخواهند، راحت می‌توانند گرگوری را که انواع ماهی‌های هامور، شوم، سرخو، 3 بیتی و... را صید کرده است بالا بکشند.»
وی اضافه می‌کند: «در گذشته صیادان و ناخداهای قدیمی در شهر بوشهر اسکله درست و حسابی نداشتند و مجبور بودند هنگام طوفان و باد به یک منطقه خاص پناه ببرند، اما امروزه بیشتر اسکله‌ها مجهز به سامانه اطفای حریق، پمپ سوخت، سردخانه و امکانات دیگر هستند.»
نصرالله سلیمی‌فرد، کارشناس شیلات نیز با انتقاد از اینکه هم‌اکنون صاحبان کارگاه‌های گرگوربافی در بوشهر به‌جای به‌کارگیری نیروهای جوان بومی از اتباع خارجی، خصوصا افغانی استفاده می‌کنند، میگوید: «افغان‌ها علاوه بر جذب دیگر هموطنان خود، موجب خروج ارز از کشورمان می‌شوند.
از سوی دیگر در ساخت گرگور هم یک سلسله مقررات و قوانینی که باید مد‌نظر قرار گیرد، به‌دلیل قانون‌گریزی این افراد نادیده گرفته می‌شود. اگر بر این صنعت نظارت کافی صورت نگیرد، باعث کاهش شدید اشتغال نیروی بومی در این بخش می‌شود.»
