ظهر 14 اردیبهشت 81 مردی وحشتزده از وقوع یک جنایت هولناک در خیابان 24 متری کهریزک خبر داد، با حضور پلیس در محل جنایت آنها با اجساد زن 30 ساله‌ای به نام شفیقه و دو فرزند 3 و 5 ساله او به نامهای بشیر و خاطره روبرو شدند، این در حالی بود که شوهر این زن نیز که با ضربات چاقو به ناحیه گردن و سینه‌اش زخمی شده بود، در گوشه ای از خانه افتاده بود.
در حالیکه اجساد سه مقتول حادثه که آثار خفگی بر روی گردن آنها مشهود بود به پزشکی قانونی انتقال داده شد، مرد جوان به نام محمد تقی تحت مداوای پزشکان قرار گرفت.
این مرد پس از بهبود وضعیتش در بازجویی‌های اولیه مدعی شد: ساعتی قبل از حضور پلیس صدای زنگ خانه به صدا درآمد.
به محض اینکه در را باز کردم دو مرد نقابدار به زور وارد خانه‌ام شدند و با تهدید چاقو همسر و دو فرزندم را گروگان گرفتند و مرا به اتاق دیگری بردند، آنها از من خواستند هر چه اموال با ارزش دارم در اختیار آنها قرار دهم تا خانواده‌ام را رها کنند، من بارها به سارقان گفتم که تنها یک کارگر هستم و پولی ندارم ، اما آنها در کمال بی‌‌رحمی زن و دو فرزند بی‌‌گناهم را کشتند ولی مرا به خیال اینکه به قتل رسانده‌اند در محل رها کرده و متواری شدند.
با اظهارات این مرد، ماموران بررسی‌های خود را برای شناسایی و دستگیری عاملان حادثه آغاز کردند اما پس از مدتی با اعلام نظریه پزشکی قانونی مبنی بر اینکه ضربات وارده خودزنی بوده است، مرد جنایتکار بار دیگر تحت بازجویی‌های فنی قرار گرفت و ماجرای جنایت فاش شد.
مرد سنگدل با اعتراف به این جنایت ، انگیزه خود را اختلاف با همسرش عنوان کرده و گفت: مدتی بود که با همسرم اختلاف پیدا کرده بودم، بارها او را تهدید به قتل کرده بودم تا اینکه روز حادثه بر سر مشکلات قبلی‌مان با او درگیر شدم و او را با روسری‌اش به قتل رساندم و به سراغ فرزندانم که در خواب بودند رفتم و آنها را نیز خفه کردم. سپس با طرح نقشه‌ای که هرگز فکر نمی‌کردم فاش شود دست به خودزنی زدم.
با این اعترافات بررسی ها برای یافتن اولیای دم شفیقه آغاز شد اما هنگامی که جستجوها بی نتیجه ماند، قاضی امی- دادستان شهرری- با توجه به ماده 266 قانون مجازات اسلامی در رابطه با قتل شفیقه از دادگاه درخواست قصاص کرد و پرونده برای صدور رای نهایی به دادگاه کیفری استان ارسال شد.
