به گزارش همشهریآنلاین، فوتبال گاهی اوقات فقط تاکتیک، پرسینگ و نقشههای پیچیده روی تخته وایتبرد نیست؛ گاهی اوقات فوتبال فقط یک لحظه است؛ لحظهای که در آن، نبوغ بر منطق غلبه میکند و یک ساق پا، جور ناتوانی یک تیم را میکشد. شنبهشب در ورزشگاه خانگی بارسلونا، دقیقا چنین شبی بود. در شبی که سرمای دسامبر کاتالونیا با اضطراب از دست دادن امتیاز ترکیب شده بود، این رافینیا بود که تصمیم گرفت اجازه ندهد کریسمس برای هواداران بلوگرانا تلخ شود. پیروزی ۲ بر صفر مقابل اوساسونا، شاید روی کاغذ یک برد روتین بهنظر برسد، اما برای کسانی که ۹۰دقیقه نفسشان را در سینه حبس کردند، این بازی یک ماراتن دلهرهآور بود که قهرمانش پیراهن شماره۱۱ را به تن داشت.
برای درک عظمت کاری که رافینیا کرد، باید ۷۰دقیقه ابتدایی بازی را مرور کنیم. اوساسونا با یک آرایش ۵-۴-۱ کاملا تدافعی به میدان آمده بود. شاگردان ویسنته مورنو انگار قسم خورده بودند که توپ از خط دروازهشان رد نشود. فران تورس در میان ۳مدافع میانی حریف گم شده بود و لامین یامال، پسر طلایی بارسا، هر بار که پا به توپ میشد، با ۲سایه مزاحم روبهرو بود. بارسلونا مالکیت توپ را در اختیار داشت (حدود ۸۰درصد)، اما این مالکیت عقیم بود. پاسهای عرضی، پاسهای رو به عقب و چهره کلافه هانسی فلیک کنار زمین، تصویری بود که تا دقیقه۷۰ مدام تکرار میشد. هواداران حاضر در ورزشگاه، کمکم داشتند خودشان را برای تیترهای تلخ صبح آماده میکردند؛ هدیه بارسا به رئالمادرید.
درست زمانی که ناامیدی مثل مه غلیظی روی چمن سایه انداخته بود، رافینیا تصمیم گرفت سرنوشت را تغییر دهد. او که تا آن لحظه هم پرتلاشترین بازیکن زمین بود، دقیقه۷۰ کاری کرد که فقط از یک ستاره برزیلی برمیآید؛ استفاده از فضای پشت محوطه جریمه و شوت تماشایی این ستاره که خیلی تماشایی به تور دروازه رسید. توپ دقیقا همان جایی رفت که باید میرفت؛ گوشه پایین دروازه، دور از دستان سرخیو هررا. صدای انفجار ورزشگاه، صدای شادی نبود؛ صدای تخلیه فشار بود. این گل، نه فقط قفل دروازه اوساسونا، بلکه قفلهای ذهنی بازیکنان بارسا را هم شکست.
اوساسونا که نقشهاش را بر باد رفته میدید، جلو کشید و این دقیقا همان چیزی بود که رافینیا میخواست. دقیقه۸۶، روی یک ضدحمله، او با استارتی انفجاری از تله آفساید فرار کرد و مقابل دروازه خالی، با خونسردی تمام گل دوم را به ثمر رساند. دبل رافینیا، امضای نهایی پای سندی بود که میگفت بارسلونا هنوز در جنگ قهرمانی زنده است.
زدن ۲گل، یکخلق موقعیت، ۴پاس کلیدی، ۳دریبل موفق، ۶بار بازپسگیری توپ و کسب نمره۹؛ این آمار نشان میدهد رافینیا فقط یک وینگر گلزن نیست، او موتور محرک تیم است. در شبی که هافبکها در میانه میدان برای پیداکردن فضا میجنگیدند، رافینیا هم در بازیسازی شرکت داشت، هم در پرس شرکت میکرد و هم تمامکننده نهایی بود.
سرمربی آلمانی با تغییر نقش رافینیا و دادن آزادی عمل بیشتر به او برای نفوذ به کانالهای مرکزی، هیولایی ساخته که مهارش برای هیچ دفاعی در لالیگا آسان نیست. رافینیا شنبهشب نه مثل یک بازیکن معمولی، بلکه یک کاپیتان بود. او وقتی تیمش گیر کرده بود، پنهان نشد؛ بلکه توپ را خواست و مسئولیت را پذیرفت.
پیروزی ۲ بر صفر بارسلونا مقابل اوساسونا، پیامی روشن، بلند و ترسناک برای ژابی آلونسو و شاگردانش فرستاد که دیشب باید بازی میکردند. بارسلونا با این برد، توپ فشار را به زمین حریف انداخت. آنها نشان دادند که حتی در روزهای بد خود هم راهی برای بردن پیدا میکنند و این ویژگی خطرناکترین تیمهاست.
نظر شما