همشهری آنلاین، فرخنده رفائی: در بسیاری از کشورها، کمبود نیروی مراقب و افزایش هزینههای سلامت، فشار مضاعفی روی نظامهای مراقبتی وارد کرده است. استفاده از روباتها، حسگرها و ابزارهای هوشمند، به خانوادهها و مراقبان کمک میکند تا حضور و سلامت سالمندان را بهتر مدیریت کنند، بدون اینکه جایگزین ارتباط انسانی شوند.
به گزارش بیبیسی، جمعیت بالای ۶۵ سال در ژاپن حالا نزدیک به ۳۰ درصد است و این کشور با رشد بحران دمانس و کمبود مراقبان مواجه شده است. سال گذشته بیش از ۱۸ هزار سالمند دچار فراموشی در این کشور، خانههای خود را ترک کردند و برخی هرگز بازنگشتند. دولت ژاپن برآورد میکند که هزینههای مرتبط با سلامت و مراقبت دمانس تا سال ۲۰۳۰ به ۱۴ تریلیون ین خواهد رسید و به همین دلیل فناوری به عنوان یک راهکار کلیدی معرفی شده است.
بحران دمانس در ژاپن، از تشخیص زودهنگام تا مراقبت علمی
در وضعیت کمبود نیروی انسانی و افزایش هزینههای مراقبت، فناوریهای نوین از GPS تا روباتهای مراقبتی، از ابزارهایی هستند که میتوانند کمک کنند زندگی این گروه آسیبپذیر ایمنتر و فعالتر شود.
سیستمهای GPS و پوشیدنیهای هشداردهنده در برخی شهرها، به خانوادهها و مقامات امکان میدهند لحظه ترک منطقه مشخص توسط سالمند را رصد کنند و حتی کارکنان فروشگاهها هم بهعنوان شبکهای از کمکرسانها، فرد گمشده را در عرض چند ساعت پیدا کنند.
بیشتر بخوانید:
- فناوریهای هوشمند مراقبت از نوزادان چقدر میتوانند به ما کمک کنند؟
- تحولی تازه در ورزشهای زمستانی | با این عینک در برف و بوران و مه هم شفاف ببینید
فناوریهای پیشرفتهتر نیز به شناسایی زودهنگام دمانس کمک میکنند. محصولاتی مانند aiGait از فوجیتسو با تحلیل الگوهای حرکتی و راه رفتن افراد، نشانههای اولیه دمانس را تشخیص میدهند و به پزشکان امکان مداخله سریع میدهند.
علاوه بر آن، روباتهای مراقبتی در حال توسعهاند تا فعالیتهای روزمره سالمندان را آسانتر کنند. ربات AIREC در دانشگاه واسدا میتواند پوشیدن جوراب، پخت غذا و جمع کردن لباسها را انجام دهد و در آینده توانایی جلوگیری از زخم بستر را خواهد داشت.
حتی روباتهای کوچکی مانند Poketomo میتوانند یادآوری دارو کنند و با ارائه گفتگو، انزوای اجتماعی را کاهش دهند.
«کافه سفارشات گمشده»؛ تعامل اجتماعی ارجح بر فناوری است
با این حال، کارشناسان تأکید دارند که روباتها جایگزین مراقبت انسانی نیستند و هدف آنها تسهیل کار مراقبان و حمایت از بیماران است. تجربههایی مانند کافه «سفارشات اشتباه» در توکیو نشان میدهد که تعامل انسانی، فعالیتهای هدفمند و ارتباط اجتماعی، مکمل فناوری، همچنان اصلیترین نقش را در زندگی افراد مبتلا به دمانس دارند.
این کافه در توکیو قرار دارد و هدف آن فراهم کردن فضایی برای تعامل سالمندان مبتلا به زوال عقل است. آکیکو کانا، مؤسس کافه سفارشات اشتباه، میخواست مکانی ایجاد کند تا افراد مبتلا به زوال عقل با کار کردن در آن، همچنان خود را «فعال و مفید احساس کنند» و حس ارزشمندی داشته باشند.
نظر شما