بنابر این خبر، سارقان این بار به سراغ مجموعه‌ای نفیس از آثار اندی وارهول هنرمند برجسته آمریکایی رفته‌اند. به همین بهانه مطلب پیش رو را که در ترجمه آن از مطالب چند نشریه معتبر بین‌المللی نظیر اشپیگل استفاده شده و به زندگی و پیشینه هنری این هنرمند می‌پردازد با هم می‌خوانیم.
یازده اثر کم نظیر هنرمند پاپ جهان اندی وارهول به شکل مرموزی به سرقت رفتند. این آثار شامل پرتره‌هایی از بزرگان ورزشی دهه 70 جهان است که به تازگی از شهر لس‌آنجلس آمریکا دزدیده شدند. و این در حالی است که کوچک‌ترین اثری از سارقان وجود ندارد. طبق اظهارات پلیس این آثار که میلیون‌ها دلار می‌ارزید به مجموعه شخصی یک تاجر مشهور به نام ریچارد وایزمان تعلق دارد. این تاجر بلافاصله پس از اطلاع از خبر سرقت اعلام کرد برای یابنده این آثار هنری مبلغ یک‌میلیوین دلار (معادل 690 هزار یورو) پاداش تعیین کرده است. به گفته سخنگوی پلیس سرقت در اوایل ماه سپتامبر انجام گرفته است یکی از خدمتکاران قدیمی خانه وایزمان روز سوم سپتامبر متوجه می‌شود یکی از پرتره‌های بزرگ سالن غذاخوری ناپدید شده است از آنجا که صاحب خانه یعنی همین جناب وایزمان از روز قبل از آن به مسافرت رفته بود خدمتکار خانه وی فورا موضوع سرقت را به پلیس گزارش می‌دهد.
بنابر اظهارات اداره تحقیقات پلیس هنوز روشن نیست که سارقان چگونه وارد خانه شده‌اند. به گفته مارک سامر زمان دقیق سرقت نیز مشخص نیست. یکی از همسایگان در زمان حدس زده شده یک وانت جلو در ورودی خانه دیده است. در میان تابلوهای به سرقت رفته پرتره‌هایی از محمد علی کلی، پله، کریس ایورت و نیز پرتره یکی از ستارگان پیشین فوتبال دیده می‌شود. بنابر اظهارات در حال حاضر ارزش دقیق تابلوها مشخص نیست. البته وایزمان سال 2000 می‌کوشید این مجموعه را به قیمت 3 میلیون دلار به فروش برساند.
طبق یکی از کاتالوگ‌های آثار هنری وارهول، ریچارد وایزمان پرتره ورزشکاران را سال 1977 به این هنرمند سفارش داده بود وایزمان سفارش کشیدن پرتره خودش را هم به این هنرمند داده بود که این پرتره نیز دزدیده شده است از قرار معلوم سارقان تنها قصد سرقت آثار اندی وارهول را داشته‌اند چون دیگر آثار هنری ارزشمند در خانه وایزمان همگی دست نخورده باقی مانده اسباب و اثاثیه خانه نیز به هم ریخته نشده است ضمن آنکه در محل سرقت هیچ اثری از ورود به زور دیده نمی‌شود. دونالد هریکیک مدیر بخش سرقت آثار هنری می‌گوید کار سختی است که بگوییم سارقان با تابلوها می‌خواهند چکار کنند اما به‌نظر می‌رسد کسی از این مجموعه اطلاع کامل داشته است.
توبیاس مایر کارشناس هنر‌های معاصر حراجی ساتبی، اموال مسروقه را غیرقابل فروش می‌داند. وی می‌گوید: سرقت آثار وارهول ایده خیلی بدی است چون دنیای هنر آنقدر شفاف شده است که می‌توان رد همه این آثار رابه دست آورد. وایزمان ماه مه گذشته این مجموعه را به یک نمایشگاه خیریه امانت داده بود 2سال پیش نیز این مجموعه به‌منظور فروش در یک گالری لندن به قیمت 28میلیون دلار (2/19میلیون یورو) به معرض نمایش عموم گذاشته شد اما هیچ علاقه‌مندی پیدا نکرد.
هنرمند همه فن حریف
اندی وارهول نقاش، عکاس و فیلمساز اهل آمریکا بنیانگذار و پایان‌دهنده هنر پاپ در جهان است. مشخصه آثار وی تولید سری گونه آثار هنری در کارگاهی است که توسط دوستان و همکارانش اداره می‌شد. اندی وارهول در این کارگاه تابلوهایی از محبوب‌ترین چهره‌های عرصه موسیقی فیلم و سیاست نظیر الویس پریستلی (موسیقی‌دان آمریکایی) مارلین مونرو( هنرپیشه آمریکایی) جان اف کندی و... کشیده است. اندی وارهول آثار چاپی بسیاری از اشیا روزمره نظیر کاسه‌های سوپ خوری بطری‌های نوشابه و یا اسکناس‌ها نیز خلق کرده که این آثار به عقیده کارشناسان بیننده را با اشیا قابل اعتماد در یک دنیای مصنوعی مواجه می‌سازد. الگوی کار وارهول علاقه مبتنی بر دادائیسم وی برای پایان جدایی میان هنر و زندگی بود. این آثار وی را در سال‌های1970 به یکی از مشهور‌ترین هنرمندان عصر خویش مبدل کرد.
اندی وارهول 6 آگوست سال1927 به‌عنوان فرزند یک مهاجر اهل چک در شهر پنسیلوانیای آمریکا به دنیا آمد. نام اصلی وی اندرج وارهولا بود. درباره تاریخ و نیز محل دقیق تولد وی اختلاف نظر وجود دارد. پدر اندی وارهول که در معدن زغال سنگ کار می‌کرد سال1942 از دنیا رفت و اندی وارهول در کنار مادرش ژولیا وارهولا بزرگ شد وی که از همان آغاز نوجوانی به سرعت علاقه شدیدی به تصاویر و تابلوها پیدا کرده بود تحصیلاتش را در زمینه دکوراتوری ویترین در سال 1949 به پایان رساند. وی پس از پایان تحصیلات وارد کار تبلیغات شده و تا مدت‌ها برای یک تولید‌کننده کفش در نیویورک کار تبلیغاتی انجام داد. علاوه بر آن وی به‌عنوان گرافیست و تصویرگر تبلیغاتی مجلات مختلف نیز کار می‌کرد.
در این زمان بود که وی نام خود را به اندی وارهول تغییر داد. 1952 برای نخستین بار یک نمایشگاه از آثار وارهول در گالری هوگوی نیویورک برگزار شد. در این زمان و بعد از آن وارهول به طراحی تابلوهای صحنه‌ای روی آورد. اندی وارهول موهایش را به رنگ خیلی روشن رنگ می‌کرد که این موضوع علاوه بر جنبه‌های شخصی به نوعی به مشخصه شخصی وی نیز تبدیل شد. 1956 طرح‌های تبلیغاتی وی برای یک کفش فروش مورد تقدیر قرار گرفت.
سال 1957 نیز وی توانست به خاطر طراحی منحصر به فرد یک ویترین جوایزی را از آن خود کند. 2سال بعد وارهول توانست برای نخستین بار آثارش را در یک گالری به نمایش عموم درآورد اندی وارهول از سال 1961 تصمیم گرفت تصویر اشیا روزمره نظیر بطری‌های نوشابه را براساس هنر کمیک به‌صورت چاپی کار کند. وی ابتدا آثارش را با دست کار می‌کرد اما یک سال بعد از شیوه چاپ خاصی به‌منظور تکثیر آثارش بهره جست. طی این سال‌ها اندی وارهول با نمایش سری گونه انبوهی از اشیا زندگی روزمره جنجال‌های بسیاری را در دنیای تخصصی هنر ایجاد کرد و رفته‌رفته به سمت یک ضد‌هنرمند پیش رفت سال¬1962 او در گالری جانین نمایشگاه نئو رئالیست‌ها شرکت کرد.
وارهول مدت‌های طولانی جزو یکی از مهم‌ترین هنرمندان پیشگامی به شمار می‌رفت که نماینده هنر پاپ بوده و آن را به مرحله عمل و اجرا درآوردند. تصاویر پرتره‌ای وارهول به‌دلیل استفاده از شخصیت‌های مهم هنری و سیاسی جهان که از روی عکس‌های آنها کار می‌شد به شهرت جهانی رسید در سال1963 وارهول کارگاهی را در نیویورک تاسیس کرد که ترکیبی منحصر به فرد از محل کار و زندگی برای هنرمندان و روشنفکران محسوب می‌شد. در این زمان بود که اندی وارهول به نقاشی پایان داد. تولید تابلوهای چاپی وی را نیز علاوه بر همکاران، دوستان وی نیز بر عهده گرفتند.
در این اثنا نه‌تنها کالاهای مصرفی صنعتی مانند جعبه‌های مواد شوینده یا ظروف کنسرو بلکه سری کاملی از رخدادهای تلخ و فاجعه آمیز نیز به سوژه آثار وی تبدیل شدند. نخستین اثر بازآفرینی شده وی از بریده‌های روزنامه شکل گرفت که درباره سقوط هواپیما‌ها و یا تصادفات خودروها بود. وارهول با استفاده از تکنیک منحصر به فردی توانست کیفیت پایین عکس‌های روزنامه را در آثار خود بازسازی کرده و به کل آثار اعتباری ضروری ببخشد. به این ترتیب وی برای مثال مقاله کوچک یک روزنامه را که درباره سقوط یک هواپیما نوشته شده بود در اندازه‌های بسیار بزرگ‌تری بازسازی می‌کرد.
با این روش وارهول نه تنها پیشامد ناگوار سقوط هواپیما که به خاطر بیان تند جزئیات رنج انسان‌ها را نیز به تصویر کشید. اندی وارهول در آثارش استنباط هنری خاصی داشت این شیوه درک وی از هنر در تضاد آشکار با همه مفاهیم هنری قرار داشت که در آن همیشه هنرمند بخشی از هنر به شمار می‌رفت وارهول بر حیطه فیلمسازی نیز اشراف کامل داشت. همانند آثار نقاشی، وی در فیلم‌هایش نیز رخداد‌هایی از زندگی روزمره را به تصویر می‌کشید البته وارهول فیلم‌های تجاری نیز ساخته است مانند فیلمی که وی سال1966 ساخته بود این فیلم در سینما با اقبال بالایی روبه‌رو شده و موفقیت‌های بسیاری را در پی داشت.
وی در همان سال انجمنی را تاسیس کرد که مشخصه اصلی آن پیوند میان هنر و زندگی بود؛ همان چیزی که از ابتدا جزو آرمان‌های وارهول به شمار می‌رفت. به گفته کارشناسان این هنرمند همه فن حریف در تحقق هنر مفهومی نیز به همان اندازه هنر تکنیکی پیشتاز خوبی محسوب می‌شود. اندی وارهول حتی در عرصه نویسندگی تئاتر و رمان نیز سررشته داشت البته موفقیت وی در این زمینه به اندازه آثار هنری وی نبود. برای مثال نمایشنامه‌ای که وی برای تئاتر نوشته بود فروش چندانی نداشت کتاب وی نیز فقط در حد معمول و متوسط به فروش رسید.
درحالی‌که مجموعه عکس وی که سال1986 با عنوان آمریکا منتشر شد توانست موفقیت یک اثر پرفروش را از آن خود کند. در سال1980 وارهول با دوستان هنرمندی چون کیت هرینگ و میشائل باسکائیت همکاری می‌کرد نتیجه این همکاری شکل‌گیری تابلوهایی بود که در آن هر هنرمند با تکنیک خاص خود کار می‌کرد ولی در نهایت آن‌را روی یک بوم نقاشی ترکیب می‌کرد. اندی ورهول سرانجام در 22 فوریه 1987 در نتیجه عمل کیسه صفرا در کلینیکی در نیویورک چشم از جهان فرو بست.
