علوفه پیچی برای دام ها یک آیین سنتی شد | رسمی که از نیمه بهار آغاز می شود + فیلم

به گزارش همشهری ‌آنلاین فصل رویش علف‌های خودرو در مراتع، برای دامداران یک رسم سنتی را زنه می‌کند؛ برداشت علف و ریسه کردن آن برای فصل زمستان. علف‌های ریسه‌شده ذخیره‌ای برای خوراک دام در روزهایی است که تمام مراتع از علف خالی شده.
اهالی ششتمد و سبزوار و روستاهای اطراف این رسم سنتی را هنوز زنده نگه داشته‌اند و با همیاری یکدیگر علوفه‌ها را ریسه می‌کنند. این کار بین اهالی به بیده کردن یا تاب دادن علوفه معروف است. اهالی روستاهای سبزوار، ششتمد و سایر مناطق غرب خراسان در فصل بهار برای ذخیره علوفه مورد نیاز گوسفندان در فصل زمستان، علف‌ها را به سختی می‌چرخانند و در خانه باغ نگهداری می‌کنند. در اصطلاح عامیانه روستاییان به این اقدام، بیده گفته می‌شود.
تقریبا با آغاز ماه دوم فصل بهار و رشد کردن علف‌ها، برداشت علف‌ها برای انجام عملیات بیده کردن آغاز می‌شود. علف‌ها را برای مدت کوتاهی روی زمین پخش می‌کنند تا به صورت نیمه خشک در آید و رطوبتش را از دست بدهد. البته از آنجا که هر کاری برای خودش فوت و فنی هم دارد، بیده کردن علوفه هم از این قاعده مستثنی نیست و علف‌ها نباید کاملا خشک شود. علف‌هایی که کاملایی خشک شده باشند اصلا برای بیده کردن کارایی ندارند.
علف‌ها که به شکل نیمه خشک درآمدند، جمع‌آوری می‌شوند. حالا وقت بیده کردن یا تاب دادن یا ریسه کردن است. بیده کردن دست کم به دو نفر احتیاج دارد که همزمان با هم کار کنند. یک نفر با دست علف‌ها را فشرده می‌کند و فرد دیگر با کمک چوب آن‌ها را می‌پیچاند. عملیات پیچاندن علوفه‌های نیمه خشک، تا جایی ادامه پیدا می‌کند که طول هر بیده به ۲ متر برسد. بعد آنرا روی هم می‌پیچانند و انباشته می‌کنند تا فشرده‌تر هم بشود.
این روش سنتی تهیه خوراک دام که از گذشته بین دامداران روستایی رواج داشته مزایایی هم دارد. بیده کردن علوفه هم ماندگاری آن را بیشتر می‌کند و هم برای نگهداری به فضای کمتری احتیاج دارد. علوفه‌های به هم پیچ و تاب داده شده، آسان‌تر هم جابه‌جا می‌شوند.
هر چند این روزها ابزاری مدرن کشاورزی برای برداشت و تهیه علوفه دام به بازار آمده، اما روش‌های سنتی هم همچنان با آداب و رسوم خاص خودش در روستا به قوت خود باقی است.

بیشتر بخوانید:
رودخانه هندوانه در بوشهر + فیلم