به گزارش همشهری آنلاین اگر این شهر، پایتخت همیشه شلوغ باشد و محلی هم برای استراحت و شب ماندن نداشته‌باشی، رنج بیماری بی‌حساب و کتاب بیشتر می‌شود. این تجربه ناخوشایند بسیاری از اهالی روستای بلبر است؛ روستایی در اورامانات کردستان.
یک ماهی می‌شود که اهالی روستا با همت جمعی خود یک واحد آپارتمان خریدند تا زمانی که هر خانواده‌ای از روستا برای مداوا راهی تهران شد، سرگردان نباشد و جایی برای اسکان داشته‌باشند؛ اسمش را «یانه باوان» گذاشته‌اند یعنی خانه پدری.
شب‌های سرگردانی
«بلبر یک روستای مرزی و کم برخوردار است که بضاعت مردمش به قدری نیست که روزهایی که برای دوا و درمان به تهران می‌روند، هتل رزرو کنند.» این را دهیار روستای بلبر به همشهری می‌گوید. محتسم آزغ از تجربه اهالی روستا هم برایمان تعریف می‌کند و می‌گوید: «یکی از اهالی دو هفته را در خیابان و پارک گذراند. دیگری هم مجبور بود شب تا صبح روی صندلی حیاط بیمارستان بنشیند.»
موضوع مرارت‌های بیمارانی که تجربه سفر برای درمان به تهران را داشتند در انجمن محلی روستا مطرح و ایده‌های مختلفی مطرح می‌شود. آزغ می‌گوید: «برخی می‌گفتند کمک هزینه‌ای برای درمان یا کمک هزینه‌ای برای رزرو هتل یا مسافرخانه برای این افراد جمع‌آوری کنیم، اما ایده‌ای ماندگار رای بیشتری آورد و نتیجه خرید یک واحد آپارتمان شد.»
۶ دنگ به نام مردم روستا
اهالی روستای بلبر آستین همت بالا زدند و با مشارکت خود توانستند خانه‌ای بخرند. دهیار روستا درباره این خانه می‌گوید: «یک واحد نوساز به مبلغ ۴ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان در محله دامپزشکی تهران خریدیم. خانه یک خوابه و ۶۳ مترمربع است.»
از آنجا که این خانه با مشارکت همه اهالی خریداری شده به نام ۷ نفر از معتمدان روستا که عضو هیئت مدیره انجمن محلی روستا هستند، سند زده شده است. محتسم آزغ تاکید می‌کند: «این خانه برای نسل‌های بعدی هم می‌ماند تا وقتی برای درمان به تهران می‌رویم، اسیر خیابان‌ها و پارک‌ها نباشیم.»
اهالی روستا این روزها به فکر تجهیز یانه‌باوان با لوازم و مایحتاج ضروری هستند. آزغ می‌گوید: «اولویت حضور در یانه باوان با اهالی بلبر است، اما در این خانه به روی اهالی روستاهای اطراف هم باز است.»
سابقه همت اهالی برای نیکوکاری به یانه‌باوان محدود نمی‌شود. به گفته دهیار روستا، ایجاد جاده‌ای آسفالته از روستا تا ییلاق به طول ۱۷ کیلومتر در سال ۱۳۹۰، خرید یک آمبولانس برای روستا در سال ۱۳۹۵ و تکمیل پروژه آبرسانی پایدار به روستا در سال ۱۳۹۶ با همکاری نهادهای مربوطه در کارنامه اهالی روستا خوش می‌درخشد.
یانه‌باوان
این واحد آپارتمانی در واقع همراه‌سرای رایگان بیمارانی است که از روستای بلبر به تهران می‌آیند، اما آنان به یک اسم محلی صدایش می‌کنند: یانه‌باوان. دهیار روستا در توضیح این کلمه کردی که تمام معنای این خانه را در بر دارد، می‌گوید: «یانه به زبان کردی به معنای خانه و باوان هم به معنای جگرگوشه و هم به معنای پدر است. از آنجا که این واحد قرار است سرپناه اهالی و پایان سردرگمی‌های‌شان در تهران بزرگ باشد اسمش را گذاشتیم یانه‌باوان یعنی جایی که مثل خانه پدری پذیرای ماست.»
- مساحت ۶۳ متر
- اعتبار ۴ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان
- مشارکت ۷۰۰ نفر
بیشتر بخوانید:
خانه اربابی با ۷۰۰ لنگه در + ویدئو
۳ برادر تنها ساکنان این روستا هستند + فیلم
نظر شما