این جریان، هرچند درکشورهای توسعه‌یافته که تکنولوژی درآن‌ها به افق‌های باورناپذیری رسیده، عمومیت بیشتری پیدا کرده‌است، اما درکشورما هنوز مقاومت‌هایی در برابر آن وجود دارد.
البته تجربه نشان داده است که این مقاومت‌ها به طورمعمول با شکست مواجه شده‌اند و سیستم‌های مدرن، توانسته‌اند جای چارچوب‌های سنتی را بگیرند.
به تبع این جریان، ریتم و شتاب زندگی ما هم تغییر کرده‌است و همه‌چیز در اطراف ما، با سرعت بیشتری اتفاق می‌افتد.
سرعتی که قالب‌های سنتی ذهن ما گاهی قادر به درک آن نیستند و از همین رهگذر، جهان پیشرفته و تکنولوژیک، برای ما جهان خطرناکی می‌شود. مثال همین امر هم، مقاومت‌هایی است که به عنوان مثال، درمقابل هنردیجیتال می‌شد و البته امروز بسیار کمرنگ‌تر شده‌است.
اگر بخواهیم مثال‌مان را جزیی‌تر کنیم، می‌توانیم نگاهی داشته باشیم به ورود دوربین‌های دیجیتال به بازارایران و مقوله‌ای به نام عکاسی دیجیتالی. آن‌ها که اهل این‌حرفه هستند، خاطرشان هست که چه سخت‌گیری‌هایی درمقابل این جریان وجود داشت.
اهالی هنرعکاسی، به خصوص آن‌ها که تعریف و نگاه‌شان به این هنر سنتی‌تر بود، حتی این‌جریان را به عنوان جریانی ضدهنر معرفی می‌کردند و به دانشجویان و علاقه‌مندان عکاسی دیجیتال، هشدارمی‌دادند که در دام نیفتند.
اما حالا پس از گذشت چند سال، می‌بینیم که عکاسی‌دیجیتال، چه جایگاهی پیداکرده‌است، چه‌قدر طرفدار دارد و از اساس، چه‌قدر کار هنرمندان این‌عرصه را ساده‌تر کرده‌است. هرچند درمقابل این سهل و آسان شدن کارها، باز موضع‌گیری‌هایی وجوددارد و طرفداران شکل‌های سخت و سنتی، همان دشواری‌ها را معیار سنجش و ارزش‌گذاری می‌دانند.
این حرف‌ها درست باشند یا غلط، فرقی نمی‌کند. چون امروز هنردیجیتال، مرزها را درهم شکسته و طرفداران بسیاری پیداکرده؛ طرفدارانی که مطابق ریتم و شتاب سریع زندگی‌شان که برآمده از مناسبات زندگی امروزاست، تعاریف تازه‌تری هم از هنر دارند.
این دیگر سختی کار نیست که به‌عنوان یکی از شاخص‌های اثرهنری در نظرگرفته می‌شود، بلکه دید و نگاه هنرمندانه است که مورد ارزیابی قرارمی‌گیرد و مهم‌تر ازآن، هنر امروز و هنردیجیتال امروز، هنر نگاه خلاقانه است.
حالا که ابزار آفرینش هنری، به سادگی دراختیار همگان قرارمی‌گیرد و تکنولوژی دیجیتال، کار با وسایل و تجهیزات مختلف را آسان می‌کند، این خلاقیت است که هنرمند «بلد » را از «نابلد» متمایز می‌کند.
امروز، خلاقیت، بیشتر از گذشته به‌عنوان جوهرهنر به‌چشم می‌آید و دراین فراوانی و گوناگونی موجود در عرصه آفرینش‌های هنری هرخلقی می‌تواند درهمان لحظه از طریق تکنولوژی دیگر، درمعرض دید میلیون‌ها نفر قرارگیرد که نگاه خلاق هنرمندی آشنا به زبان تکنولوژی درآن دیده شود.
تغییر و تحولات موجود در نهایت می‌تواند درسی برای ما داشته‌باشد. این‌که اگر امروز، آرام‌آرام حتی توزیع سوخت خودرو درکشور، هوشمند و دیجیتالی می‌شود، نشان از آن دارد که مقاومت درمقابل تکنولوژی و دلبستگی به شکل‌های سنتی بی‌فایده است و هنرمند اگر دلبسته به گذشته‌اش بماند، دیگر جا و جایگاهی در هنرامروز ندارد.
موفقیتی اگر وجود داشته باشد، در همسوشدن و آموختن این شکل‌های جدید و ازجمله شکل‌های دیجیتالی‌است که می‌تواند راه تازه‌ای باشد برای بیان مسایل و دغدغه‌ها.
هنردیجیتال، وابستگی تام و تمامی به پرورش خلاقیت دارد و خلاق بودن درجهان امروز، به مراتب سخت‌تر از خلاق‌بودن درجهان محدود و مرزبندی شده گذشته است.
