به گزارش همشهری آنلاین، اختراع تلویزیون را به «جان لوگی برد» نسبت می‌دهند که اسکاتلندی بود و در سال ۱۸۸۴ میلادی (۱۲۶۳ شمسی) نخستین تلویزیون را ساخت. نخستین خانواده‌های اروپایی در اوایل سال۱۹۴۰ میلادی (۱۳۱۹ شمسی) دور هم به تماشای جعبه جادویی نشستند. در آن زمان تلویزیون ابزاری تجملاتی بود که بیشتر در خانه افراد ثروتمند استفاده می‌شد. دوستان و همسایه‌هایی که از این امکان محروم بودند، در خانه یکی از تلویزیون‌دارها جمع می‌شدند و از تماشای برنامه‌ها لذت می‌بردند!
در ایران اما تا قبل از سال ۱۳۳۷ هنوز چیزی به نام تلویزیون به خانه مردم راه پیدا نکرده بود. تا آن زمان این رادیو بود که بدون حضور رقیبی جدی برای خودش یکه‌تازی می‌کرد، اما از سال ۱۳۳۷ داستان متفاوت شد. از آن سال بود که سر و کله دستگاه شگفت‌انگیزی که بعدها به آن لقب جعبه جادو دادند، پیدا شد.
البته گویا قبل از سال ۱۳۳۷ هم برای راه‌اندازی تلویزیون تلاش‌هایی شده بود اما آن تلاش‌ها تا آن موقع به سرانجامی نرسید. فکر راه‌اندازی تلویزیون در ایران به سال ۱۳۳۵ برمی‌گردد. جوانی به نام آقای کازرونی، اهل اصفهان که از خانواده‌ای ثروتمند بود و در خارج کشور، کارگردانی سینما خوانده بود به این فکر افتاد که در ایران تلویزیون تاسیس و از این طریق منبع درآمد مطمئنی برای خود ایجاد کند. او حتی با شرکت‌های خارجی تولیدکننده فرستنده‌های تلویزیونی وارد مذاکره شد اما این صحبت‌ها نتیجه نداد و توافقی نشد.
بیشتر بخوانید:
انگار قرار بود سند این کار به نام و به کام فردی دیگر زده شود. آن فرد «حبیب‌الله ثابت پاسال» بود؛ بازرگانی که با پیش‌دستی، زودتر از بقیه آستین‌هایش را بالا زد و توانست تاسیس تلویزیون در ایران را به‌نام خود ثبت کند.
سال‌های زیادی از تاسیس تلویزیون در ایران می‌گذرد اما تلویزیون هنوز چیز عجیبی است؛ آن‌قدر عجیب که بعد از این همه سال هنوز جایش را در خانه‌ها حفظ کرده؛ درست وسط هال.
نظر شما