به گزارش همشهری آنلاین، کانال تلگرامی «اخ فی الله» که به صورت متمرکز و پیوسته اخبار مربوط به فلسطین و رژیم اشغالگر قدس را به صورت لحظه‌ای و بر خط منتشر می‌کند و این روزها به یکی از پربازدیدترین منابع خبری تبدیل شده است، چندی پیش با انتشار مطلبی درباره نفرت دیرینه ایرانی‌ها از رژیم صهیونیستی گفت و این مضوع را با رائه اسناد و مدارکی از جراید و روزنامه‌های ایرانی و عبری اثبات کرد،. مطالبی که اواخر دهه ۴۰ درباره یک رقابت فوتبالی میان تیم باشگاهی اسرائیلی و تیم باشگاهی ایرانی منتشر شده بود.
متن کامل این گزارش به شرح زیر است:
پنجشنبه ۲۰ فروردین ۱۳۴۹؛ یک روز قبل از بازی
در این روزنامه نوشته شده است: «به نظر می‌رسد که تیم ایرانی از نظر وضعیت فیزیکی و ارزش‌ها از هاپوئل تل آویو جلوتر باشد، اما هاپوئل از نظر فنی قوی‌تر است. کمیته برگزاری تصمیم گرفته است که نیروی پلیس را که در جریان بازی نهایی حضور خواهد داشت، افزایش دهد. پلیس در سکوها و همچنین در زمین خواهد بود. آیا هاپوئل تل آویو به آماده سازی خود برای فینال و تمرین ادامه می‌دهد؟ دیروز چهار بازیکن غایب بودند که حال خوبی ندارند؛ امیدوارم که مصدومین تا زمان بازی روز جمعه بهبود یابند و در تیم با تمام قدرت ظاهر شوند.»
جمعه ۲۱ فروردین ۱۳۴۹؛ روزبازی:
در این مطلب آمده است: «۱۵۰۰ پلیس و پرسنل امنیتی برای عملیات امنیت بازی استخدام شدند. شب گذشته محافظین برای جلوگیری از هرگونه تحریک احتمالی شروع به گشت‌زنی در ورزشگاه کردند. مسئولین از هیئت اسرائیلی خواستند تا پرچم اسرائیل را از اتوبوس خارج نکنند و هیچ نشانی از اسرائیل به اتوبوس وصل نشود تا از شناسایی قبل از ورود به ورزشگاه جلوگیری کنند. از طرف دیگر، پرچم اسرائیل همچنان در مقابل هتلی که گروه هاپوئل ساکن است در کنار پرچم‌های کشورهای شرکت کننده، افراشته است. ۳۰ هزار تماشاگر وارد ورزشگاه تهران می‌شوند اما ۳۵۰۰۰ بلیط برای فروش گذاشته شده، زود فروش رفت. مربی تیم اسرائیل روز گذشته بازیکنان خود را جمع کرد و به آنها توضیح داد که نباید از ریتم تیم حریف غافل شد و غرش‌های جمعیت مشتاق را نادیده گرفت. شما باید حیله‌گری کنید و از بسیاری از ترفندها استفاده کنید.»
مربی اسرائیلی: خوب شد در ایران برنده نشدیم!
بازی انجام می‌شود، فینال قهرمانی آسیا؛ هاپوئل تلاویو ۱، تاج تهران ۲. روزنامه‌های اسرائیل ۲۳ فروردین ۱۳۴۹ یعنی دو روز بعد از بازی و روز اول کاری بعد از برگزاری این رقابت نوشتند: «بیش از سی هزار تماشاگر مشتاق جمعه برای تماشای بازی فینال در اصلی‌ترین رویداد در تهران جمع شدند. با تشویق بی‌وقفه بلند، بازیکنان تاج را تشجیع کردند. جمعیت در خیابان‌های تهران شادی می‌کردند.»
مربی هاپوئل تل آویو گفته بود: «ما می‌توانستیم برنده شویم، اما شاید این طور (این باخت) بهتر بود. در پرتو فضای وحشی و نفرت‌انگیز تهران … من این طوری آرام‌تر هستم. بازیکنان هاپوئل ترس روانی خاصی نشان دادند و این بر توانایی آنها تأثیر گذاشت. بازیکنان تاج توانایی خوبی نشان دادند و البته از تشویق بی‌نظیر ده‌ها هزار تماشاگر نیز استفاده کردند. یک پیروزی طوفانی در زمین با صدای موسیقی ارکستر و صفوف پیروزی ده‌ها هزار نفر از ساکنان پایتخت که با آواز و رقص بیرون رفتند.»
صحبت مربی تیم اسرائیلی این طور در جراید صهیونیست‌ها ثبت شده است: «واضح است که جمعیت پر جنب و جوش از نظر روحی به تیم آنها کمک می‌کرد. با این حال به نظر من بهتر شد که ما در شرایط ترسناکی که در تهران بودیم برنده نشدیم. من از اینکه همه به خانه برگشتیم راحت و خوشحال هستم، زیرا به جز یهودیان، همه نفرت آشکاری نسبت به ما نشان دادند و در آستانه بازی ماشین‌ها از زیر پنجره‌های هتل ما بوق می‌زدند و اجازه خوابیدن به بازیکنان را ندادند. وقتی ما مقابل اندونزی بازی کردیم لحظه‌ای فکر کردم که در جاکارتا هستیم، زیرا جمعیت وحشی ما را از خود دور می‌کردند و فقط رقیب را تشویق می‌کردند. ما به توانایی بالقوه خود نرسیدیم، اما تحت شرایط ویژه‌ای که در پایتخت ایران حاکم است (این شکست) قابل توجیه است.»
در مطلب دیگری اینطور نوشته شده است: «ایران برنده شد؛ اما ایرانی‌ها به این راضی نبودند و در مسیر رفتن به رختکن تیم اسرائیل چوبی یک متری را که صلیب شکسته با رنگ قهوه‌ای روی آن کشیده بودند پرتاب کردند. به علت اینکه احتمال می‌رفت افرادی که شستشوی مغزی شده‌اند به بازیکن‌ها آسیب برسانند استادیوم تا فضای سه کیلومتری حفاظت می‌شد. سه ماشین ضدشورش اتوبوس هاپوئل رو حفاظت می‌کردند و ۴ گروه پلیس در چهارگوشه زمین بود. پایتخت ایران واقعاً شلوغ بود. ماشین‌ها حسابی سر و صدا کردند ولی مانع ایجاد شادی و خوشحالی مردم و نواختن ارکسترها نشدند و هزاران ایرانی که در میدان‌های شهر بودند به هیجان رو می‌آوردند.»
همچنین بخش دیگری از مطالب اسرائیلی‌ها بر این اساس بوده است: «وضعیت بازی در خارج از میدان مانند یک جنگ بود. آنچه دیشب در تهران قبل از بازی اتفاق افتاد، برخورد غیر ورزشی جمعیت ایرانی بود که به نفرت غیرمنطقی و خصومت آشکاری رسیده بود.»
۳ روز بعد از بازی، فوتبال اسرائیل عنوان برتری خود را در آسیا از دست داد
۲۴ فروردین ۱۳۴۹ برابر بود با از دست دادن قهرمانی که در چنگ فوتبال اسرائیل بود. آنها در روزنامه‌های خود ادعا کردند: «از دست دادن این قهرمانی در نتیجه حقارت اسرائیلی‌ها نبود بلکه سه دلیل اصلی برای از دست دادن قهرمانی اسرائیل برای اولین بار در سه سال گذشته وجود دارد و هر سه دلیل به جنبه حرفه‌ای ارتباطی ندارند. دلیل اول مربوط به جو ایجاد شده در پیرامون نمایش‌های قهرمان اسرائیل در تهران است. از همان بازی اول خصومت جمعیت محلی با اسرائیلی‌ها آشکار شد و مشخص بود که برای حفظ جام در کشور میزبان تمام تلاش‌ها -نه لزوماً ورزشی- انجام خواهد شد. در پشت بازی هاپوئل تل آویو در شهر، یهودیان در تهران شناسایی شده بودند و مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و پرچم اسرائیل در یکی از بازی‌ها پایین آمد. دانشجویان ایرانی با سلام اورشلیم کنار نمی‌آیند و کابوس با شکست نهایی به اوج خود رسید، چوب‌هایی که بر روی آنها صلیب شکسته نازی‌ها رنگ‌آمیزی شده‌بود، همراه با شعارهای تحقیرآمیز در استادیوم‌های ورزشی برای یک مبارزه محتوایی کافی بود.»
نظر شما