همشهری آنلاین-حمیدرضا رسولی: تمام کسانی که طی چند سال اخیر گذرشان به مجموعه ورزشی آفتاب انقلاب منطقه افتاده، خوب می‌دانند که نام یکی از قهرمانان خاص! کشور با تمرین در همین محل به تاریخ ورزش ایران گره خورده است. لیلا رجبی می‌گوید حسابی به اهالی و حال و هوای منطقه عادت کرده است. ماجرای مسلمان شدن «تاتسیانا» ی دیروز و لیلا رجبی امروز، ازدواجش با یک مرد ایرانی و حضورش در تیم‌ملی دوومیدانی ایران، داستان مفصلی دارد که باید از زبان خودش شنید...
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
مسافری از بلاروس
اتفاق مهم زندگی تاتسیانا در سال ۱۳۸۴ و در جریان برگزاری اردوی تیم‌ملی دوومیدانی ایران در کشور بلاروس رقم خورد: «سال ۱۳۸۴ وقتی که تیم‌ملی ایران برای برگزاری اردوی آماده‌سازی به بلاروس آمد و اردوی مشترکی را با تیم‌ملی بلاروس برگزار کرد، من و پیمان با هم آشنا شدیم. ۲ سال بعد هم با هم ازدواج کردیم.»
بله گفتن او به پیمان رجبی که در آن برهه عضو تیم‌ملی دوومیدانی ایران بود، به این آسانی‌ها هم نبود. او بعد از مدت‌ها مطالعه و پرس‌وجو، عاقبت توانست مهم‌ترین تصمیم زندگی شخصی و ورزشی‌اش را بگیرد: «قبل از آشنایی با پیمان اطلاعات زیادی درباره ایران نداشتم و برای اینکه بتوانم تصمیم درستی بگیرم، مدت‌ها درباره کشور ایران و مردمانش مطالعه و پرس‌وجو کردم و با افرادی که در ایران زندگی کرده بودند و اطلاعات درستی داشتند، مشورت کردم. کسانی که در ایران زندگی نکرده‌اند، معمولاً از ایرانی‌ها بدگویی می‌کنند و فکر می‌کنند زنان در ایران مثل هزار سال قبل زندگی می‌کنند و حق و حقوق اجتماعی ندارند. در اروپا درباره کشورهای مسلمان چنین طرز فکر غلطی وجود دارد و حتی حالا وقتی به بلاروس می‌روم، از من سؤال می‌کنند: زنان در ایران مثل برده نیستند!؟ در جواب آنها می‌گویم: هر حق و حقوقی که زنان بلاروس دارند زنان ایرانی هم دارند. حتی به آنها گفته‌ام که در اغلب خانواده‌های ایرانی زن‌سالاری حاکم است.»
خانواده تاتسیانا با ازدواج او با یک مرد خارجی مخالف بودند اما عاقبت تسلیم تصمیم قاطع او شدند: «اگر شما دختری داشته باشید که بعد از ازدواج بخواهد از تهران به مشهد برود، راضی نمی‌شوید. حالا فکر کنید قرار بود من بعد از ازدواج با پیمان هزاران کیلومتر از خانواده‌ام دور شوم و به یک کشور دیگر بیایم. طبیعی بود آنها با این قضیه مخالفت کنند. در کشور ما نظر پدر و مادر درباره ازدواج فرزند مهم است اما در نهایت فرزند تصمیم آخر را می‌گیرد و من هم تصمیم گرفتم با پیمان ازدواج کنم و به ایران بیایم.»
اسلام را با تحقیق و مطالعه انتخاب کردم
لیلا یک سال و نیم پس از آشنایی با پیمان رجبی به نقطه‌ای رسید که باید مهم‌ترین تصمیم زندگی‌اش را می‌گرفت: «من مجبور نبودم دین اسلام را انتخاب کنم. ما می‌توانستیم در بلاروس ازدواج و زندگی کنیم اما بعد از مطالعه و تحقیق مفصل، با قلبم اسلام را انتخاب کردم. من در کشور شوروی کمونیست به دنیا آمدم، کشوری که مردم بر اساس قانون، دین نداشتند و در خانواده‌ای بزرگ شدم که حتی رفتن به کلیسا هم برای آنها ممنوع بود. وقتی درباره اسلام مطالعه کردم، متوجه شدم در کتاب آسمانی قرآن آمده که با دینداری می‌توانید زندگی بهتری داشته باشید. الان هم معتقدم اگر به آیات قرآن عمل کنیم، قطعاً زندگی خوبی خواهیم داشت.»
انتخاب اسم جدید هم در ایمان و اعتقادات مذهبی قهرمان دوومیدانی کشور ریشه دارد: «بعد از مسلمان شدن، به اتفاق پیمان به یک اسم جدید فکر کردیم و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که نام لیلا را انتخاب کنیم. لیلا را انتخاب کردم چون در تحقیقاتم متوجه شدم نام همسر امام حسین(ع) بوده و الان هم این نام را خیلی دوست دارم.»
ایمان لیلا ظاهری نیست و او به آداب این دین هم پایبند است: «یک سال اول که در بوشهر و کنار خانواده پیمان زندگی می‌کردیم، به هیئت‌های مذهبی و حسینیه‌ها می‌رفتیم و با دسته‌های سینه‌زنی و زنجیرزنی همراه می‌شدیم. مراسم دهه محرم در بوشهر باشکوه‌تر برگزار می‌شود و هر سال محرم به این شهر می‌رویم. سال قبل هم تمام روزه‌هایم را گرفتم اما امسال که در این هوای گرم برای کسب سهمیه المپیک تمرین می‌کنم، نتوانستم به‌طور کامل روزه بگیرم. طبق توصیه اسلام تا جایی که بتوانم به نیازمندان کمک می‌کنم. گهگاه برای کمک به کودکان سرطانی به مؤسسه محک می‌روم و برای کمک به مستمندان صدقه می‌دهم. اسلام دین رأفت و مهربانی است و برای کمک به نیازمندان تأکید دارد.»
به حجابم افتخار می‌کنم
درباره تأثیر حجاب در عملکرد ورزشکاران محجبه حرف و حدیث‌های زیادی مطرح شده و نظرات موافق و مخالف فراوانی در این زمینه بیان شده است. اما لیلا رجبی نمونه عینی یک ورزشکار محجبه موفق است. قهرمان دوومیدانی آسیا که چند سالی می‌شود با حجاب اسلامی مدال‌های آسیایی را درو کرده، در این‌باره می‌گوید: «من می‌توانستم با لباس تیم‌ملی بلاروس و بدون حجاب مسابقه بدهم و این موضوع نشان می‌دهد که حجاب را از سر اجبار انتخاب نکردم. البته سال‌ها بدون حجاب تمرین کرده بودم و تمرین کردن با پوشش اسلامی برایم سخت بود اما کم‌کم عادت کردم و الان هم افتخار می‌کنم که با حجاب اسلامی در مسابقات شرکت می‌کنم. با همین حجاب اسلامی بهترین رکورد شخصی‌ام را ثبت کردم که وقتی حجاب نداشتم به چنین رکوردی نرسیده بودم. تجربه من می‌گوید که حجاب مانع پیشرفت ورزشکاران زن نیست.»
دفاع تمام قد لیلا رجبی از حجاب اما با واکنش‌های مختلفی در شبکه‌های اجتماعی همراه شد و او از برخی بی‌مهری‌ها دلخور است: «وقتی عکس با حجابم را در اینستاگرام منتشر می‌کنم، عده‌ای در کامنت‌هایشان به من می‌گویند نان به نرخ روز خور هستی. از دست این افراد خیلی ناراحتم و می‌خواهم به آنها بگویم من نان بازویم را می‌خورم.»
تا آخر عمر در ایران می‌مانم
«وقتی در تیم‌ملی بلاروس بودم، مربی بدنساز و یک مربی تمرینی هم داشتم و تمام امکانات برایم مهیا بود. با همین امکانات نایب قهرمان اروپا شدم و یکبار هم مقام چهارم جوانان جهان را کسب کردم اما وقتی به ایران آمدم، امکانات زیادی نداشتم. هنوز هم مربی اختصاصی ندارم اما همیشه تلاش می‌کنم برای ایران بهترین مدال را بگیرم و مدال نقره بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴ که نخستین مدال آسیایی تاریخ دوومیدانی ایران در بخش بانوان بود را با همین امکانات کسب کردم. وقتی این مدال را گرفتم و نامم در تاریخ ورزش ایران ثبت شد، خیلی خوشحال شدم چون برای این مدال خیلی زحمت کشیده بودم.»
لیلا از برخوردهای نامهربانانه عده‌ای که موفقیتش در بازی‌های آسیایی را زیر سؤال بردند، دلخور است: «بعد از کسب مدال نقره، عده‌ای گفتند این مدال نباید در تاریخ دوومیدانی ایران حساب شود چون یک ورزشکار خارجی آن را کسب کرده است. در حالی که من تمام توانم را گذاشتم تا برای ایران مدال بگیرم. من ایران را از کشور خودم بیشتر دوست دارم و به دلیلش هم فکر نکرده‌ام. شاید به خاطر مهربانی‌های مردم باشد. ایرانی‌ها خیلی خونگرم و صمیمی هستند. خیلی از مربیان و ورزشکاران خارجی را دیده‌ام که وقتی برای حضور در مسابقات به ایران می‌آیند، دیگر دلشان نمی‌خواهد به کشورشان برگردند. من عاشق ایران هستم و تا آخر عمرم همین‌جا می‌مانم.»
سهمیه المپیک را هدف گرفته‌ام
قهرمان دوومیدانی آسیا این روزها تمرینات سختی را در مجموعه ورزشی آفتاب انقلاب از سر می‌گذراند. او تا چند روز دیگر به مسابقات بین‌المللی قزاقستان می‌رود تا برای کسب سهمیه المپیک ۲۰۱۶ رقابت کند. از قهرمان هم‌محله‌ای درباره میزان آمادگی‌اش می‌پرسیم و می‌گوید: «تمام تلاشم را می‌کنم تا در مسابقات قزاقستان سهمیه بگیرم. رکورد شخصی‌ام از رکورد ورودی مسابقات خیلی بهتر است اما باید ببینیم در مسابقه چه شرایطی پیش می‌آید. نگران نیستم چون اگر در قزاقستان موفق نشوم، ۱۳ ماه تا رقابت‌های بعدی وقت دارم تا سهمیه المپیک را کسب کنم.»
به مردم محله عادت کرده‌ام
لیلا رجبی به اتفاق همسر ایرانی‌اش حدود ۶ سال مهمان محله شورا بوده‌اند و یک سالی می‌شود که به محله آشتیانی کوچ کرده‌اند. قهرمان دوومیدانی آسیا دل کندن از محله و اهالی مهربان منطقه را دشوار می‌داند و می‌گوید: «بعد از چند سال زندگی در این محدوده، به مردم محله خیلی عادت کرده‌ام. با اینکه به محله آشتیانی آمده‌ایم، هنوز به محله شورا می‌رویم و به همسایه‌های قدیمی سر می‌زنیم. محله زندگی‌مان را خیلی دوست دارم چون مردمی با آداب و رسوم سنتی دارد. برخلاف برخی محله‌های غرب تهران که خیلی از اهالی آنجا تازه وارد هستند، اغلب اهالی منطقه ما تهرانی‌های اصیل و آدم‌های مهربان هستند. در بلاروس مردم رابطه گرمی با هم ندارند و حتی رابطه اهالی یک محله، خیلی رسمی است اما وقتی اینجا برای خرید به سوپرمارکت محله می‌روم و می‌بینم مردم با کاسب محله احوالپرسی می‌کنند، هیجان زده می‌شوم.»
قهرمان پرتاب وزنه آسیا درباره دلیل انتخاب منطقه ما برای سکونت می‌گوید: «من و پیمان اینجا را انتخاب کردیم چون به ورزشگاه آفتاب انقلاب نزدیک است و برای رفتن سر تمرین در ترافیک خیابان‌ها گرفتار نمی‌شویم. البته محله ما یک عیب بزرگ دارد و آن هم این است که بین چند بزرگراه واقع شده است و به همین دلیل آب و هوای چندان خوبی ندارد.»
لیلا رجبی که زندگی‌اش به شکل عجیبی با فرهنگ و آداب و رسوم جامعه ایرانی آمیخته شده، بارها به شهرهای تاریخی و مذهبی مثل مشهد، شیراز، اصفهان و کاشان سفر کرده است. لیلا از همسرش که او را با فرهنگ ایران آشنا کرده، این‌طور می‌گوید: «پیمان برایم همسر خوب و مهربانی است و در هرکاری از من حمایت می‌کند. ما هرچه داریم بین یکدیگر تقسیم می‌کنیم و به معنای واقعی زندگی مشترک داریم. پیمان علاوه بر اینکه همسر خوبی است، نقش یک مربی زحمتکش را هم برایم ایفا می‌کند. بابت تمام زحماتی که برایم کشیده از او تشکر می‌کنم.»
از نگاه همسر ایمان لیلا واقعی است
پیمان رجبی که خودش از قهرمانان سابق دوومیدانی کشور محسوب می‌شود و ۲ مدال آسیایی هم در کارنامه خود دارد، از اهالی خونگرم جنوب است. او با همان لهجه شیرین بوشهری برایمان از آغاز زندگی مشترکش با لیلا رجبی می‌گوید: «وقتی تصمیم گرفتم با لیلا ازدواج کنم، خانواده‌ام مثل همیشه از من حمایت کردند. الان هم زندگی خوبی داریم. در دوره آشنایی قبل از ازدواج که حدود ۲ سال طول کشید، دائما از طریق ایمیل از دین اسلام و آداب و رسوم مردم ایران برای لیلا می‌گفتم. حتی از مراسم محرم و دسته‌های عزاداری برایش عکس ارسال می‌کردم. خودش هم خیلی درباره دین اسلام تحقیق کرد. او یک جلد قرآن به زبان انگلیسی خریده بود و هر روز قرآن می‌خواند. لیلا با ایمان قلبی مسلمان شده و به همین دلیل اعتقادات محکمی دارد. او قبل از هر مسابقه از حضرت زینب(س) و امام رضا(ع) کمک می‌طلبد.»
پیمان که نقش مربی را هم برای لیلا ایفا می‌کند، او را یک ورزشکار حرفه‌ای می‌داند: «لیلا یک ورزشکار حرفه‌ای است که نمی‌شود هر برنامه تمرینی را به او تحمیل کرد. لیلا خودش در حد یک مربی است و من باید کمک کنم برنامه‌هایش به درستی اجرا شود. او خیلی جدی تمرین می‌کند و به تغذیه و خواب اهمیت می‌دهد. ما در این سال‌ها به پیشرفت همدیگر کمک کرده‌ایم. من آخرین بار در مسابقات آسیایی سال ۲۰۰۹ ژاپن و در دو امدادی مدال برنز گرفتم و لیلا خیلی به من کمک کرد که در آن مسابقات موفق شوم. حالا نوبت من است که کمک کنم تا او بهترین مدال‌ها را بگیرد.»
همسر لیلا رجبی از بی‌مهری مسئولان ورزش دل پری دارد: «لیلا نخستین مدال طلای داخل سالن را برای ایران کسب کرد. بعد هم ورودی مسابقات جهانی داخل سالن، ورودی مسابقات جهانی در هوای آزاد و سهمیه المپیک لندن را گرفت. تمام این اتفاقات برای نخستین بار توسط یک ورزشکار زن ایرانی اتفاق افتاد اما کسانی که از نخستین روز حضور لیلا در تیم‌ملی وعده و وعید می‌دادند، به او کم لطفی کردند. وقتی لیلا مسلمان شد، بعضی روزنامه‌ها نوشتند خانه و ماشین به او هدیه دادند اما جالب است بدانید بعد از نایب قهرمانی لیلا در بازی‌های آسیایی، فقط یک ادکلن مردانه و ۷۰۰ هزار تومان پول نقد از استانداری بوشهر هدیه گرفت! واقعیت این است که ما هم مثل خیلی از جوان‌های دیگر در یک خانه اجاره‌ای زندگی می‌کنیم و یک زندگی معمولی داریم و برای ساختن یک زندگی بهتر زحمت می‌کشیم.»
------------------------------------------------------------------------------------------------
۱۱ مدال رنگارنگ حاصل حضور ۸ ساله لیلا رجبی در تیم‌ملی دوومیدانی ایران است. او با پیراهن تیم‌ملی ایران، مدال نقره بازی‌های آسیایی اینچه ئون، یک نقره و ۲ برنز قهرمانی آسیا، طلا و نقره داخل سالن قهرمانی آسیا، طلای بازی‌های آسیایی داخل سالن، طلای مسابقات همبستگی کشورهای اسلامی و ۳ مدال طلای مسابقات غرب آسیا را در کارنامه دارد.
۸ سال از ازدواج لیلا رجبی با همسر ایرانی‌اش گذشته است. او تمام این مدت در ایران زندگی کرده است.
۳۱ سال از عمر لیلا و پیمان رجبی گذشته است. این زوج موفق ورزشی همسن و سال هستند. البته لیلا چند ماهی بزرگ‌تر است و همسرش معتقد است همیشه احترام بزرگ‌تر را نگه می‌دارد!
-----------------------------------------------------------------------------------------------
*منتشر شده در همشهری محله منطقه ۱۳ در تاریخ ۱۳۹۴/۰۵/۰۴
نظر شما