به گزارش همشهری آنلاین، در طول تاریخ محافل و انجمن‌های مختلف با اهداف گوناگونی به وجود آمده‌اند. بعضی از آنها مدت‌ها پیش از هم پاشیده و فراموش شده‌اند ولی بعضی دیگر هنوز هم پا بر جا هستند. اگرچه اطلاعات مربوط به این محافل معمولا به بیرون درز نمی‌کند، امروز می‌خواهیم یکی از آنها را که اتفاقا از شهرت زیادی هم برخوردار است معرفی کنیم؛ محفلی عجیب و رمزآلود که در یکی از مشهورترین دانشگاه‌های دنیا پایه‌گذاری شده؛ محفل جمجمه و استخوان!
محفل جمجمه و استخوان یک انجمن مخفی است و پایگاه آن از بدو تاسیس تا به امروز در دانشگاه «ییل» در ایالت «کانکتیکات» آمریکا بوده است. از آنجا که این محفل بسیار اسرارآمیز است و کسی نمی‌داند که در جلسات مخفی اعضای آن چه می‌گذرد، حرف‌ها و شایعه‌های زیادی پشت سرشان وجود دارد. شاید باور نکنید اما خیلی از حادثه‌های مهم دنیا از تولید بمب اتم گرفته تا قتل کندی را به تصمیماتی که پشت درهای بسته این انجمن گرفته می‌شود، نسبت داده‌اند.
تولد یک انجمن سری
انجمن جمجمه و استخوان توسط دانشجوی جوانی به نام ویلیام هانتینگتون راسل تاسیس شد. راسل یک سال تمام در آلمان تحصیل‌کرد و با اعضای فرقه‌های سری مختلف نشست و برخاست کرد؛ ارتباطی که خیلی‌ها آن را پایه و اساس راه‌اندازی انجمن می‌دانند.
ویلیام بعد از بازگشت به کشورش دنبال فرصت مناسبی بود تا انجمن مشابهی را تشکیل بدهد. این فرصت در سال ۱۸۳۲ در زمان اختلاف انجمن‌های مختلف دانشگاه بر سر اهدای جوایز فصلی به دست آمد. ظاهرا ویلیام راسل برای شرکت در این مراسم (که البته کمی هم سری بوده) دعوت نشده بود. این مساله برای ویلیام گران تمام شد و او همراه یکی از همکلاسی‌هایش به نام «الفونسو تافت» رسما انجمن مستقلی به نام محفل جمجمه و استخوان تاسیس کرد و این، آغاز ماجرای این انجمن اسرارآمیز بود.
انجمن اسرارآمیز
سمبل این انجمن از همان ابتدای تاسیس، تصویر اسکلت یک جمجمه و دو استخوان ضربدری، شبیه علامت دزدان دریایی بود که عدد ۳۲۲ در قسمت پایین این سمبل نوشته شده بود. البته دلیل انتخاب این عدد مثل خیلی از مسائل انجمن، مشخص نیست. عده‌ای معتقدند عدد ۳۲ اشاره‌ای است به سال تاسیس آن در سال ۱۸۳۲ و عدد دو هم به معنی هیات دوم است. طرفداران این فرضیه براین باورند که راسل، محفل را مستقیما طبق عقاید محفلی مشابه در آلمان پایه‌گذاری کرده بود و آن را دومین هیات محفل آلمانی می‌دانست. فعالیت دقیق این انجمن تا به امروز هم کاملا مشخص نیست اما این‌طور گفته شده که پرستش الهه‌ای به نام «یولوگیا» و طرح نقشه برای فتح جهان، از جمله فعالیت‌های انجمن بوده و هست.
آن سوی دیوارهای انجمن
تعداد اعضای محفل جمجمه و استخوان زیاد نیست، چون این انجمن هر سال فقط ۱۵ عضو می‌پذیرد. همین مساله باعث شده که در هر دوره زمانی چیزی بیش از ۸۰۰ عضو زنده در سراسر جهان نداشته باشد.
این انجمن تا به حال هیچ شعبه دیگری نداشته. البته در سال ۱۸۷۰، شعبه‌ای در دانشگاه «وسلیان» به نام محفل جمجمه و استخوان بتا تشکیل شد اما عمر آن دو سال بیشتر طول نکشید، چون درسال ۱۸۷۲ اعضای انجمن جدید به خاطر ایجاد شعبه‌های بیشتر برای محفل، با انجمن اصلی اختلاف نظر پیدا و به دنبال آن اعلام استقلال کردند.
مدتی بعد هم نام انجمن خود را تغییر دادند و کلا خط مشی خودشان را از محفل اصلی جدا کردند. پذیرفته شدن در محفل اصلا آسان نیست و ۱۵ عضو از میان ورودی‌های هر سال با توجه به توانایی‌های خاص و شرایط اجتماعی‌شان انتخاب می‌شوند و از آنها برای شرکت در انجمن دعوت می‌شود.
بعد از موافقت فرد، تازه سختی‌ها شروع می‌شوند و فرد منتخب باید برای نشان دادن لیاقتش یک‌سری ماموریت‌های ویژه انجام بدهد. اینکه این ماموریت‌ها چه‌چیزی هستند از یک فرد به فرد دیگر فرق می‌کند ولی معمولا کارهای عجیب و غیر قابل پیش‌بینی‌ای هستند؛ از کلوچه فروختن دم در دانشگاه گرفته تا خواندن وسط درس استاد. شایعاتی هم وجود دارد مبنی بر اینکه پس از پذیرش نهایی، به هر عضو جدید ۱۵ هزار دلار تعلق می‌گیرد!
استخوان‌های سخنگو!
بعد از عضوگیری نوبت به برگزاری جلسات می‌رسد؛ بهتر است بدانید که جلسات مخفی انجمن در ساختمان اصلی آن که «مقبره» نامیده می‌شود برگزار می‌شوند. اعضای این انجمن به نام مخصوصی شناخته می‌شوند. از آنجا که اسم آن محفل جمجمه و استخوان است، پس حتما می‌توانید حدس بزنید که آنها به چه نامی خوانده شوند! بله، به هر عضو محفل «آقای استخوان» گفته می‌شود. البته از آنجا که چند سالی است محفل عضو مؤنث هم می‌پذیرد، احتمالا عنوان «خانم استخوان» هم تا چند وقت دیگر باب می‌شود!
نکته جالب اینجاست که در این محفل تا چند وقت پیش مردسالاری بود؛ یعنی هیچ زنی حق ورود به انجمن سری را نداشت. این درحالی بود که کلاس‌های دانشگاه «ییل» از ۱۹۶۹ به صورت مختلط برگزار می‌شد اما این فضای انجمن اسرارآمیز تا ۱۹ سال پیش همچنان مردانه بود تا اینکه در ۱۹۹۱ قرار شد هفت نفر از ۱۵ عضو انتخابی را دخترها تشکیل بدهند.
در این بین بعضی از اعضا با ورود جنس مخالف به محفلشان مخالف بودند. به همین دلیل قفل‌های «مقبره» را عوض کردند تا از ورود آنها جلوگیری کنند. در نهایت قرار شد تمام اعضای آن دوره انجمن با یک رأی‌گیری تکلیف را روشن کنند. در آخر هم رأی به نفع خانم‌ها تمام شد اما یک روز قبل از مراسم عضویت آنها، گروهی به رهبری «ویلیام باکلی» از مقامات قضائی نامه‌ای گرفتند که فعلا ورود زنان به محفل ممنوع است و قوانین انجمن باید بازنگری شوند. در مقابل، گروهی هم به سرپرستی «جان کری» از حضور زنان در انجمن حمایت می‌کردند.
بحث بین این دو گروه حسابی بالا گرفت و حتی مجله نیویورک تایمز در آن روزها صفحه اول خود را به این خبر اختصاص داد. بالاخره یک سال بعد در ۱۹۹۲ رأی‌گیری دیگری انجام شد که نتیجه‌اش پیروزی مجدد خانم‌ها بود و از آن زمان تا به حال، انجمن عضو زن هم می‌پذیرد.
انجمن ثروتمند
این انجمن به دلیل نفوذ بالای اعضای آن در جامعه، نه تنها قدرت سیاسی اجتماعی بالایی دارد بلکه از لحاظ مالی هم کاملا حمایت می‌شود. سازمان راسل که توسط خود ویلیام راسل و دانیل گیلمن (یکی از اعضا که بعدها ریاست دانشگاه ییل را هم به دست آورد) پایه‌گذاری شده، صاحب تمام املاک محفل و مسؤول سرکشی به آنهاست و تامین مسائل مالی را به عهده دارد.
انجمن یک جزیره خصوصی هم دارد که کمپ محفل در مرکز آن قرار گرفته. این جزیره ۴۰ هکتاری در رودخانه سنت لارنس واقع شده؛ مکانی که واهو نام دارد. سال‌ها پیش در این جزیره، اعضای قدیم انجمن دور هم جمع می‌شدند تا یاد خاطرات گذشته را زنده کنند. زمین‌های فوتبال و تنیس، اتاق‌های مجلل و خدمتکارانی که مشغول سرو غذاهای رنگارنگ بودند، چهره گذشته این جزیره بود چون امروزه جزیره متروک شده. با این حال هنوز هم اعضای محفل به آن سر می‌زنند اما به عقیده خودشان هم جزیره واهو دیگر چیزی جز یک ویرانه زیبا نیست.
سارقان مشهور!
اعضای محفل جمجمه و استخوان به دزدی هم مشهور هستند. البته خود آنها از لفظ کلک زدن استفاده می‌کنند نه دزدی! آنها نه تنها از دیگران بلکه از خودشان هم دزدی می‌کنند! اما ماجرای یکی از این دزدی‌ها از همه مشهورتر است و حسابی برای انجمن دردسرساز شد.
طبق اسناد به جا مانده، تعدادی از اعضای این انجمن به سرکردگی «پریسکات بوش» در زمان جنگ جهانی اول جسد «جرونیمو» (سرخ‌پوست جنگجویی که برای مردمش سمبل شجاعت بود) را از قبرش در اوکلاهاما بیرون آورده و جمجمه و چند استخوانش را دزدیده و به مقبره محفل خودشان بردند. گفته می‌شود این استخوان‌ها هنوز در مقبره نگهداری می‌شوند. باز ماندگان جرونیمو از سال ۱۹۸۶ تا به حال، چندین مرتبه از انجمن به دلیل نبش قبر و دزدی شکایت کرده‌اند اما به دلیل نداشتن شاهد و مدرک کافی راه به جایی نبرده‌اند. این محاکمات جنجالی یک بار دیگر نام محفل را سر زبان‌ها انداخت و نیویورک تایمز باز هم مقاله مفصلی درباره آن نوشت.
انجمن نه چندان مخفی!
این همه پنهانکاری در حفظ اسرار جلسه‌های این محفل اسرارآمیز در این سال‌ها، بیشتر از اینکه آنها را از دید مردم مخفی کند باعث جلب توجه آنها شده. شاید به همین خاطر است که افراد کنجکاو زیادی دست به هرکاری می‌زنند تا به جلسات سری این انجمن راه پیدا کنند و اطلاعات بیشتری از راز و رمزهای آن کسب کنند.
«ران رزنبام» - یکی از مقاله‌نویسان مشهور- جزو افرادی است که ۳۰ سال تمام از عمرش را صرف سر در آوردن از اسرار این محفل مخفی کرده است. او قبلا خودش دانشجوی دانشگاه ییل بود ولی از آنجاکه فقط سرش در درس و کتاب بود برای عضویت در محفل دعوت نشد. ران هم بقیه عمرش را صرف این کرد که بفهمد در مقبره چه می‌گذرد. او حتی یک بار هم توانست مراسم عضویت را شبانه و با مخفی شدن میان بوته‌ها تماشا کند و از آن فیلم بگیرد.
«الکساندرا رابین» یکی دیگر از علاقه‌مندان کنجکاوی است که با دقت زیاد مسائل مربوط به محفل را بررسی می‌کند. او نتیجه تحقیقات خود را چند سال پیش در کتابی به نام «اسرار مقبره» منتشر کرد. رابین در کتابش می‌نویسد: «تمام افراد هنگام عضویت سوگند سکوت می‌خورند تا هرگز اسرار انجمن را فاش نکنند.
حتی پس از آنکه مشخص شد جورج دبلیو بوش عضو محفل است، او به خبرنگاران گفت مسائل انجمن محرمانه است و نمی‌تواند چیزی در این باره بگوید. او در دوران ریاست جمهوری‌اش هم پنج تن از مردان استخوان را جزو کابینه‌اش قرار داد. انجمن در رسانه‌ها هم حضور زیادی داشته و مجلات زیادی هر چند وقت یک بار به آن اشاره می‌کنند. در سال ۲۰۰۰ هم فیلمی به نام «استخوان‌ها» اکران شد که درباره یک انجمن مخفی دانشگاهی بود؛ انجمی با سمبل جمجمه!».
در سال ۲۰۰۶ هم فیلم «چوپان خوب» رابرت دنیرو اشاره کوتاهی به محفل جمجمه و استخوان داشت. این طور به نظر می‌رسد که با گسترش اینترنت و تکنولوژی‌های ارتباطی، این انجمن دیگر چندان هم مخفی نیست و شاید حتی به زودی شاهد کشف اسرار آن باشیم. محفل توانسته راز خود را بیش از ۸۰ سال پنهان کند ولی آیا باز هم می‌تواند به این کار ادامه دهد؟ جواب این سؤال را فقط گذشت زمان مشخص می‌کند.
در طول تاریخ افراد مشهور زیادی عضو محفل سری شده اند
از جورج بوش تا جان کری
با اینکه فعالیت اصلی این محفل هنوز مشخص نشده است، با بررسی زندگی اعضای آن می‌توان نتیجه گرفت که عضویت در این انجمن نقش مؤثری در تبدیل شدن آنها به شخصیتی کلیدی و مهم در آینده داشته. حتی مؤسسین محفل هم پس از فارغ‌التحصیلی جزو افراد مهم زمان خود بودند؛ به طوری که ویلیام راسل، قانونگذار کانکتیکات و الفونسو تافت دادستان کل این شهر شدند. فهرست شخصیت‌های معروف محفل استخوان جمجمه طولانی است و در بین آنها اسامی آشنایی به چشم می‌خورد.
ویلیام هاورد تافت:بیست و هفتمین رئیس جمهور آمریکا
هنری استیمسون: وزیر جنگ آمریکا
پریسکات بوش(پدر بزرگ جورج دبلیو بوش) : سناتور
جورج اچ دبلیو بوش: چهل و یکمین رئیس جمهور آمریکا
جورج دبلیو بوش: چهل و سومین رئیس جمهور آمریکا
جان کری: نامزد انتخابات ریاست جمهوری که در رقابت با جورج دبلیو بوش بر سر این پست شکست خورد.
رابرت لاوت: پدر CIA و وزیر دفاع آمریکا که جنگ کره را رهبری می‌کرد.
استن گولسبی: اقتصاددان ارشد هیات مشاوران اقتصادی دولت باراک اوباما
پاتر استوارت: رئیس دیوان عدالت آمریکا درسال ۱۹۳۶
پرسی راکفلر: رئیس کمپانی استاندارد اویل و چندین کمپانی بزرگ دیگر
ایوان گالبریث: سفیر آمریکا در فرانسه
دانا میلبنک: گزارشگر سیاسی روزنامه واشنگتن پست
هنری لوس: مؤسس مجله تایمز و ...
نظر شما