تا شهروندان به فراخور برخورداری از مواهب خدادادی توسعه‌یافته، ضمن بهره‌مندی از امکانات و رفاهیات لازم احساس آرامش و امنیت کنند، ویژگی مهمی که امید است مسئولان شهری استان نیز از آن برخوردار باشند تا شهرهای استان به‌خصوص مرکز مازندران، از آن بهره‌مند شوند.
شکی نیست که بسیاری از مشکلات فقط به‌دلیل بی‌تدبیری‌ها و عدم برنامه‌ریزی‌های مدون و اساسی رخ می‌دهد که باعث می‌شود شهروندان متحمل مشقات، رنج‌ها و لطمات زیادی شده و تاوان سنگینی برای آن پرداخت کنند. متاسفانه برخی از این مصادیق را می‌توان حتی در شهرهای استان هم به‌وضوح دید.
ساخت و سازهای بی‌رویه و متراکم در هسته مرکزی شهرها، همچون احداث ساختمان‌های اداری بلند‌مرتبه به‌رغم تاکید بر ساخت شهرک اداری در حاشیه شهر، احداث زیرگذر و صرف میلیون‌ها تومان اعتبار و سپس تبدیل آن به روگذر و... از دیگر مصادیقی است که هر‌کدام گاهی اعتراض کارشناسان ذی‌ربط را نیز به دنبال داشته است.
یکی از طرح‌هایی که هم‌اکنون مورد مناقشه برخی از مسئولان و کارشناسان شهری در شهر ساری است، احداث آرامگاه در تنها تپه مشرف به این شهر است.
در 2-3 کیلومتری شرق شهرستان ساری تپه‌ای سرسبز و زیبا موصوف به «بام شهر» واقع شده که از بلندای آن تمام شهر با منظره‌ای زیبا و دیدنی، به‌ویژه در شب، پیداست. در روی این تپه، پارک جنگلی شهید زارع و بیمارستان سوانح و سوختگی و روانپزشکی نیز وجود دارد، البته وجود چنین بیمارستانی که از 3 الی 4 استان همجوار بیمارانی با ضایعات سوختگی بالا پذیرش می‌کند، در کنار مکان تفریحی و توریستی که بالطبع محلی برای آرامش روح و روان‌های خسته و پریشان است، جای حرف و حدیث و تعجب داشت که ناگهان تصمیم عجیب دیگری بر شگفتی‌های دیگر افزود.
چند سالی است که برخی از مسئولان شهری قصد احداث آرامگاهی تحت عنوان «بهشت رضا» و انتقال آرامگاه ملامجدالدین به این مکان را دارند، تاکنون 5میلیارد تومان هم برای احداث سالن اجتماعات، غسالخانه و قبرهای آماده، هزینه شده است، که همین امر اخیرا واکنش دکتر شجاعی نماینده مردم ساری در مجلس را در پی داشت.
وی در نامه‌ای سرگشاده به استاندار مازندران، ضمن انتقاد از این تصمیم برخی از مسئولان شهری، از مهندس کریمی خواست جلوی این اقدام را بگیرد.
شجاعی که نسخه‌هایی از این نامه را برای ثبت در تاریخ شهر و قضاوت آیندگان به مرکز ساری‌شناسی ارسال کرده، از نوع تصمیم‌گیری برخی از مسئولان، شکوه کرده و خطاب به استاندار تصریح کرد: در اکثر شهرهای بزرگ و کوچک از تپه مشرف به شهر جهت مکان تفریحی و توریستی استفاده می‌کنند، مانند دربند تهران، تپه شیراز، تپه ارومیه، کوه‌سنگی مشهد و...
اما متاسفانه در شهر ما تنها تپه مشرف بر شهر در کناره پارک جنگلی شهید زارع تبدیل به قبرستان می‌شود، یعنی از این پس مسافران و استفاده‌کنندگان از پارک شهید زارع هر لحظه باید صدای آژیر آمبولانس و فریاد و ناله مصیبت‌دیدگان را بشنوند، ثانیا از نظر شریعت مقدس اسلام قبرستان مومنین باید در جوار و محل زندگی آنان باشد تا عبرتی و تذکری باشد و همچنین تشییع جنازه و فاتحه‌ای جهت تکریم اموات صورت گیرد.
در ادامه این نامه آمده است: آیا قبرستان بقیع بیشتر از 300 متر با خانه رسول‌الله که مضجع شریف هم آنجاست، فاصله دارد؟ بزرگان در گذشته محل دفن اموات خود را در نزدیکترین مکان جهت فاتحه‌خوانی انتخاب می‌کردند، اخیرا هم حضرت آیت‌الله حسن‌زاده آملی همسر مکرمه خود را در حیاط منزل خود در روستای ایرا به خاک سپردند. بنابراین مطالب تقاضامندم از ادامه و انجام این‌کار جلوگیری شود.
سپس شجاعی برای رفع این مشکلات پیشنهادهایی را خطاب به استاندار مطرح کرد و افزود: پیشنهاد می‌شود به‌جای هزینه سنگین در احداث «بهشت رضا» اولاً ساختمان‌های مجاور آرامگاه ملامجدالدین را که ساکنان آن هم آمادگی واگذاری دارند، به دو منظور توسعه آرامگاه و بازگشایی خیابان‌های مجاور در آن که فعللا ترافیک سنگینی ایجاد می‌کند، خریداری شود، ثانیا از زمین‌های مجاور شهر که زیر کابل فشار قوی قرار دارند، برای این کار استفاده شود و تنها مکان مشرف به شهر را جهت اجرای طرح‌های توریستی و گردشگری و تفریحی برای مرکز استان در اختیار سرمایه‌گذاران بخش خصوصی با حمایت همه‌جانبه خویش قرار دهید تا این شهر نزد مهمانان سربلند باشد.
اما در جواب نامه نماینده مردم ساری به استاندار، اظهارات برخی از اعضای شورای شهر ساری هم در نوع خود جالب است. برخی از این اعضا معتقدند زمانی که شجاعی مدیر در صدا و سیمای مازندران بود، درست در همان زمان طرح انتقال آرامگاه به بام شهر مطرح شده، اما ایشان اقدامی نکرده است.
فرامرز نقیبی در جلسه علنی شورای شهر گفت: رمضان شجاعی در گذشته مدیرکل صدا و سیمای مازندران و یکی از مدیران برجسته استان بوده و درست همان زمان طرح پیشنهادی مکان آرامگاه صورت گرفته، پس چرا در دهه گذشته وی به فکر تفریح و تفرجگاه شهروندان نبوده است؟ اکنون حدود 5میلیارد تومان هزینه برای احداث آرامگاه صرف شده، لذا جبران این اعتبار فشار مالی زیادی را در بر دارد، بنابراین بهتر است و باید حرف‌هایی زده شود که پشتوانه داشته باشد.
نقیبی در بخش دیگری از سخنانش هم به ناچار بودن شورا اشاره کرد و گفت: شورا چاره‌ای ندارد جز اینکه جابه‌جایی این مکان با فراهم آوردن زمین مناسب صورت گیرد.
جمال باقری سخنگوی شورای شهر نیز در این خصوص اذعان داشت: احداث آرامگاه بهشت رضا در مجاور پارک جنگلی شهید زارع از مصوبه‌های شورا نیست و حل و فصل این قضیه نیازمند مداخله فرماندار ساری است.
وی مشکل اصلی شهرداری برای جابه‌جایی زمین آرامگاه را تهیه زمین 10هکتاری در اطراف شهر ساری خواند که البته در توان شهرداری هم نیست چنین زمینی را آزاد کند.نادعلی رمضانپور رئیس شورای شهر ساری هم با اذعان به این قضیه زمان آماده‌سازی آرامگاه 20 هکتاری در بام شهر ساری را سال 74 بیان کرد که البته در این 13سال هزینه‌های زیادی را شهرداری تقبل کرده است.
بحثی که در اینجا مطرح می‌شود این است که معمولا برای انجام طرح‌های بزرگ، در وهله باید کارشناسان حوزه‌های مختلف شهری و حتی اجتماعی به بررسی آن طرح بپردازند و بعد از آنکه طرح از نظر کارشناسان در یک اجماع منطقی به تصویب رسید، به اجرا درآید. متاسفانه بسیاری از طرح‌ها، بیش از آنکه نگاه کارشناسانه در پشت آن باشد، نگاه بخشی و گاه سیاسی آن را هدایت می‌کند.
در برخی از کشورهای پیشرفته برای ساخت یک پارک و یک تعریف و اجرای یک گذرگاه در وهله اول سعی می‌کنند نظر شهروندان را جویا شوند و سپس با مطالعه درازمدت آن را اجرایی می‌کنند.
شاید خواندن دیدگاه‌های شهروندان هم خالی از لطف نباشد. بسیاری از شهروندانی که با آنها گفت‌وگو کردیم، معتقد بودند که هم فاصله آرامگاه تا شهر بسیار زیاد است و هم اینکه پارک زارع ساری، محل تمدد و آرامش شهروندان و حتی مسافران به این شهر است.
جالب است که هیچ یک از شهروندانی که با ما آنها گفت‌وگو کردیم، از انتقال آرامگاه ملامجدالدین به نقطه دیگر راضی نبوده و معتقد بودند که بهتر است در داخل شهر و یا اطراف همین آرامگاه فضای بیشتری را در نظر بگیرند.
همشهری استانها
