ولی به هر حال اقدام امیر عبدالله پادشاه عربستان محور اهتمام کسانی خواهد بود که تمایل ندارند اوضاع را به سمت فروپاشی و انفجار بکشانند».
روزنامه لبنانی الاخبار این هفته در گزارشی به نقل از منابع خبری خود که نزدیک به این کنفرانس بوده‌اند نوشت، همه کسانی که در کنفرانس کویت شرکت کرده بودند، تاکید می‌کنند که پیشنهاد امیر عبدالله پادشاه عربستان برای آنها غیرمنتظره بود، تا آنجا که گفته می‌شود حتی اعضای عالی‌رتبه‌ای از هیات عربستان از این پیشنهاد خبر نداشتند. هیچ‌کس نمی‌توانست حدس بزند که پادشاه عربستان ولو به‌صورت پوشیده سخن از کنار گذاشتن طرح صلح عربی به میان بیاورد و یا اینکه پادشاه عربستان با بشار اسد بر سر یک میز بنشیند.
از طرف دیگر فراموش نکنیم که بیشترین هیئتی که از این اقدام امیر عبدالله شوکه شد، هیئت مصری بود که بیان کرده بود رایزنی‌هایی که بین عربستان و مصر برقرار شد، شامل اقدامی در این خصوص نبوده است. حتی همه هیئت ها فهمیدند که حسنی مبارک متمایل به دیدار با بشار اسد و امیر قطر نیست و وی به این شرط با نشست اختصاصی آشتی در اقامتگاه ملک عبدالله موافقت کرد که این نشست، بیش از یک نشست معارفه نباشد.
حین نشست سخنان تندی بین حسنی مبارک و امیر قطر رد و بدل شد و کار به آنجا رسید که بشار اسد مجبور شد پا در میانی کرده و بگوید: همه ما دیدگاه‌هایی متفاوت از یکدیگر داریم و سوریه از اینکه چنین اقدامی، فرصت جدیدی را برای نزدیک کردن دیدگاه‌ها در اختیار همه قرار می‌دهد، استقبال می‌کند.
بشار اسد افزود: ما می‌دانیم که نمی‌توانیم دیدگاه‌های خود را به دیگری بقبولانیم و برعکس. ولی اکنون باید از این فرصت استفاده کنیم و تلاش کنیم به بهترین وجه به فلسطین و مردم غزه کمک کنیم. بعد از پایان نشست مصالحه، حسنی مبارک تصمیم گرفت پیش از موعد مقرر به قاهره برگردد و ابوالغیط وزیر خارجه خود را بدون هیچ دستورات جدیدی مسئول پیگیری این پرونده کند. این اقدام وی را همه یک نوع نارضایتی از عدم‌هماهنگی عربستان با مصر قلمداد کردند.
کنفرانس کویت ادامه داشت ولی هنوز کشورهایی که در دوحه شرکت کرده بودند با احتیاط و شـک و تردیـد به آشتی و مصالـحه پیشنهاد شده نگاه می‌کردند.
در جلسه بعدی کنفرانس کویت، مصری‌ها پیش‌نویس پیشنهادی خود را که شامل تایید اقدامات مصر در مورد غزه و طرح آتش‌بس مصر در مورد توقف درگیری‌ها و موکول کردن انجام گفت‌وگوهای فلسطینی با یکدیگر به سرپرستی مصر بود را ارائه کردند که در آن تاکید شده بود در این موضوعات مصر باید اختیار کافی برای انتخاب عملکردها داشته باشد. آنها از هر گونه اشاره‌ای به بازگشایی گذرگاه‌ها یا تایید مقاومت و یا به رسمیت‌شناسی حکومت غزه خودداری کرده و علاوه بر این تاکید کرده بودند که روابط کشورها با اسرائیل نباید مورد بحث و بررسی قرار بگیرد.
در مقابل قطری‌ها نیز پیش‌نویس خود را ارائه کردند که در آن بر بندهای بیانیه و تصمیمات کنفرانس دوحه اشاره شده بود و شامل تایید مقاومت و تعیین حکومت غزه و تایید آن به‌عنوان یک حکومت به انتخاب مردم و عدم‌مرتبط دانستن کمک‌ها به اوضاع سیاسی فلسطینی‌ها و تلاش برای انجام آشتی و مصالحه فلسطینی بود. قطر همچنین در این پیش‌نویس خواسته بود طرح صلح عربی از دستورالعمل‌ها خارج شود و کشورهایی که روابطی با اسرائیل دارند هر چه سریع‌تر روابطشان قطع شود و همه تلاش‌ها به برداشتن محاصره غزه و عدم‌تکرار حمله به آن معطوف شود.
در این میان عمان تلاش کرد یک پیش‌نویس تلفیقی از این دو دیدگاه ارائه دهد که به سرعت کنار گذاشته شد و تمام سخنرانی‌ها و اظهارنظرها به این دو دیدگاه محدود شد که به‌صورت اختلافات شدیدی نمود یافت.
همچنین تلاش شد کمیته‌ای شامل دیپلمات‌ها و سفرا و کارشناسان تشکیل شود که مامور تهیه بیانیه پایانی شوند، ولی این کمیته تا ساعت 2 بامداد جلسه داشت و به نتیجه‌ای نرسید و قرار شد همه این اختلاف‌ها به جلسه کنفرانس سران واگذار شود.کویت که می‌دید پیشنهاد آشتی و مصالحه امیر عبدالله در حال نابود شدن است، تماس‌هایی را با طرف‌های مختلف گرفت، ولی با تشکیل جلسه مشخص شد که هیچ کدام از این تلاش‌ها به نتیجه نرسیده است. حمد بن جاسم بن جبر آل ثانی وزیر خارجه قطر بار دیگر بر نتایج کنفرانس دوحه و ضرورت تایید و ذکر آنها در بیانیه کویت تاکید کرد و از طرف دیگر ابوالغیط این امر را رد کرد و بر پیش‌نویس مصری تاکید کرده و گفت که کنفرانس دوحه یک کنفرانس رسمی نبود.
عمرو موسی در ادامه پیشنهاد داد که بیانیه کویت طبق روال آن تدوین شود، ولی در متن آن، از این موضوع یاد شود که این کنفرانس از مفاد بیانیه کنفرانس دوحه مطلع شده و به‌دنبال آن این بیانیه نیز به آرشیو اتحادیه کشورهای عرب افزوده شود. به‌دنبال آن ابوالغیط ناراحت شده و از جا برخاست ولی قبل از رفتن به سعود‌الفیصل کلماتی گفت که به‌دنبال آن سعود‌الفیصل گفت که پادشاه ما دیروز طرح مصالحه‌ای را بیان کرد و اکنون تمایل نداریم در سایه این اختلافات به این جلسه ادامه بدهیم و از جلسه خارج شد.
به‌دنبال آن امیر کویت و بشار اسد جلسه‌ای تشکیل دادند که مقامات مختلفی در این میان به اظهار نظر پرداختند و حتی ابوالغیط سعی کرد بهبود روابط با سوریه را دوباره مطرح کند که شاید بتوان از آن در این مورد بهره‌برداری کرد، ولی نتیجه‌ای در بر نداشت. حتی گفته می‌شود که تمام اظهاراتی که در مورد مقاومت در آرشیو اتحادیه کشورهای عربی وجود داشت از این آرشیو حذف شده است، زیرا به نقل از یکی از دیپلمات‌ها نمی‌خواهند با تعریف غرب از مقاومت به‌عنوان تروریسم تعارضی داشته باشند.به‌دنبال آن تلاش کردند موارد مربوط به غزه را که مورد توافق همگان بود در بیانیه درج کنند که شامل بازسازی غزه بود.
ولی همین موضوع نیز شامل موضوعات بغرنجی مانند بازگشایی گذرگاه‌ها بود که مصر اصرار می‌کرد تنها معاهده‌ای که ممکن است آن را در مورد معابر عملی کنیم معاهده 2005 است که بین مصر و تشکیلات فلسطینی و با مشارکت اسرائیل و اتحادیه کشورهای اروپایی تهیه شد. مصر تاکید کرد که معابر تنها توسط نمایندگان تشکیلات خودگردان فلسطینی باید بازگشایی شود و تلویحا بیان شد اسرائیل با بازگشایی معابر بدون موافقت مصر، تشکیلات خودگردان در رام‌الله و اتحادیه‌ها و سازمان‌های بین‌المللی موافقت نخواهد کرد.
البته قطر و سوریه سعی کردند توضیح دهند که شرایط تغییر کرده و تلاش کردند که شکاف بزرگی که بین فلسطینی‌ها وجود دارد را به همگان یادآوری کنند و تاکید کردند که نباید برای ورود کمک‌ها به غزه از حکومت غزه باج‌خواهی کنیم و آنها را مجبور به امتیازدهی کنیم.
