با توجه به آمارها و ادامه روند درخشش فیلم‌های ایرانی در جشنواره‌های تراز اول و معتبر جهانی به‌نظر می‌رسد فیلم‌های ایرانی در سال 2008 میلادی هم موفقیت‌های قابل توجهی کسب کرده‌اند.
جایزه بهترین بازیگری رضا ناجی برای «آواز گنجشک‌ها» ساخته مجید مجیدی در جشنواره برلین که به اعتقاد بسیاری از سینماگران و منتقدان مهم‌ترین جایزه بین‌المللی بازیگری در تاریخ سینمای ایران است و این موضوع، شاید با توجه به آنکه دنیل دی لوییس – برنده تمام جایزه‌های مهم بازیگری در سال گذشته برای «خون به پا خواهد شد» – هم به خاطر فیلم مشهور پل تامس اندرسون رقیبش بود، جالب توجه‌تر هم هست. از طرف دیگر، «به همین سادگی» رضا میر‌‌‌کریمی در جشنواره بین‌المللی فیلم مسکو، سن گئورگ طلایی دریافت کرد و به‌عنوان بهترین فیلم برگزیده شد. این فیلم جایزه منتقدان فیلم روسیه را نیز علاوه بر جوایز متعدد دیگر جشنواره‌ها دریافت کرد.
همچنین حضور «ترانه تنهایی تهران» ساخته سامان سالور در بخش دو هفته کارگردانان جشنواره فیلم کن و نمایش «شیرین» ساخته عباس کیارستمی در بخش خارج از مسابقه جشنواره فیلم ونیز در زمره دیگر اتفاقات قابل توجه سال 2008 بود. می‌بینیم که همه اینها از اهمیت فوق‌‌العاده‌ای برخوردار است و همچنان نشان از حضور پررنگ سینمای ایران دارد. هر سینمایی در دوره‌ای به‌عنوان پدیده‌ای بین‌المللی عرصه‌های جهانی را در اختیار می‌گیرد و ایران طولانی‌ترین دوره را نسبت به تمام کشورهای دیگر از این نظر داشته است. موضوع مهم از این مرحله به بعد، حفظ این عرصه‌ها و بهر‌ه‌‌برداری از آنها‌ست که طبیعتا اولین مسئله مهم در این رابطه مسئله تولید است.
در حقیقت، همه مسائل بعدی در سینمای هر کشوری پس از تولید فیلم پیش می‌آید. پس حفظ دستاوردهای سینمای ایران هم مثل تمام کشورهای جهان به عوامل متفاوتی بستگی دارد که پس از توجه به سرمایه‌گذاری لازم برای تولید فیلم‌های با کیفیت و مناسب عرضه در بازارهای جهانی، به مسائلی مانند سرمایه‌گذاری‌های جدید برای تولیدات مشترک، بازاریابی و دیگر مناسبات بین‌المللی نیز ارتباط پیدا می‌کند.
بازگشت به دوران طلایی نیازمند توجه به تولید فیلم‌های با کیفیت خصوصا در حوزه فیلم کودک است . در همین زمینه در مورد بازاریابی هم شناسایی و ورود به بازارهای جدید سینمایی است که در کنار ضرورت توجه به آن رویدادهای بزرگ، می‌بایست مد‌نظر قرار بگیرد. به عبارت دیگر، کسب افتخار در یک رویداد بزرگ سینمایی ممکن است تا حد زیادی بازاریابی یک فیلم را تسهیل کند، اما در عین حال در بیشتر اوقات، امکانی برای تبلیغ فیلم نزد طبقه روشنفکر یک جامعه را ایجاد می‌کند،در حالی که در زمان ورود به بازارها و مناطق ناشناخته، رسیدن به ارزیابی صحیح از امکان برقراری ارتباط با آحاد مختلف مخاطبان بسیار مهم است.
نمونه‌ای از این تجربه، برگزاری بخش ویژه مروری بر سینمای ایران در جشنواره فیلم آمازونیا در کشور ونزوئلا بود. برگزاری این بخش از توان بالقوه فیلم‌هایی مثل «بچه‌های ابدی» و «میم مثل مادر» در برقراری ارتباط با مخاطبان آن حوزه حکایت می‌کرد. به هرحال، این موضوعات به لحاظ فرهنگی- در حوزه‌های مختلف تمدنی، منطقه‌ای، دینی و یا کشورهای غیرمتعهد- برای کشور ما از اهمیت زیادی برخوردار است.آینده این سینما‌متعلق به استعدادهای درخشانی است که در کشورمان داریم و نمونه‌های بسیاری را هم هر سال می‌بینیم.
شرط اول برای تحقق بیشتر این استعدادها تدارک امکانات لازم جهت تولید این محصولات و عرضه مناسب آنها از طریق مجاری حرفه‌ای سینمایی و شرط دوم خودداری از ارائه بی‌رویه و بی‌برنامه محصولات موجود به جشنواره‌های خارجی است تا ضمن فراهم آمدن زمینه مذاکرات حرفه‌ای در این حوزه، از بی‌نظمی وتقابل محصولات سینمایی که بدون در نظر گرفتن مسائل معمول در عرف بین‌المللی به جشنواره‌ها ارائه می‌شوند نیز جلوگیری شود.
*مدیر امور بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی
