همشهری آنلاین - رابعه تیموری:جوانان هوادار تیم آبی پوش هم هر چقدر روی تیم‌شان عرق و تعصب داشته باشند، باز هم توانایی‌های هافبک تکنیکی و گل زن دهه ٦٠ و ٧٠ تیم پرسپولیس و مربی باهوش این تیم در دوران اوج سرخ‌ها را ستایش می‌کنند.
درخشان ٤٩ سال از عمر ٦٤ساله‌اش را در مستطیل‌های سبز باشگاه‌ها و تیم‌های پرآوازه و حرفه‌ای گذرانده، اما هنوز زمین‌های خاکی محله بلورسازی را مهد پرورش استعدادهای خود می‌داند. او معتقد است توجه به شرایط زمین‌های فوتبال منطقه ۱۷، مسیر اوج گرفتن جوانان مستعد را هموار می‌کند.
شیشه‌هایی که می‌شکست و توپ‌هایی که پاره می‌شد
حمید درخشان سومین روز از دومین ماه زمستان سال ١٣٣٧ در یکی از خانه‌های حوض و حیاط دار خیابان هلال احمر به دنیا آمده است. او مانند اغلب پسربچه‌های جنوب شهر عاشق دنیای توپ گرد بوده، از آن پسربچه‌هایی که تمام راه خانه تا مدرسه را می‌دوند تا زودتر توپ پلاستیکی‌شان را زیر بغل بزنند و برای بازی گل کوچک به کوچه بروند. همیشه هم کاپیتان هستند و از این که در یارکشی اعضای تیم، بر سر هم تیم بودن با آنها قیل‌وقال به راه می‌افتد، خیلی لذت می‌برند!
درخشان تعریف می‌کند : «همه ما توی کوچه سلیمی جمع می‌شدیم. اول روی خاک کوچه آب می-پاشیدیم تا گردوخاک بلند نشود. بعد حلب‌های خالی روغن نباتی را که با آجر پر کرده بودیم، به عنوان تیر دروازه وسط کوچه می‌کاشتیم. بازی که شروع می‌شد، دیگر همه هوش و حواسمان به خط دروازه بود و گاهی توپ پلاستیکی چند لایه به شیشه خانه‌های کوچه برخورد می‌کرد. بعضی از اهالی صبوری می‌کردند و ما را می‌بخشیدند، بعضی از آنها هم توپ چندلایه ما را پاره می‌کردند و بچه‌ها چند روزی توی آن کوچه آفتابی نمی‌شدند. »
جام‌های ورزشی محلی
خانواده درخشان مرفه و ثروتمند نبودند، اما آقا حمید با مهربانی پدر زحمتکشش آنقدری متمکن بوده که بتواند برای شرکت در جام و تورنمنت‌های محلی، رخت و لباس ورزشی تهیه کند.
او تعریف می‌کند : «گاهی نوجوانان فوتبالیست چند محله با هم یک جام یا تورنمنت برگزار می‌کردند که به نام یکی از بزرگان فوتبال نامیده می‌شد و بالای سر بردن کاپ جام ارزش زیادی داشت. بازیکنان برای برنده شدن در این جام‌ها مدت‌ها تمرین می‌کردند و حتی کفش و لباس ورزشی قرض می‌کردند تا مرتب و رسمی به زمین بروند. »
زمین چمن خیابان هلال احمر در روزهای گمنامی ستاره نام‌آور فوتبال منطقه رونق و بروبیایی داشته است. درخشان می‌گوید : «جام‌های منطقه را توی زمین چمن خیابان هلال احمر که به زمین میلان معروف بود، بازی می‌کردیم. دور زمین هم ۵٠٠، ٦٠٠ تماشاچی جمع می‌شدند و با حرارت ما را تشویق می‌کردند. »
جنوب شهر، مهد استعدادهای ورزشی
او از کوچک شدن زمین فوتبال محله بلورسازی نگران است و می‌گوید : «چند ماه پیش که به منطقه آمدم و دیدم زمین میلان را کوچک کرده‌اند، خیلی ناراحت شدم. این زمین تاریخچه ارزش‌مندی دارد. زمان ما شب‌های جمعه بازیکنان بزرگی مثل ناصر محمدخانی از آن سر شهر می‌کوبیدند و به اینجا می‌آمدند تا در زمین میلان فوتبال بازی کنند. کسانی مثل حسین فرکی و رضا شاهرودی از این زمین خاطره دارند. اما به جای این که حفظ و رسیدگی شود، هر روز با ساخت مکان‌های مختلف در اطراف آن، محدودتر می‌شود. »
ستاره مطرح دهه ٦٠ تیم ملی ایران از رضا شاهرودی، رضا عباسی، علیرضا منصوریان، نجم‌الدین بخشی و حسین فرکی به عنوان نمونه‌هایی از استعدادهای ورزشی محله‌های جنوب شهر نام می‌برد و می‌گوید : «اینجا پتانسیل ورزشی بالایی دارد و بسیاری از نوجوانان منطقه ۱۷ از استعدادی کشف نشده برخوردارند، اما در فوتبال امروز امکانات ورزشی از اهمیت زیادی برخوردار است و بی‌توجهی به امکانات ورزشی مناطق جنوب شهر به آینده ورزشی نسل جوان این محله‌ها آسیب می رساند. »
شاگرد و مربی هم محلی
شاید بسیاری از اهالی فوتبال که شخصیت حمید درخشان را فقط در قاب و حاشیه مستطیل سبز دیده‌اند، از مهربانی‌های ورزشکار جنوب شهری در حق نیازمندان محله اش بی‌خبر باشند، اما دوستان قدیمی درخشان درباره او حرف‌هایی شنیدنی دارند. «جمشید ستوده» می‌گوید : «من و حمید درخشان از سال‌ها پیش با هم دوست هستیم و هنوز هم گاهی که دلش برای محله تنگ می-شود، به اینجا می‌آید تا همراه رفقای قدیمی توی محل گشتی بزند و از اوضاع اینجا اطلاع پیدا کند. »
ستوده از کسبه و معتمدان محله است. او می‌گوید : «حمید درخشان برای ساخت مسجد امام سجاد (ع) کمک زیادی کرده است. او از سال‌ها پیش به زندگی تعدادی از نیازمندان و افراد بی‌بضاعت محله رسیدگی می‌کند. »
رضا شاهرودی از شاگردان درخشان و نوجوانان هم محلی او بوده و مربی پیشکسوت کشور دوست دارد باز هم فرصتی فراهم شود تا استعدادهایی مانند شاهرودی را شناسایی و به دنیای فوتبال حرفه‌ای معرفی کند. او معتقد است یکی از بهترین راه‌های حفظ سلامت اجتماعی و روانی نسل جوان و کاهش آسیب‌های اجتماعی، توسعه ورزش است.
نظر شما