خارج کردن فرقه رجویه از فهرست گروه‌های تروریستی و در نهایت عفو «فوزی بداوی‌نژاد» (یکی از تروریست‌هایی که در سال 59 با اشغال سفارت ایران 2نفر از دیپلمات‌های ایرانی را به‌شهادت رساندند) 3 اقدامی است که یک پیام را غیرمستقیم به تهران منتقل می‌کند.
در چارچوب آخرین اقدام، پنجشنبه گذشته روزنامه دیلی تلگراف چاپ لندن خبر آزادی تروریستی را داد که به حبس ابد محکوم شده بود.
همچنین جان‌دیکنسون به‌عنوان یکی از وکلای بداوی‌نژاد ضمن تأیید آزادی این تروریست گفت: موکل من عفو مشروط دریافت داشته است و آزادی او برای جامعه انگلیس خطری محسوب نمی‌شود.
بدون شک 27 سال پیش نیز کسانی که انواع سلاح‌های خودکار را به گروه 6نفره‌ای که بداوی‌نژاد عضوی از آن بود، داده بودند اطمینان داشتند که خطری از این بابت متوجه حاکمیت انگلیس نخواهد شد بلکه کاملاً برعکس، تصور می‌کردند که می‌توانند از این طریق بر ملت تازه‌استقلال یافته ایران فشار وارد سازند.
کما اینکه همین اطمینان را نیز درمورد اعضای گروه تروریستی مجاهدین خلق که آزادانه در انگلیس تردد می‌کنند و جریان طالبان در افغانستان دارند.
آنچه در این زمینه حائز اهمیت است تهدید بودن یا نبودن این قبیل افراد و گروه‌ها برای لندن نیست، بلکه پیامی است که لندن تلاش دارد با فعال کردن تروریست‌هایی که در گذشته خسارت‌هایی را بر مردم ایران وارد کرده بودند، منتقل سازد.
همزمان با تیره‌تر شدن روابط تهران-لندن و ناکارآمد تلقی شدن ابزارهای رسمی در انتقال فشار به تهران، جزیره‌نشینان انگلیس غیرمستقیم می‌خواهند ابراز کنند که از همه ابزارهای فشار غیررسمی خود نیز بهره خواهند گرفت، طالبان را در مرزهای شرقی ایران فعال خواهند ساخت، مجاهدین خلق را در مرزهای غربی به‌تکاپو وادار خواهند کرد و حتی در لندن نیز ایرانیان به‌ویژه دیپلمات‌های ایرانی امنیت نخواهند داشت و... اگر مقاومت ملت‌ها در برابر قدرت‌های زورگو و زیاده‌خواه در همین حد نتیجه‌بخش باشد که ماهیت واقعی آنان را از پس شعارهای جاذب و زیبای «دمکراسی»، «حقوق بشر»، «مبارزه با تروریسم» و... روشن سازد، دستاورد بسیار ارزشمندی است؛
به‌ویژه اینکه صدای لندن (بی‌بی‌سی) در تکمیل این تهدید رسماً اعلام داشت بداوی‌نژاد احتمالاً به‌طور دائم در انگلیس اقامت خواهد کرد. اما آیا اگر لندن ارتباط تشکیلاتی خود را با همه تروریست‌های رنگارنگ و کوچک و بزرگ آشکارتر سازد، حوزه تقویت شناخت ملت‌ها از خود، بر دستاورد دیگری نائل خواهد آمد؟
