آثار و افکار او به‌طور فوق‌العاده‌ای غیرمتعارف است، با این حال دیدگاه‌های او – همانطور که خود وی نیز معتقد است – حاوی سمت و سوی جدی فلسفی است. ژیژک بسیاری از پیش‌فرض‌های آکادمیک چپ لیبرال امروزی – شامل توجه بسیار به تفاوت با دیگری و یا قرائت روشنگری غربی به مثابه منشأ تمامیت‌خواهی – را به چالش می‌کشاند. یک ویژگی کار وی، بازنگری منحصر به فرد سیاسی و فلسفی او از فلسفه ایدئالیسم آلمانی (کانت، شلینگ و هگل) است.
او همچنین تئوری بحث برانگیز روانکاوی ژاک لاکان را بازخوانی می‌نماید و به‌طور مناقشه برانگیزی او را متفکری قلمداد می‌کند که شدیداً تمایلات مدرنیستی داشته و به سوژه دکارتی ملتزم است.
آثار ژیژک از 1997 به‌طور فزاینده‌ای رویکرد سیاسی‌تری به‌خود می‌گیرد و متضمن این آموزه است که ما در یک جهان فرا ایدئولوژیک و یا فراسیاسی زندگی می‌کنیم؛ آموزه‌ای که از احتمال تغییرات ماندگار در نظم جدید جهانی شدن، پایان تاریخ و یا جنگ علیه ترور قویاً دفاع می‌کند.
وی در سال 1949 در لوبلیانا در اسلوونی متولد شده. او در فرهنگ سوسیالیستی یوگسلاوی سابق با فیلم‌ها، فرهنگ عمومی و تئوری ضدکمونیستی غرب رشد کرد. ژیژک در سال 1981 درجه دکترای خود را در موضوع ایدئالیسم آلمانی در لوبلیانا دریافت کرد و بین سال‌های 1981 و 1985، زیر نظر ژاک آلن میلر – لاکانی اسلوونیایی- مطالعه کرد.
او در این دوره، رساله دومی نیز درباره قرائت لاکانی از هگل، مارکس و کریپکی به رشته تحریر درآورد. ژیژک در سال 1989 اولین کتاب خود را به زبان انگلیسی به نام «متعلق والای ایدئولوژی» منتشر کرد. از آن زمان به بعد، ژیژک بیش از یک دوجین کتاب منتشر کرده است. همچنین علاوه بر ویرایش مجموعه‌های متعدد، چندین مقاله فلسفی و سیاسی نیز نوشته است. آثار ابتدایی او عمدتاً در آمدی بر لاکان از طریق فرهنگ عمومی – هیچکاک و هالیوود- است.
