همشهری- فاطمه عباسی: این حرف ما نیست، «ستار کیانپور» مدیر مرکز اطلس خوراک ایرانی و عضو کارگروه ملی گردشگری خوراک و عضو گردشگری خوراک اتاق بازرگانی ایران می‌گوید که بیش از ۸ هزار و ۵۰۰ نوع خوراکی در کشورمان وجود دارد اما مصرف یک ایرانی کمتر از ۵۰ نوع از این تنوع غذای ایرانی در طول عمرش است. او معتقد است خوراک ایرانی بسیار قوی اما رویکرد ما به سمت فست‌فودها بسیار زیادشده و این در حالی است که در خوراک ایرانی، بیشترین غذاهای فست‌فودی مانند کباب وجود دارد که کامل، جامع و سالم است. به‌عبارتی به جز قیمه، قورمه، کوکو، کتلت و چند مدل غذای دیگر، غذاهای متنوع بسیاری در اقصی نقاط کشور هست که خیلی از ما از آنها غافل بوده و هنوز امتحانشان نکرده‌ایم. به همین دلیل هم مسئولان مرکز اطلس خوراک ایرانی بنا را بر این گذاشته‌اند که خوراکی‌های کشور را به مردم معرفی کنند و کارشان را هم با راه‌اندازی پویشی با عنوان «من ایرانی هستم و خوراک ایرانی را دوست دارم» آغاز کرده‌اند تا از این طریق هم مردم با غذاهای متنوع کشورمان آشنا شوند و هم گردشگری در این حوزه رونق بگیرد.
آنها معتقدند که خوراک‌درمانی و طب سنتی ما ظرفیتی است که باید بازنگری شود تا دوباره بتوان آنها را احیا کرد و تلاش می‌کنند خوراکی‌هایی را که ظرفیت ثبت جهانی دارند، شناسایی کنند و به‌نوعی هر منطقه را از نظر زیست‌بوم جغرافیایی مورد برنامه‌ریزی قرار دهند. ضمن این که قرار است بانک اطلاعاتی از خوراک‌ها، دمنوش‌های گیاهی، گیاهان دارویی و انواع نوشیدنی‌ها، از مزرعه تا سفره تهیه شود که در همین راستا برای نخستین‌بار تمام خوراک‌های ایرانی به‌زودی شناسنامه‌دار می‌شوند.
همانطور که حتما شنیده یا دیده‌اید، در بسیاری از شهرهای دنیا خیابان‌هایی وجود دارد که به خیابان غذا یا خیابان خوراکی معروف هستند و در این خیابان‌ها انواع خوراکی‌ها به مردم و گردشگران عرضه می‌شود. خیابان سی‌تیر یک نمونه از همین خیابان‌ها در تهران است. حالا قرار است به همت مدیران مرکز اطلس خوراک ایرانی، خیابان غذا در ۱۷ کلانشهر کشور به‌عنوان جاذبه‌ای جدید تعریف شود تا هم منجر به ایجاد نشاط برای خانواده‌ها شود و هم رونق اقتصادی ایجاد کند.حالا که وضعیت اقتصادی این اجازه را نمی‌دهد که مثل همیشه غذاهایی با گوشت و مرغ و برنج را به‌طور دائم استفاده کنیم، لااقل می‌توانیم با جست‌وجو در خوراک‌های ایرانی، غذاهای کم‌خرج‌تری را از بین ۸ هزار و ۵۰۰ نوع غذا پیدا کنیم و برای همیشه پاسخی داشته باشیم به این پرسش تکراری مادرهایمان که: «من چی بپزم؟»
به بهانه راه یابی سوسیس‌بندری به نیویورک‌تایمز
گاهی بیان یک دغدغه، بیان یک درد، نیاز به بهانه دارد. بهانه را که پیدا می‌کنی آن را دستاویز قرار می‌دهی و هرچه می‌خواهد دل تنگ‌ات می‌گویی. بهانه نگارش این ستون، معرفی و دستورپخت سوسیس‌بندری در صفحه اینستاگرام نیویورک‌تایمز بود. صبح از خواب بیدار شدیم، دیدیم برخی از کاربرهای فضای مجازی متن و عکسی را به اشتراک گذاشته بودند که نشان می‌داد این غذای محبوب ایرانی در صفحه اینستاگرام نیویورک‌تایمز طی چند خط معرفی شده و در همان چند خط، بسیار حرفه‌ای تعریف جامع و مانعی از آن ارائه شده است. تا اینجای ماجرا انعکاس این خبر به اندازه بندری زدن ساندویچی سر چهارراه، موزون و خوشمزه و حتی جالب بود. اما به این بهانه می‌رویم سراغ برخی حواشی آن که کمی دردآور بود.
نخست آن که صفحه اینستاگرام نیویورک‌تایمز با متنی حرفه‌ای تمام اصول خبری و نوشتاری را برای معرفی این غذای محبوب ایرانی رعایت کرده بود اما برگردان این متن به فارسی با این که درباره غذای خود ما ایرانی‌ها بود، چندین و چند اشتباه فاحش داشت. برای نمونه واژه‌ها و عبارت انگلیسی hot sauce که در این متن به معنی سس تند آمده بود، به «ادویه داغ» ترجمه و برگردان شده بود. همچنین هیچ اشاره‌ای به این موضوع نشده بود که سایت نیویورک‌تایمز یک بخش ویژه معرفی غذاهای کشورهای مختلف دارد که هر چندماه یک‌بار گریزی هم به غذاهای ایرانی می‌زند و به‌طور کامل دستور پخت آنها را معرفی می‌کند.
از این چند خط معرفی سوسیس بندری در نیویورک‌تایمز به‌عنوان مالک ۱۸روزنامه آمریکایی و بین‌المللی که بگذریم، نکته دیگری هم جلب توجه می‌کرد؛ اینکه در اینستاگرام پس از خوانش خبر راهیابی سوسیس‌بندری به نیویورک‌تایمز هر قدر هم انگشت شست‌ات هم‌تراز سرعت انگشت شست خوان‌مارتین گیتاریست سبک فلامینکوی اسپانیا با مهارت و سرعت روی اینستاگرام حرکت می‌کرد باز هم خبری از برگزاری نمایشگاه «کارتیه و هنرهای اسلامی» در فرانسه از زیر انگشت شستت رد نمی‌شد. چند دقیقه‌ای با این پرسش مواجه شدیم که برای کاربرهای ایرانی اینستاگرام آیا راهیابی دستور پخت سوسیس‌بندری به نیویورک‌تایمز مهم‌تر است یا الهام جواهرسازی کارتیه از هنر دوره صفویه ایران و نقوش اسلیمی هنر اسلامی؟
نظر شما