مادر مدعی است که کودک معلولش آسایش را از خانه و خانواده گرفته بوده بنابراین او را به لوله گاز می‌بسته است. این خبر را خبرگزاری مهر منتشر کرده است.
خانه آتش می‌گیرد و کودک که به لوله گاز بسته شده بود در میان شعله‌های آتش جیغ و داد می‌کند، اما کسی به فریادش نمی‌رسد. دخترک زنده‌زنده در آتش می‌سوزد و جان می‌دهد و ....
به‌راستی این کودک معصوم قربانی چیست؟ معلولیت خود، بی‌مهری ناپدری، بی‌توجهی و بی‌مبادلاتی مادر، یا شیطنت بیش از حد ناشی از عوارض معلولیت‌که او را برای اطرافیانش غیرقابل تحمل کرده بود؟
نمی‌توان گفت این مادر مقصر نیست، اما آیا او تنها مقصر است؟ آیا هیچ یک از نهادهای دولتی و خصوصی حمایتی، هیچ یک از انجمن‌ها و مؤسسات داعیه‌دار حقوق معلولان، هیچ یک از دستگاه‌های متولی امور معلولان در این حادثه تقصیری ندارند؟
آیا نباید حداقل گمان کرد تا زمانی که نظریه‌هایی همچون «تورم زا دانستن معلولان» و در نتیجه «نوعی نگاه دلسوزانه و ترحم‌آمیز رقت‌بار به این قشر جامعه» وجود دارد، نباید لبریز‌شدن کاسه صبر خانواده‌ای چندان عجیب به نظر برسد؟
این حادثه حتی اگر در پی قصد شوم و قبلی، در قالب جنایتی هولناک هم اتفاق افتاده باشد، باز هم مقصران دیگری هم خواهد داشت.
دکتر سیدهادی معتمدی در گفت‌وگو با خبرنگار مهر در خصوص مرگ کودک معلول در آتش‌سوزی در حالی که قبل از حادثه مادر وی برای کنترل او را به لوله گاز بسته بود، گفته است: آنچه طبق آمار مشخص است همیشه معلولان بیشتر از جامعه عادی مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند حتی در صورتی که رفتار نابهنجار نیز نداشته باشند.
وی افزوده است: این موضوع فقط مربوط به این خانواده نیست؛ به هر حال یک درصد از جامعه دچار عقب‌ماندگی ذهنی، بیماری روانی و انواع دیگر معلولیت هستند در حالی‌که امکانات سازمان‌های حمایتی با توجه به بودجه آنها محدود است و امکان ارائه خدمات به معلولان را ندارند.
مدیر کل سابق دفتر آسیب‌های اجتماعی سازمان بهزیستی تاکید کرده است: به منظور بازتوانی مبتنی بر جامعه، در بودجه بهزیستی، اعتباری برای نگهداری معلولان در خانواده‌ها دیده شده است که چنانچه بودجه کافی به موقع اختصاص داده شود بخشی از مشکلات نگهداری معلولان در خانواده‌ها کم می‌شود.
این روانپزشک با اشاره به اینکه نگهداری معلول در خانه بسیار مشکل است،می‌گوید برخی از خانواده‌ها مجبورند برای خواباندن و یا ساکت نگهداشتن معلولان به آنان داروی زیادی بدهند که این امر نیز مشکلاتی را برای کودک ایجاد می‌کند.
وی با اشاره به اینکه وضعیت تامین اجتماعی در قبال معلولان مناسب نیست، ادامه داده‌است: آموزش خانواده‌ها و ایجاد امکانات مناسب در جامعه در راستای ارائه خدمات به معلولان، تخصیص اعتبارات لازم و ... از مواردی است که می‌تواند در جهت کمک به معلولان انجام شود.
معتمدی معتقد است:در حال حاضر حتی یک بیمارستان خاص ارائه خدمات توانبخشی در کشور وجود ندارد و یک جای مخصوص برای توانبخشی معلولان ذهنی و جسمی نداریم؛ به همین دلیل لازم است دولت در این راستا اقدامات لازم را انجام دهد.
وی در خصوص کودک آزار محسوب شدن اقدام مادر کودک معلول فوت شده توسط قاضی پرونده،می‌افزاید:محدود کردن کودکان از مصادیق کودک‌آزاری است، بنابراین همه ما به نوعی کودک‌آزار محسوب می‌شویم و به همین دلیل بستن کودک به میله نیز نوعی کودک‌آزاری بوده،اما مشکل فقط متوجه مادر کودک نیست بلکه ممکن است وی از روی ناچاری این کار را انجام داده باشد.
به گفته این عضو هیات علمی دانشکده علوم بهزیستی، قیمت برخی داروهای کودکان معلول نسبت به سال گذشته 4 برابر شده است و در بسیاری از مواقع این کودکان بیمه نیستند و این باعث می‌شود والدین به کارهای اینچنینی دست بزنند.
وی گفت: مادر کودک معلول فوت شده در حال حاضر نیاز به این دارد که تحت پوشش خدمات روانی خوب و مناسبی قرار گیرد.
