به گزارش همشهریآنلاین به نقل از ایسنا، گرمای هوا، وقوع حوادث طبیعی همچون صاعقه و مهمتر از آن خطای انسانی، دلایل اصلی بسیاری از این آسیبهای تقریبا جبرانناپذیر است.
استان مازندران با داشتن جنگلهای بکر و طبیعتی بینظیر، همواره، یکی از مستعدترین استانهای کشور برای وقوع فاجعه آتشسوزی گسترده است و در این میان بیپاسخ ماندن این پرسش که آیا این استان در برابر این حوادث سهوی یا عمدتا عمدی، توان مقابله دارد یا خیر، خود به مساله مهمی تبدیل شده است.
تجربه آتشسوزیهای انجام شده کشور نشان میدهد که توان مبارزه با این حادثه، مطلوب نیست و کمبود تجهیزات موجب تداوم آتشسوزی شده است. همچنین صعبالعبور بودن برخی مناطق بر افزایش این خسارتهای ناشی از آتشسوزی افزوده است.
در مازندران نیز این روزها با گرمای بیسابقه در بهار روبهرو بودیم، این گرمای بیسابقه میتواند زمینهساز یک بحران بزرگ باشد و بر این اساس شناسایی مناطق بحرانی و نیمهبحرانی، برنامهریزی اصولی برای آنها از طریق به کارگیری دیدهبان و نیروهای بومی این مناطق به منظور کنترل و گشتزنی، میتواند در کاهش این مخاطرات موثر باشد.
ازسویی تهیه تجهیزات و ادوات لازم و روزآمد برای مهار و کنترل به موقع آتشسوزی در جنگلها و مراتع، به کارگیری بالگرد در مواقع ضروری به منظور انتقال نیرو و امکانات به مناطق سختگذر و بحرانی مورد آتشسوزی، واگذاری عملیات پیشگیری و مهار آتشسوزی در جنگلها و مراتع به مردم در قالب دهیاریها و شوراهای اسلامی روستاها در هر منطقه و برگزاری کلاسهای عملی برای آنها اقداماتی مهم برای پیشگیری از آتشسوزی جنگلهای بکر مازندران محسوب میشود.
با این حال، اگر این پیشنهادها شدنی باشد، پس چرا در کهگیلویه و بویراحمد، هنوز جنگلهای بکر در حال سوختن هستند و لحظه به لحظه بر خسارتهای ناشی از آن افزوده میشود، آیا مازندران در تمام این امکانات و تجهیزات بهروز و به اندازه کافی موجود است.
- کهگیلویه و بویراحمد در محاصره آتش
- حضور مردم با دستان خالی در مقابله با آتشسوزی مایه تاسف است | متولیان امر از خواب غفلت بیدار شوند
مهدی رازجویان، معاون عمرانی استانداری مازندران به پرخطر بودن مازندران اشاره کرده و گفته بود که، این استان از جمله استانهای پرخطر کشور در بحرانها محسوب میشود بهطوریکه در ایام مختلف سال شاهد بارش شدید باران، سیل، زلزله، طوفان، رانش و حتی مگس مدیترانهای هستیم.
رازجویان معتقد بود که عدم تخصیص به موقع اعتبارات و لزوم پیشگیری به موقع از حوادث از جمله دلایل اصلی در هنگام بروز حوادث پرخطر است، بنابراین مادامی که از حوادث ناگوار جلوگیری نشود و اعتبارات هم به موقع نرسد، خطر این استان را تهدید خواهد کرد.
در واقع از یک سو، مازندران مستعد حوادث پرخطر است و ازسویی دیگر نیز، اعتبارات کم و جلوگیری نکردن از حوادث در مواقع مورد نیاز، خود عامل خطر محسوب میشود، بنابراین مازندران با دو موضوع مهم برای کمتوان شدن مقابله با حوادث روبهروست.
رستم زرودی، مدیرکل سابق مدیریت بحران مازندران چندی پیش به این نکته اشاره کرده بود که ۳۰ میلیمتر بارندگی در مازندران بحرانزاست. در نگاه نخست شاید ۳۰ میلیمتر باران آن هم در استانی که روزهای بارانی زیادی را سپری میکند، عدد قابل توجهی نباشد اما همین میزان نیز بحران میآفریند و دردسرساز است.
وی عدم مطالعه کارشناسی نقاط حادثهخیز مازندران را یکی از بزرگترین مشکلات حادثهخیزی و خسارتبار بودن آن عنوان و مطرح کرد که مازندران در حوزه پیشگیری از حوادث طبیعی عملکرد ضعیفی دارد.
بر اساس این گزارش، در هر صورت از یک سو پرخطر بودن و ازسویی دیگر آماده نبودن در برابر خطر، دو روی خطرناک یک سکه پرخطر به نام "بحران" است که در صورت وقوع، نمیتوان به خوبی و به اندازه نیاز مردم مازندران با آن مقابله کرد.
استفاده از تجربه متخصصان، افزایش اعتبار و تخصیص درست و به موقع منابع ریالی و جلوگیری از منفعتطلبی برخی ذینفعان، همراهی و همکاری مردم و مهمتر از همه مطالعه درست و کارشناسی شده، میتواند مردم مازندران را در برابر حوادث تا حدود زیادی بیمه کند.
نظر شما