همشهری آنلاین: برخی این سیستم تاریخی پخش آب که سمنانی‌ها از آن به "پارا" تعبیر می‌کنند را یک جاذبه ویژه و با طراوت می‌دانند که با وجود سختگیری‌های یونسکو، شاید بتوان به ثبت جهانی آن نیز امید داشت.
تفاوت این سیستم توزیع با موارد مشابه در دیگر شهرهای ایران در این است که این سیستم، جدا از تکامل تدریجی در گذر تاریخ، هنوز هم بعد از قرن‌ها مورد استفاده مردم محلی است.
نظام و ضوابط بسیار پیچیده و کارآمد تقسیم آب در سمنان با حساب و کتاب و سازمانی اداری فعالی، آب مورد نیاز کشاورزان و مردم را تامین می‌کرد به گونه‌ای که هیچ گاه تحت کنترل و اداره دولت‌های وقت در نمی‌آمده و همواره از سوی کشاورزان و مردم محلی مدیریت می‌شده است. در حقیقت آب در این نظام، مانند اشیای منقول و غیرمنقول، دارای هویت حقوقی بود و خرید و فروش می‌شد و کسانی که دارای حق بودند، سندی ثبتی در اختیار داشتند. این مالکیت، مانند خانه، باغ و زمین، خرید و فروش یا اجاره می‌شد، با ارث منتقل می‌گردید و کابین بسیاری از نوعروسان در می‌آمد.
افرادی نیز مسئولیت اداره استخرها را در این شیوه سنتی تقسیم آب برعهده داشتند.این افراد عبارت بودند از: قانون‌دار، نگهدارنده طومارها و دفاتر آبیاری، امین رودخانه ناظر بر آب رودخانه، انگارنویس سرپرست و گرداننده چرخ امور آبیاری (در هر یک از شش استخر سمنان، یک انگارنویس بود) مره‌بان دارنده صورت آب سهم روزانه استفاده‌کنندگان(هر استخر یک نفر) و استخربان حافظ و ناظر بر تقسیم آب استخر (هر استخر یک نفر). البته افراد دیگری هم در اداره امور نقش داشتند؛ ولی به طور کلی چرخ آب به دست این چند نفر می‌چرخید که حقوق و دستمزد آنان با آب محاسبه می‌شده ست.
هنوز ورود آب و تقسیم آن در شهر تقریبا به همان سبک و سیاق گذشته در حال انجام است اگرچه کاربری آب آن، امروزه محدود به کشاورزی و باغداری شده است.
آبی که از بالادست شهر تاریخی سمنان می‌آمده به عنوان عامل حیات، سرسبزی و زندگی مردم این شهر، بخش‌های مختلف شهر را طی و سرسبزی و برکت را با خود به باغ‌ها می‌برد. پس از صدها سال هنوز هم می توان با آب این عامل سرسبزی کویر، در گذرها، کوچه باغ ها و در حاشیه آب راه‌های سمنان قدم زد و رد روشن و با طراوات تاریخ را در این شهر دید.
آب پخش‌کن تاریخی سمنان در واقع آبی که از مناطق شمالی شهر و سرچشمه‌های گل رودبار به سمت اراضی پایین‌دست جاری می‌شد را پس از ذخیره‌سازی در استخرها و مخازنی که گفته می‌شود تعداد آنها ۶ استخر بوده، در بین مردم محلات مختلف سمنان توزیع می‌کرده است. این سیستم توزیع، با توجه به اهمیت آب، همواره از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بوده و "انگارنویس" بر نحوه توزیع آب نظارت داشته تا سهم هر شخص یا محله و همچنین روز آب آنها را تعیین و در کاغذ و دفتری ثبت کند.
نظر شما