به گزارش همشهری آنلاین، آنطور که این خبر منتشر شده، پریسا فرشیدی نایب قهرمان تکواندو بازی‌های آسیایی، که از ورزش قهرمانی خداحافظی کرده بود، از آلمان درخواست پناهندگی کرده است.
به گزارش دویچه‌وله، پریسا فرشیدی، همسر مهدی‌پورنژاد، به آلمان پناهنده شده است. مهدی‌پورنژاد که پیش‌تر عضو تیم ملی تکواندوی ایران بود اکنون عضو تیم پناهندگان کمیته بین‌المللی المپیک است
پریسا فرشیدی در سن ۱۹ سالگی برنده مدال نقره المپیک آسیایی ۲۰۱۰ گوانجو بود. در سال ۸۹ در سن ۲۰ سالگی برنز قهرمانی آسیا را در تکواندو کسب کرد و در سال ۲۰۱۳ بازی همبستگی کشورهای اسلامی موفق به کسب مدال برنز شد و نیز در تورنمنت های مختلف مدال های گوناگونی را کسب کرده است.
پریسا فرشیدی، قهرمان اسبق تکواندو، پیش‌تر در گفت‌وگو با رادیو ورزش در پاسخ به این سوال که وقتی تکواندو را آغاز کردید، چه اهدافی را در سر می پروراندید، عنوان کرد: در ۲ سال ابتدایی آغاز فعالیتم در این رشته، هدفم زیاد بزرگ نبود؛ اما مربی ام انگیزه بسیاری به من داد و در اولین مسابقه ای که شرکت کردم، ۱۵ سال داشتم و توانستم مدال طلای کشوری را کسب کنم. با توجه به اینکه ملی پوش نبودم؛ اما توانستم بسیاری از ورزشکاران ملی پوش را شکست دهم و این انگیزه بسیار خوبی برایم شد. خودم تصور نمی کردم چنین تواناییهایی داریم. پس از این مسابقه مربی ام من را جدی گرفت و گفت حتی تا سطح قهرمانی المپیک هم می توانم پیشرفت کنم؛ زیرا در سن کم توانستم بسیاری از مدال آوران را شکست دهم.
وی، در ارتباط علت رهایی زود هنگام تکواندو اظهار کرد: دلیلش این بود که خیلی زود به تیم ملی راه پیدا کردم. از سن ۱۳ سالگی تکواندو را شروع کردم و در سن ۱۵ سالگی به تیم ملی رفتم. هر سال که قهرمانی کشور بود، طلا می گرفتم. شرایط اردو بسیار سخت است و هر روز باید تمرینات سنگینی داشته باشی؛ یک سری حواشی هم وجود دارد و من توانستم همه این شرایط را تحمل کنم؛ اما به سنی رسیدم که انگیزه ام کمتر شد.
فرشیدی، در پاسخ به این پرسش که به نظر شما چه کارهایی باید صورت می گرفت که انجام نشد، تشریح کرد: من برای تیم ملی کم افتخار کسب نکردم و همیشه در ایران برترین بودم و حتی برخی سالها به عنوان فنی ترین بازیکن انتخاب می شدم؛ اما انگیزه لازم را به من نمی دادند؛ البته خودم هم مقصر هستم که خیلی زود از تکواندو کنار رفتم.
وی، در پاسخ به این سوال که آیا مربیان می توانستند کاری کنند که از بازنشسته شدن زودهنگام شما جلوگیری کنند، گفت: بله؛ قطعاً مربی تأثیر زیادی روی بازیکن دارد. مربی من ندا زارع تنها شخصی بود که به من انگیزه زیادی داد و شاید به خودم بود، زودتر تکواندو را کنار می گذاشتم. در تیم ملی شرایط طوری شد که حتی مربی هم دوست نداشت زیاد اذیت شوم و با تصمیم من موافقت کرد.
نظر شما