«حاج قاسم» در قلب ها می ماند

همشهری آنلاین/ مریم قاسمی: «داود امیریان» نویسنده حوزه دفاع مقدس  که تا کنون کتاب های متعددی درباره  زندگی شهدا نوشته است خاطره جالبی از سردار  شهیدحاج «قاسم سلیمانی» تعریف می کند و می گوید: «سال ۱۳۷۷ بود که سردار شهید حاج «قاسم سلیمانی» را از نزدیک دیدم. قرار بود کنگره سرداران شهدا در شهر کرمان برگزار شود. در این مراسم حاج قاسم حضور داشت. او آن زمان فرمانده لشگربود و همانند سربازی در گوشه ای نشسته بود و برای دوستان شهیدش از ته دل گریه می کرد. معلوم بود که حسرت شهادت داشت. فیلم های آن مراسم که به صورت سیاه و سفید تهیه شده بود، این روزها از تلویزیون پخش می شود و ذهن مرا به آن روزها پر می دهد، وقتی خبر شهادت سردار را شنیدم، پیش خودم گفتم  آخر به آرزویش رسید و طعم شیرین شهادت را چشید.  نویسنده دفاع مقدس به موضوع مهمی اشاره می کند: «نکته ای که در شهادت سردار سلیمانی بیش از هر چیز احساس می شد، ‌ این است که مردم در نخستین ساعت هایی که خبر شهادت او  را شنیدند، تاسف و ناراحتی در چهره شان  موج می زد. معلوم بود غم بزرگی در سینه شان حبس شده و به طور حتم  همه ما  در همان روز  با افرادی  روبه رو می شدیم که سیاه بر تن کرده اند و به طور خودجوش عزاداری  برگزار می کردند و نذری می دادند. در هنگام برگزاری مراسم عزاداری حاج قاسم، کم نبودند جوانان و نوجوانانی که  هق هق گریه های شان، گوش فلک را کر می کرد. مردم به قدری  به هم ریخته بودند و غم در چهره شان نمایان بود، گویا عزیز ترین نفر زندگی خود را از دست داده اند.»
امیریان به مردمدوستی شهید سلیمانی اشاره می کند و می گوید: «در میان سیل جمعیتی که برای برگزاری مراسم حضور داشتند همه اقشار و گروه های مردمی دیده می شدند، افرادی که در غم از دست دادن «حاج قاسم» به یکدیگر هم تسلیت می گفتند و هم تبریک. معلوم بود راز  موفقیت او  این بود که خودش را از مردم می دانست نه جدای از آنها. از  این دست افراد در  تاریخ ایران، انگشت شمارند. حضرت آیت الله خامنه ای، ‌رهبر جمهوری اسلامی ایران، تا زمانیکه سردار در جهاد و دفاع از میهن بودند به او لقب شهید زنده را دادند و حالا هم  که آسمانی شده در قلب همه جهانیان ماندگار است.»