به گزارش همشهری آنلاین، از روزی که رونالدو سانتیاگو برنابئو به را به مقصد تورین ترک کرد تا در لباس آبی و مشکی یوونتوس توپ بزند، نه خودش روی خوش دید نه سفیدپوشان مادریدی. رئال در شبی که برتری آشکار بر رقیب سنتی خود بارسلونا داشت، بیش از هر زمان دیگر جای خالی CR۷ را احساس کرد تا با دست خالی و فقط یک امتیاز از زمین نیوکمپ بیرون بیاید.
کریس پیش از این هم تقریبا از همین ارتفاع گلی مشابه زده بود؛ در بازی نهایی کوپا دل‌ری با بارسلونا در سال ۲۰۱۱. آن بازی را رئال در وقت اضافی یک بر صفر برد و قهرمان شد. هر چند کریم بنزما این فصل انگار دوباره متولد شده و به روزهای اوج بازگشته اما مادرید مدت‌هاست جالی خالی یک مثل رونالدو را احساس می‌کند؛ بازیکنی که فصل پیش از مادرید به تورین رفت تا به یووه برای رسیدن به قهرمانی لیگ قهرمانان کمک کند.
حالا گورخرهای تورین مثل همه این سال‌ها جدی‌ترین گزینه قهرمانی در سری‌آ هستند اما حتی با حضور رونالدو هم امیدی به قهرمانی در اروپا ندارد. در آن سو، مادرید با وجود داشتن یکی از بهترین خطوط میانی اروپا، دنبال گلزنی چیره‌دست می‌گردد تا کنار کریم از موقعیت‌های ۲۰ درصدی گل بسازد و همیشه در ۱۸ قدم و بیرون آن بوی گل بدهد. آنچه رئال را در بازی برتر برابر بارسا متوقف کرد، جز بی‌دقتی‌های گروه داوری نبودن یک گلزن مادرزاد بود.
گرچه زین‌الدین زیدان رکورد نباختن به بارسا روی صندلی مربیگری رئال را همچنان حفظ کرد اما می‌توانست با سه امتیاز شیرین و صدرنشینی لالیگا به مادرید برگردد، اگر یک مهاجم تیزچنگ شبیه شماره هفت یووه در ترکیب داشت. رئالی‌ها مدت‌هاست از گرت بیل ناامید شده‌اند؛ بازیکنی که یکی دو فرصت بالای ۷۰ درصد را هدر داد و در چند نوبت هم با دخالت‌های بی‌جا، فرصت پیش افتادن را از رئال گرفت.
آن سو در بازی یووه با سمپدوریا، کریس در پایان نیمه اول آنقدر به هوا پرید که یک نیم‌تنه کامل بالاتر از مدافع حریف بود. کلودیر رانیه‌ری، سرمربی کهنه‌کار سمپدوریا پرش رونالدو را به بازی‌های بسکتبال NBA تشبیه کرد و گفت: «او یک ساعت و نیم روی هوا بود.» امروز همه آن گل کریس را با پروازهای مایکل جردن افسانه‌ای مقایسه می‌کنند. پس از به صدا درآمدن سوت پایان بازی شب گذشته در اسپانیا، در ذهن زیدان یک چیز می‌گذرشت؛ کاش خودش مانده بود و کاش کریس نمی‌رفت. توپی که او آن را گل کرد، یک وجب بالاتر از تیر دروازه بود!
نظر شما