به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، نادرقلی نادری رارانی، ۲۶ خردادماه ۱۳۹۶، با یک خبرنگار، مفصل درباره عشقی که به جمعآوری قرآنهای گوناگون از سرتاسر جهان دارد، صحبت کرده بود. او که یک مجموعهدار است، در میانه همان حرفها گفته بود: «در زمان شهردار قبل [مرتضی سقاییاننژاد]، قرآنهای نفیس خود را به شهرداری اصفهان اهدا کردم و در آن زمان سه شرط را معین کردم که شرط نخست این بود که این آثار در موزهای به نام موزه قرآن اصفهان نگهداری شود؛ دوم اینکه از کسی برای بازدید از این موزه بلیت دریافت نشود و سوم اینکه توریستها و گردشگران خارجی نیز اجازه بازدید از موزه را داشته باشند. شاید اکنون برخی از کانونهای قرآنی از این داشته ارزشمند استفاده کنند، اما آن توجهی که باید به این موضوع و موزه میشد، نشد. »
نادری رارانی، سوم آذر ۱۳۹۸ نیز نسبت به وضعیت این آثار اظهار نگرانی کرده و گفته بود: «موزه هنرهای معاصر اصفهان به مدت هشت سال آثار اهدایی مرا در معرض دید عموم گذاشته بود، اما اکنون دو سال است که این گنجینه به مکان نامعلومی منتقلشده و بیم آن را دارم که کسی به این مجموعه بینظیر دستبرد بزند. بارها گفتهام اگر نمیخواهید این آثار را در موزه به نمایش بگذارید، آنها را به من برگردانید تا شخصاً موزهای ایجاد کرده و از آنها نگهداری کنم، اما گوش هیچ مرجعی به این حرفها بدهکار نیست و دیگر امیدی ندارم. »
مدیر موزه هنرهای معاصر اصفهان توضیح داد: آقای نادری ۱۰ سال پیش، ۵۶ نسخه چاپی و نه نسخه خطی، به شهرداری اصفهان اهدا کردهاند. این نسخ چاپی به مدت هشت سال و در سه دوره مدیریتی بر موزه هنرهای معاصر اصفهان، در یکی از گالریهای این موزه، به نام خود آقای نادری قرار داشت؛ البته بههیچعنوان شرایط موزهای در آن گالری وجود نداشت.
مهدی تمیزی که سالها در موزه ملی ملک (یکی از معتبرترین گنجینههای نسخ خطی و چاپی در ایران و جهان) فعالیت هنری و پژوهشی داشته، گفت: این نسخ، جدا از جایگاه قرآنی، نه قدمت تاریخی دارد و نه ارزش هنری و غیر از چند نسخه که در چند کشور غیر از ایران چاپ شدهاند، مابقی در بسیاری از خانهها موجود است. ضمن اینکه ناهماهنگی بین اشیاء و کالبد، شایسته رفتار موزهای نیست و بهزعم اینجانب، که از دو سال پیش مدیریت موزه هنرهای معاصر اصفهان را برعهدهگرفتهام، موزهای که محل برپایی نمایشگاههایی در حوزه هنرهای تجسمی و بهویژه هنر معاصر است، محل مناسبی برای نگهداری نسخ قرآن نیست.
مدیر موزه هنرهای معاصر اصفهان، با بیان اینکه تمام تلاش خود را بهکاربرده تا محلی درخور و آیندهدار برای این نسخ چاپی فراهم کند، ادامه داد: بارها در سازمان فرهنگی اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان و مجموعه فرهنگی تخت فولاد جلسه برقرار و مکانهایی جایگزین به آقای نادری رارانی پیشنهاد شد؛ از جمله طبقه زیرین مسجدالمهدی در ابتدای خیابان طیب، دو مکان مناسب در مجموعه تخت فولاد که یکی در خیابان فیض و دیگری در کوچه مسجد رکنالملک قرار داشت و حتی یک فضای مناسب در کتابخانه مرکزی شهرداری اصفهان، اما وی تأکید بر حضور دائمی آثارشان در موزه هنرهای معاصر اصفهان داشت.
وی افزود: حتی این مسئله را نیز به ایشان گفتیم که چنانچه نسخ، در فضایی از این دست قرار گیرد، میتوان از مردم اصفهان درخواست کرد تا قرآنهای دارای ویژگیهای هنری خود را که در خانههایشان نگهداری میکنند، با نام خودشان، به این مجموعه اضافه کنند.
تمیزی تصریح کرد: چنانچه این رویداد محقق میشد، پس از چند سال، گنجینهای دینی و دیدنی، از نسخ قرآنی مردمان اصفهان پدیدار میشد و این، همان ایدهای بود که زندهیاد حاج حسین ملک با اجرایی کردن آن توانست گنجینهای نفیس برای ایران در تهران پدید آورد.
مدیر موزه هنرهای معاصر اصفهان، از تخریب وجهه این موزه توسط افرادی که صرفاً به فکر پیشبرد کارهای خودشان هستند انتقاد کرد.
این، روایت خبرنگار ما از مشاهدات این بازدید است: «قرآنها در ساختمان اداری موزه هنرهای معاصر اصفهان، داخل چهار کشو نگهداری میشود. مسئول مربوطه، با تأکید بر اینکه هیچیک از آثار اهدایی آقای نادری از این اتاق بیرون نرفته، کشوها را یکییکی باز میکند و بعضی از قرآنها را بیرون میآورد. او صفحه نخست آن را باز میکند تا دوربین بتواند سال نشر را ثبت کند.
(فهرست همه قرآنهای اهدایی موجود در موزه هنرهای معاصر اصفهان همراه با سال نشر در پایان این گزارش قابلمشاهده است.)
تاریخ نشر قرآنهایی که بهصورت اتفاقی انتخاب و بررسی شد، با جزئیات فهرستی که موزه هنرهای معاصر اصفهان از ۵۶ اثر اهدایی در اختیار ما قرار داده همخوانی دارد. طبق این فهرست، قدیمیترین اثر مربوط به سال ۱۳۸۰ هجری قمری (۶۱ سال پیش) است و در بین آثار اهدایی نادرقلی نادری، قرآنهایی چاپ وزارت حج و اوقاف سعودی، دارالتنویر استانبول ترکیه، کمپانی لمیتد پاکستان، دارالفکر موسسه علمیه دمشق و قرآنهایی به زبان آلمانی و انگلیسی نیز یافت میشود».
نظر به اینکه نادری رارانی، زمانی نیز نزد مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی اصفهان رفته و اظهارات خود را در رابطه با وضعیت آثار اهدایی خود به شهرداری اصفهان تکرار کرده بود و حجتالاسلام انصاری، از قربانی، مدیر موزه قرآن خمینیشهر خواسته بود تا این نسخ را تحویل گرفته و در موزه قرآن قرار دهد؛ با حجتالاسلام قربانی، مدیر دارالقرآن اهلبیت (ع) خمینیشهر نیز درباره چرایی منتقل نکردن این آثار اهدایی به موزه قران که خردادماه ۱۳۹۸ در خمینیشهر تأسیسشده، گفتوگو کرد و وی پاسخ داد: «ما دستور انتقال نسخ را گرفته بودیم و برای همین منظور به موزه هنرهای معاصر اصفهان مراجعه کردیم. مدیر موزه هنرهای معاصر اصفهان از ما خواست که ابتدا نسخ را ببینیم و آنچه دیدیم، نسخ خاصی نبود؛ بلکه قرآنهای چاپی سالهای اخیر بود و مناسب نبود که در موزه نسخ خطی به نمایش دربیاید؛ به همین دلیل پیگیر بردن آنها نشدیم.
بنده حتی ساعتی را در محل نگهداری این قرآنها گذراندم تا ببینم اگر نسخه قابلارائهای در بین آنها هست ببرم. فهرست آثار را هم دیدم و بررسی کردم اما آنچه برای به نمایش گذاشتن در موزه قرآن دنبال آن بودیم، در بین کتابها و فهرستی که به ما نشان داده شد نبود.
قربانی افزود: دوستان میگویند که آقای نادری آثار با ارزشی دارند اما قرآنهایی که ما در موزه هنرهای معاصر اصفهان دیدیم، این مشخصه را نداشت.
درنهایت، نادرقلی نادری رارانی با تائید صحبتهای مدیر موزه هنرهای معاصر اصفهان در خصوص پیشنهاد سه مکان جایگزین برای انتقال آثار اهدایی خود میگوید: «تخت فولاد جای مردگان است، کتابخانه مرکزی هم کتابها را در قفسه نگه میدارد؛ من این آثار را به مردم شهر هدیه کردهام و دوست دارم جایی به نمایش دربیاید که مردم آن را ببینند. اگر آثارم را به من برگردانند، خودم آن را در جای مناسبی به نمایش میگذارم. »
شاید اگر شهردار وقت و مدیر وقت موزه هنرهای معاصر اصفهان، هم شرایط اهداکننده را دقیق بررسی میکردند و هم کار کارشناسی در این خصوص انجام میدادند، امروز نه این مجموعهدار دلگیر بود و نه مدیر موزه هنرهای معاصر اصفهان.
نظر شما