گرچه این اظهارات بارها در طول امسال از زبان مدیران مختلف شهری ـ از اعضای شورای شهر گرفته تا مدیرعامل مترو ـ بیان شد، اما تجربه ثابت کرده که گویا هرچه به میزان انتقادات افزوده می‌شود، مسئولان دولتی هم برای پاسخگو بودن به مردم تهران بیشتر منفعل شده و گویا تکرار مکررات سبب شده تا برای مردم و مسئولان پرداخت نشدن سهم تهران از بودجه حمل‌ونقل کشور امری عادی و طبیعی شود.
با این حال، مسئولان ترافیک شهر که گویا هیچ چاره‌ای ندارند که این روزهای پایانی سال را هم با همین امکانات سپری کنند و به تنهایی پاسخگوی اعتراض‌های شهروندان باشند، بار دیگر دور هم جمع شدند و گزارش دادند که به سختی با این اوضاع و احوال ناوگان حمل‌ونقل عمومی، روزگار سپری می‌کنند.
شاید این مرثیه بیشتر از همه چشم‌انداز سال آینده را مبهم و نگران‌کننده می‌کند؛ چرا که مدیرعامل مترو در این نشست پیش‌قدم شد تا باز هم بگوید که دولت سهم مجموعه‌اش را در متروی تهران نداده و پولی که باید خرج افزایش خطوط مترو شود، به نام ساخت مونوریل در جایی نامعلوم خرج می‌شود.
محسن هاشمی در این همایش بار دیگر یادآوری کرد: با وجود آنکه استقبال تهرانی‌ها از مترو 3 برابر شده، اما دولت گویا از این استقبال چندان راضی نیست و به همین دلیل حتی 25 درصد کمتر از سال گذشته به متروی شهروندان تهرانی بودجه داده است.
البته باز هم این شهرداری تهران بوده که سعی کرده تا جبران مافات دولت را کرده و بیش از این اسباب ناراحتی شهروندان را در هنگام استفاده از متروهای پرازدحام فراهم نکند؛ چنانچه به گفته هاشمی، متروی تهران اگر در این یک سال اعتبارات شهرداری را دریافت نمی‌کرد، شرایطش از این هم بحرانی‌تر می‌شد.
اگر هم زیاد نخواهیم وارد آمار و ارقام اعتبارات شویم که دیگر از حوصله مردم خارج شده، اما همین رقم کفایت می‌کند که دولت 90 میلیارد تومان قول داده و در نهایت 55 میلیارد تومان داده است. در مورد یارانه بلیت مترو هم گویا 14 میلیارد تومان پرداخت کرده، حال آنکه حداقل سال قبل لطف بیشتری به مردم داشته و 20 میلیارد تومان اعتبار را در همین بخش پرداخت کرده است.
با همین 2 رقم تکلیف روشن است که گویا تهرانی‌ها هر سال باید منتظر شرایط بدتری باشند و اگر به همین طریق به پیش رود، شاید همان پیش‌بینی قدیمی که روزی درهای متروی تهران به اجبار به روی شهروندان بسته خواهد شد، تحقق یابد.
البته در جلسه دیروز، گویا مسئولان شهر نتوانستند به یک دلیل قانع‌کننده برسند که چرا مسئولان دولتی تا این اندازه به تهران و متروی تهران لطف دارند، اما هاشمی عنوان کرده که گویا همچنان هر چه دردسر هست از جانب این مونوریل نصیب مردم می‌شود.
به گفته وی، در این اوضاع و احوال که مردم تا این اندازه به مترو رو آورده‌اند تا هم از ترافیک راحت شوند و هم با رفاه بیشتر و هزینه کمتر طی مسیر کنند، مونوریل اعتبار 150 میلیون دلاری می‌گیرد. به گفته وی، در چنین شرایطی تنها اوج حمایت‌های شهرداری از مترو با افزایش 300 درصدی اعتبارات، جبران کاهش اعتبارات تخصیص‌یافته توسط دولت به مترو را کرده است.
البته مدیرعامل مترو یک علامت سؤال بزرگ هم روی مونوریل گذاشت که شاید به نوعی پاسخ اظهارات اخیر مسئولان دولتی باشد. هاشمی گفته که چطور ممکن است با وجود محدودیت اعتبارات، 150 میلیون دلار به مونوریلی اختصاص پیدا کرده باشد که هنوز ساخت آن شروع نشده است.
البته رئیس‌جمهور هم چندی پیش عنوان کرده بود به این دلیل همچنان اصرار دارد که تز پایان‌نامه دکترایش را در تهران اجرایی کند تا تهرانی‌ها هم روزی مونوریل سوار شوند که معلوم نیست پول مردم زیر زمین چه جور خرج می‌شود، اما وقتی قطار در هوا باشد، حداقل معلوم است این بودجه چگونه هزینه شده است.
البته برای مردم تهران رو و زیر زمین چندان فرقی نمی‌کند؛ مهم رفاه در تردد است که حداقل تاکنون متروی زیر زمینی ثابت کرده اگر پولی باشد که هزینه کند، می‌تواند این انتظار مردم را به خوبی تامین کند.
البته این ماجرای دردسرهای تبصره 13 تنها به مترو سوارها ختم نمی‌شود، چرا که گویا اتوبوسرانی هم از مردم عذرخواهی کرده که بیش از این نمی‌تواند شرایط را کنترل کند. چرا که بار دیگر چند ایستگاه سوخت‌گیری اتوبوس‌های شهر تعطیل شده و نزدیک به2 هزار اتوبوس در این روزها که بیش از هر چیز مردم به آن نیاز دارند، بدون سوخت متوقف شده‌اند.
البته مسئولان اتوبوسرانی ابراز امیدواری کرده‌اند که دستگاه‌های مرتبط نسبت به انجام وظایف و ماموریت‌های خود در برابر مردم تهران احساس مسئولیت بیشتری کنند، اما واضح است که این امیدواری مسئولان اتوبوسرانی هم چندان امیدبخش نیست، چرا که همان ابتدای اطلاعیه عذرخواهی بیان شده که این بار هم دولت و در صدر آن سازمان بهینه‌سازی مصرف سوخت، نه تنها اقدام مثبتی برای رفع نواقص و معایب به‌صورت جدی نکرده‌اند، بلکه هر روز شرایط هم وخیم‌تر می‌شود.
