دوشنبه ۲۰ اسفند ۱۳۸۶ - ۱۰:۵۵
۰ نفر

مریم ابراهیمی پرگو: پایان هر سال، اغلب ما ایرانیان در تکاپوی کارها و فعالیت‌هایی هستیم که با آمدن بهار و نو شدن در ارتباط است.

شادی و سرور آغاز سال جدید برای برخی از افراد با مفاهیم دیگری تعریف می‌شود: بازیهای خطرناک با ابزاری که بی‌شباهت به مواد منفجره جنگی نیست!

با صدمات روحی و جسمی که از خود باقی می‌گذارند. در این روزها با توجه به میزان تردد مردم در شهر ضریب آسیب رسیدن به آنها بیشتر می‌شود.هیچ کس نمی‌داند در چند قدم‌اش کدام ترقه و یا نارنجک! جلوی پا  یا پشت سرش منفجر خواهد شد.

ترس از آسیب رسیدن به‌خود و فرزندانمان باعث می‌شود حتی گاهی برای انجام امور ضروری هم از منزل خارج نشویم.

با توجه به این اعمال یک سؤال به وجود می‌آید: استقبالی این چنین خطرناک برای چیست؟!

 این اعمال که در روزهای آغازین آخرین ماه سال شروع تا سه‌شنبه آخر سال ادامه می‌یابد و فردای آن روز دیگر خبری از بهار نیست! یا تلفات استقبال آنقدر زیاد است که همه چیز فراموش می‌شود. گاه تلفات و صدمات ناشی از این اعمال آنقدر بالا و غیرقابل جبران است  که خاطرات تلخی را برای تمامی فصول بر جای می‌گذارد!‌

بنابراین بهتر است برخی مفاهیم نزد عده‌ای تغییری اساسی بیابد.

کد خبر 46125

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز