تعداد ازدواج و طلاق تناسب ندارد

به گزارش همشهری، طلاق مدت‌هاست ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده است و از زمانی که آژیر طلاق در کشور به صدا درآمد بسیاری به اظهارنظر پرداخته و راهکارهای خود را برای کاهش واقعه طلاق در بین زوج‌های جوان بیان کردند.یک مشاور خانواده در این رابطه می‌گوید: نسبت ازدواج به طلاق بسیار مهم است. در برخی جوامع طلاق زیاد است اما ازدواج هم زیاد است، اما در کشور ما در حالی آمار طلاق افزایش پیدا می‌کند که آمار ازدواج افزایش پیدا نکرده است، در نتیجه نسبت بالای طلاق به ازدواج، آشفتگی در عرضه و تقاضای و رابطه عاطفی است.

«مریم بابازاده» ادامه می‌دهد: برخی طلاق‌ها از سر ناچاری یا به علت اعتیاد و آسیب جدی هریک از والدین ثبت می‌شود، اما گاهی مسائل جزئی و پیش‌پاافتاده، مسیر ناکامی را برای زندگی مشترک رقم می‌زند، موضوعی که اگر با پادرمیانی مشاوران و آگاهی‌بخشی حل و فصل نشود، دامنه آسیب‌های آن حتی به محیط اجتماع هم کشانده خواهد شد.

بابازاده نبود آموزش‌های لازم به جوانان در شرف ازدواج را یکی از علل بروز طلاق بیان می‌کند و می‌افزاید: این آموزش‌ها باید در مدارس و دانشگاه‌ها به جوانان ارائه شود، در غیر این صورت منجر به ناآگاهی از خصوصیات روانی، اجتماعی عاطفی و اخلاقی و بروز تنش و ناسازگاری در بین زوجین می‌شود.  
 بابازاده ازدواج در سنین پایین و بالا را یک تهدید جدی می‌داند و اضافه می‌کند: نمی‌توان برای ازدواج سن خاصی را در نظر گرفت، چراکه فرد باید به بلوغ عاطفی و فکری رسیده باشد. همچنین شرایط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جامعه نقش مهمی در این زمینه دارد. نداشتن هدف مشخص در زندگی، مشکلات اقتصادی، اشتغال، تحصیل، آرمان‌گرایی و مطلق‌گرایی و توقعات بیش از حد خانواده‌ها از دیگر عواملی است که منجر به این پدیده می‌شود.  

وی می‌گوید: جوانان به‌جای این‌که این شناخت را قبل از ازدواج از طریق شیوه‌های معقول فرهنگی و دینی کسب کنند، زمانی که تشکیل زندگی می‌دهند و زیر یک سقف هستند، از یکدیگر شناخت پیدا می‌کنند که اغلب منجر به تفاهم نمی‌شود و زمینه جدایی و طلاق را فراهم می‌کند.  بابازاده عنوان می‌کند: در زندگی‌های مدرن امروزی برخی طلاق را آسیب نمی‌دانند و آن را حاصل شکاف بین نسلی فرض می‌کنند اما طلاق با هر شکل و پیش‌فرضی که باشد، تبعاتی برای زندگی فردی و اجتماعی در پی دارد که بدترین حالت آن رها شدن فرزندان در دامان آسیب‌های اخلاقی و اجتماعی است و در این وضعیت نمی‌توان آینده خوبی برای محیط پیرامونی متصور شد و شاید دامنه این آسیب‌ها به کانون گرم خانواده‌های بانشاط هم کشانده شود.