چرا که 4 فیلم از بین آنها ، فیلم‌هایی هستند که از سوی استودیوهای فرعی و خارج از هالیوودتوزیع شده‌اند و در عین حال موفقیت تجاری چشمگیری نداشته‌اند. تنها فیلم مایکل کلایتون از سوی وارنر توزیع شده است اما سرمایه‌گذار اصلی آن استیو ساموئلز بوده که در واقع در شهر بوستون به بساز و بفروشی مشغول بوده و زمانی که هیچ استودیویی حاضر به سرمایه‌گذاری در فیلم نشد، وارد قضیه شد و فیلم را به نتیجه رساند.
سخت است که باور کنیم استودیوها این روزها به قدری از ریسک مالی هراس دارند که به طور کلی از ساخت فیلم‌های ارزشمند و قابل اعتنای سینمایی فاصله گرفته‌اند و برای سومین سال پیاپی در شاخه بهترین فیلم، عناوینی را شاهد هستیم که توسط استودیوهای کوچک فرعی ساخته شده‌اند. این روند در سال2005 آغاز شد که 4فیلم از 5فیلم کاندیدا، از جمله تصادف (برنده‌نهایی) مستقل بودند.
بخش عمده هزینه این فیلم هم توسط یک بساز و بفروش دیگر به نام باب یاری تامین شده بود. سال گذشته نیز 3 فیلم مستقل بودند و فیلم «نامه‌هایی از ایوجیما» که تنها فیلم استودیویی بود توسط کلینت ایستوود ساخته شده بود و به زعم اکثر منتقدان تنها اعتبار او باعث شده بود تا استودیو وارنر بودجه‌ای برای ساخت فیلمی ژاپنی زبان در اختیارش بگذارد.
نگاهی دقیق به فهرست کارگردان‌های کاندید شده میتواند به درک بهتر این موضوع که رابطه اسکارو استودیوهای بزرگ سینمایی تا چه حد مخدوش شده است، کمک زیادی کند. از بین 6نفری که نامزد دریافت اسکار بهترین کارگردانی شده‌اند (جوئل واتان کوئن به طور مشترک کارگردان فیلم سرزمینی برای پیرمردها نیست بوده اند) تنها جوئل کوئن سابقه نامزدی اسکار را برای فیلم فارگو دارد و در بین این نامزدان – برادران کوئن، پل‌توماس اندرسون، تونی گیلروی، جیسون ریتمن و جولیان اشنابل- فقط گیلروی (مایکل‌کلایتون) سابقه کار با سیستم استودیویی را دارد.
البته برادران کوئن هم در گذشته سعی کردند تا خود را با سیستم استودیویی منطبق کنند اما هرگز به موفقیت دست نیافتند و ترجیح دادند همچون اشنابل و یا اندرسون کنترل کامل فیلم خود را داشته باشند.این حق کنترل باعث شده تا از اصول جاری استودیوها در فیلم‌های آنها کمتر اثری ببینیم.
سرزمینی برای پیرمردها نیست و خون به پا می‌شود هر دو پایان‌های تکان‌دهنده‌ای دارند و هرچند برخی ازعلاقمندان فیلم‌های کوئن‌ها و یا پل‌توماس اندرسون این پایانها را تایید نکنند اما این کارگردان‌ها پایان مورد علاقه‌شان را با مشتی اسکناس گیشه عوض نکرده‌اند.
یک راه دیگر برای شناخت بهتر فیلم‌های کاندید شده، توجه به فیلم‌هایی است که نتوانستند امسال در بین فیلم‌های برگزیده باشند. در اواخر پاییز اکثر علاقمندان اسکار از فیلم‌های پرخرجی چون گانگسترهای آمریکایی، جنگ چارلی ویلسون و سویینی تاد به عنوان شانس‌های اصلی نام می‌بردند ولی هر سه فیلم در شاخه‌های کارگردانی، فیلمنامه و بهترین فیلم نصیبی نبردند.
دلیل چنین اتفاقی چه بود؟ سویینی تاد در گیشه فروش فاجعه‌باری داشت و همین موجب شد تا داوران طبق یک قانون نانوشته فیلم پرخرجی را که فروش قابل توجهی ندارد کنار بگذارند. جنگ چارلی ویلسون فیلم سرگرم‌کننده‌ای بود که تماشاگران را به سالن‌ها کشاند ولی بیش از اینکه از جنبه تاریخی ارزش داشته باشد، فیلمی کمدی بود و در نهایت فیلم گانگستر آمریکایی مشخصه‌های یک فیلم اسکاری را دارا بود اما منتقدان و داوران آکادمی به احتمال فراوان فیلم‌های قدیمی‌تر و بهتر گانگستری را در اولویت داشتند و نسبت به این فیلم کم‌توجهی کردند.
در واقع نظرمنتقدان یکی از اصلی‌ترین معیارهای انتخاب فیلمها برای اسکار است و هر ساله فیلم‌هایی در فهرست نهایی قرار می‌گیرند که در سایتی مثل متاکریتیک از 100حداقل نمره80 آورده باشند. با توجه به چنین معیاری است که برخی فیلمها که نتوانسته‌اند در آمریکای شمالی تماشاگران زیادی داشته باشند به لطف نظر منتقدان جایگاه مناسبی در اسکار پیدا می‌کنند که از آن جمله فیلم «زندگی صورتی»و یا «زنگ غواصی و پروانه» است.
اما به جز فیلم‌هایی که به آنها اشاره شد، بازیگران و کارگردانان متعددی بودند که انتظار می‌رفت نامشان را در بین نامزدان اسکار امسال ببینیم. کار درخشان شون‌پن در کارگردانی فیلم در دنیای‌وحشی، باعث شد تا برای دریافت جایزه بهترین کارگردان سال از سوی اتحادیه کارگردانان آمریکا کاندیدا شود اما در فهرست نامزدان اسکار، شون‌پن جای خود را به جیسون ریتمن کارگردان فیلم کم خرج «جونو» داد که با هزینه‌ای 5/7 میلیون دلاری ساخته شد ولی فروشی بالغ بر 85 میلیون دلار داشت.
در همین حال فیلم انگلیسی تاوان نیز برای دریافت اسکار بهترین فیلم کاندید شد ولی جورایت کارگردان آن در فهرست نامزدان اسکار نیست. جولیان اشنابل که برای ساخت فیلم «زنگ غواصی و پروانه» در جشنواره بین‌المللی فیلم کن جایزه بهترین کارگردان را گرفت و در بین نامزدان اسکار نیز حضور دارد، در مورد عدم حضور شون‌پن در بین کاندیداها گفت: فیلم شون‌پن، قبل و بعد از اجرای مراسم، فیلم بزرگی است ولی ظاهرا در این مراسم فیلم‌های مهمتری بودند که باید به آنها پرداخته می‌شد.
در بین بازیگران نیز انتظار می‌رفت کایرا نایتلی و جیمزمک آوی 2 هنرپیشه اصلی فیلم تاوان در بین نامزدان باشند ولی این چنین نبود. حتی دنزل واشنگتن و راسل کرو که هر2 برای بازی در فیلم‌های معتبری از جمله گلادیاتور و روز تمرین جایزه اسکار دریافت کرده بودند، امسال شانسی برای حضور در مراسم نداشتند.
اما آنها تنها برندگان اسکار نیستند که به این سرنوشت دچار شده‌اند بلکه جودی فاستر (برای فیلم فرد شجاع) وآنجلینا جولی( قلب قدرتمند) هم در بین نامزدان نیستند. حتی هومر سیمپسون هم نمی‌تواند در اسکار امسال حاضر باشد چرا که فیلم خانواده سمیپسون علیرغم فروش 700میلیون دلاری در سطح جهان، از نگاه داوران آکادمی شایسته حضور در بین نامزدان اسکار انیمیشن نبود.
