به گزارش بی‌بی‌سی این دانشمندان که نتایج کارشان را در ژورنال Nature Communications منتشر کرده‌اند، امیدوارند این پژوهش در نهایت به کارآزمایی بالینی مری رشد داده شده در آزمایشگاه در کودکانی هنگام تولد بخشی از مری را ندارند یا مری‌شان آسیب دیده است، منجر شود.
مری اندامی پیچیده و چندلایه است که از انواع متعدد بافت تشکیل شده است و مانند لوله‌ای عمل می‌کند که غذا و مایعات را از دهان به معده می‌رساند.
این پژوهشگران از انستیتوی بهداشت کودکان یونیورستی کالج لندن و انستیتوی فرانسیس کریک از مری یک موش آزمایشگاهی که سلول‌های آن خارج شده بود و چارچوب کلاژنی آن باقی مانده بود، استفاده کردند.
آنان در این چارچوب سلول‌های عضلانی و همبند بنیادی به دست آمده از موش و انسان و نیز سایر سلول‌های بنیادی موش که پوشش درونی مری را ایجاد می‌کند، کاشتند.
استفاده از سلول‌های بنیادی از گونه‌های جانوری متفاوت به پژوهشگران امکان می‌داد بین منشأ هر نوع بافت رشد یافته فرق بگذارند.
تکه‌های ۲ سانتی‌متری مری درون شکم موش پیوند زده شد.
در کمال تعجب این دانشمندان، بافت مهندسی شده کارکرد و ساختار مری سالم را پیدا کردند و پس از طول یک هفته پس از پیوند رگ‌های خونی به درون این مری‌ها راه یافتند.
این تکه‌های مری توانایی انقباض عضلانی داشتند که برای حرکت غذا به پایین به سمت معده لازم است.
از هر ۳۰۰۰ تولد زنده در یک مورد نوزادی با ناهنجاری‌های مری به دنیا می‌آید که معمول شامل متصل نبودن بخش پایینی و بالایی مری یا متصل نبودن آن به مری است.
دانشمندان می‌گویند نتایج این پژوهش گام بزرگی به جلو در حوزه پزشکی ترمیمی است که امکان ایجاد اندام‌ها و بافت‌هایی را برای پیوند فراهم می‌کند که به‌وسیله بدن رد نمی‌شوند.
البته پیش از اینکه این روش برای استفاده بالینی در انسان به کار رود، چندین سال پژوهش از جمله کارآزمایی‌های حیوانی بیشتر بر روی پستانداران بزرگ‌تر لازم است.
نظر شما