با این حال اگر واقعا اهل عکاسی باشی و سوژه را نسازی و سوژه‌های طبیعی را شکار کنی، می‌شود دید که باران می‌تواند راحت ذهن را بازی بدهد.
اوایل آذرماه نمایشگاهی در خانه هنرمندان برپا بود از آثار مهدی توکلیان به نام «نور و آب».
توکلیان 35 قطعه عکس 100x70 خودش را به نمایش گذاشته بود و علاوه بر اینکه در آثارش از نور و باران کمک گرفته بود، شیشه را هم کرده بود رابط خودش با نور، تا این اعتقاد که شیشه باعث می‌شود که نور خاموش نشود را اثبات کند.
توکلیان که معتقد است ماهیت عکاسی نور است و باران نیز پر از نور، سعی کرده در اغلب عکس‌هایش بازی شکل‌ها و رنگ‌ها را به نمایش بگذارد و دید تلفیقی نقاشانه – عکاسانه‌اش را به رخ بکشد.
او در کارهایش نور را شکار کرده بود و یک نگاه به آثارش نشان می‌داد که ضمن بهره‌گیری از زاویه‌بندی و چیدمان درست، تجربه چندساله‌اش را به نمایش گذاشته است. آثار او از بین 7 هزار عکس انتخاب شده بود.
می‌بینید که چطور لایه‌ها از آخر به اول خودنمایی می‌کنند؟ اول نور ماشین‌ها بعد قطره‌های آب و آخر سر هم شیشه. قطره‌های موازی باران هم خیلی خوب فضا را پر کرده‌اند.
لایه‌های رنگی پی‌درپی. معلوم نیست که اینها چند نقطه متوازن رنگی است یا خطای دیدی که نور منشأ آن بوده! هر کسی نمی‌تواند با نقطه‌ها در یک زمینه تخت، بازی کند.
عکاسان می‌دانند که عکس‌هایی که تنها یک نقطه‌ای‌اند، زیاد موفق نیستند اما اینجا باز نور خیلی خوب شکار شده و توانسته سوژه در زمینه تخت را به اوج برساند. فکر می‌کنید دیگر دلایل موفقیت این عکس چیست؟
این سوژه از آن دست سوژه‌هایی است که اغلب ساده از کنارش می‌گذریم؛ سوژه‌ای که رنگ‌های کمی در آن وجود دارد اما عکاسش خوب توانسته لایه‌های نور را ببیند و آنها را ثبت کند. ورود ناگهانی رنگ زرد به زمینه مشکی هم کمک زیادی به عکس کرده.
اگر همیشه دوربین در دست باشی می‌توانی این نقطه‌های رنگی را ثبت کنی. این سوژه تک‌لحظه‌ای است که نورافشانی نور را خیلی خوب نشان می‌دهد. عکاس، خوب توانسته زمینه سیاه را با نورها همخوان کند به یک نکته دیگر هم می‌شود اشاره کرد :توازن رنگی که از بالا و پایین به یک نقطه شفاف می‌رسد و حرکت را کامل می‌کند.
