افزایش اکسیژن‌زدایی تا سال ۲۰۳۰

به گزارش ایسنا، کمبود اکسیژن در مقیاس بزرگ می‌تواند زندگی ماهی‌ها، خرچنگ‌ها، ستاره‌های دریایی و دیگر جانداران دریایی را به خطر بیندازد.

متیو لانگ نویسنده ارشد این پژوهش از مرکز ملی تحقیقات جوی (NCAR) اظهار کرد: از بین رفتن اکسیژن در اقیانوس یکی از عوارض جانبی جدی گرم شدن کره زمین و یک تهدید بزرگ برای زندگی جانداران دریایی است.

لانگ افزود: از آنجا که غلظت اکسیژن در اقیانوس به طور طبیعی بسته به تغییرات در باد و درجه حرارت در سطح متفاوت است، مرتبط دانستن کمبود اکسیژن با تغییر آب و هوا امری چالش برانگیز است.

کل اقیانوس‌ از اعماق تا سطح، اکسیژن خود را از سطح دریافت کرده یا به طور مستقیم از جو یا از فیتوپلانکتون دریافت که اکسیژن را از طریق فتوسنتز به آب منتشر می‌کنند دریافت می‌کنند.

گرم شدن آب‌های سطحی باعث جذب کم‌تر اکسیژن می‌شود و در یک مشکل مضاعف، اکسیژنی که جذب می‌شود سخت‌تر به اعماق اقیانوس‌ها نفوذ می‌کند. دلیل این امر این است که آب در هنگام گرم شدن گسترش یافته و سبک‌تر از آبی می‌شود که در زیر قرار دارد و احتمال نزول آن کم‌تر می‌شود.

برای بررسی اثرات تغییرات اقلیمی در از بین رفتن اکسیژن، این تیم تحقیقاتی از مدل مرکز ملی تحقیقات جو (NCAR) _یک مرکز تحقیقات آب و هوایی در کلرادو آمریکا_ استفاده کردند.

دانشمندان از نتایج یک پروژه که سال‌ها از این مدل بهره برده بودند، استفاده کردند.

انجام پژوهش‌های مختلف در ارتباط با کمبود و از بین رفتن اکسیژن به دانشمندان کمک کرد تا بفهمند که غلظت اکسیژن در گذشته به طور طبیعی چقدر بوده است.

با این اطلاعات موجود، آنها می‌توانند زمان اکسیژن‌زدایی اقیانوس را به علت تغییرات آب و هوا دریابند و بفهمند که در چه برهه‌ای از زمان این میزان شدت می‌یابد.

این تیم تحقیقاتی دریافتند که اکسیژن‌زدایی ناشی از تغییرات آب و هوایی در حال حاضر می‌تواند در اقیانوس هند و بخش‌هایی از حوضه اقیانوس اطلس استوایی و اقیانوس آرام تشخیص داده شود.

آنها همچنین تشخیص دادند که اکسیژن‌زدایی گسترده‌تر ناشی از تغییرات آب و هوایی بین سال‌های 2030 و 2040 به وقوع خواهد پیوست.

این پژوهش در مجله Global Biogeochemical Cycles منتشر شده است.