به همين دليل اين روز پر بركت را بايد به همه كساني شادباش گفت كه به شكوفايي گوهر وجود بشر دل بسته‌اند و البته در اين ميان پيروان راستين آن فرستاده بزرگ خدا، به‌ويژه هم ميهنان ارجمند مسيحي ما، درخور تبريكي جداگانه‌اند. او براي مسلمانان، همانند پيامبر اسلام عزيز و مقدس است؛ وَلا نُفَرِّقُ بَينَ اَحَدٍ مِن رُسُلِه.
آنان كه از معارف قرآني و روايي و نيز تاريخ اسلام آگاهند، به خوبي مي‌دانند كه عيسي(ع) از چه مكانت برجسته و مسيحيان از چه احترام خاصي درنظر مسلمانان برخوردارند. پايدارترين و صميمانه‌ترين ارتباط‌ها، هميشه ميان مسلمانان و مسيحيان برقرار بوده و همزيستي آنان را مي‌توان الگوي عملي تفاهم و گفت‌وگوي ميان اديان تلقي كرد.
از سوي ديگر، قرآن كريم، از كمتر پيامبري به اندازه فرزند مريم تجليل و تكريم كرده است. عيسي(ع) از نظر قرآن «بنده خدا» و «پيامبر» اوست(مريم 30). از رسولان برجسته و «اولوالعزم» است(آل‌عمران29). صاحب شرع و كتابي مقدس به نام انجيل است(احزاب7، شوري13و مائده46). خداست كه او را عيسي مسيح نام نهاده است(آل‌عمران45).
او «كلمة‌الله»، «روح‌الله»(نساء171)«امام»(احزاب7). شاهد اعمال (نساء 159، مائده117) و بشارت‌دهنده ظهور پيامبر خاتم است(صف6). در دنيا و آخرت آبرومند و از مقربين خداست(آل‌عمران45). از صالحان(انعام 87-85) و برگزيدگان است(آل‌عمران33)، و خلاصه اينكه وجود ارجمندش، از هر جهت و هر كجا كه باشد، مبارك و خجسته است.
او پاكيزه و نشانه خدا و رحمت او براي مردم است و نسبت به مادر پاكدامنش نيكوكار(مريم 19، 33). با اين اوصاف، كدام انسان منصف و پاك‌سرشتي است كه در مقابل عظمت اين منادي رستگاري و معنويت سر فرود نياورد و ميلاد او را از باارزش‌ترين هداياي آفريدگار هستي به مردم همه تاريخ به‌شمار نياورد؟ و به همين ترتيب، كدام ستم به بشريت را مي‌توان بزرگ‌تر از تحريف شخصيت آن منجي انسانيت دانست؟ بي‌ترديد آنان كه در تحليل زندگاني و تعاليم حضرت عيسي(ع) خواسته يا ناخواسته، مردم را دچار خطا مي‌كنند، نابخشودني‌ترين ظلم‌ها را به او و همه انسان‌هاي جوياي سعادت روا داشته‌اند.
خلاصه كردن آموزه‌هاي عيسوي به برخي جنبه‌هاي اخلاق فردي، آن هم به شكل ناقص، كنار نهادن مهم‌ترين گفته‌ها و خواسته‌هاي اين پيامبر خداست. او، افزون بر پالايش روح و پرورش جان‌ها، در پي‌اصلاح جامعه بشري و ريشه‌كن ساختن هرگونه فقر، فساد و تبعيض بود. ياري بينوايان و ستاندن حق آنان از گردن فرازهاي زياده‌طلب، شيوه هميشگي و خواست دائمي آن حضرت بود و به همين دليل هم تحمل او براي دشمنان خوبي‌ها و خوشبختي‌ها امكان نداشت و بالاخره نيز قصد جان او را كردند(نساء159-157).
از اين روست كه مسيحيان جهان، امروز هم مانند گذشته، در صف نخست مبارزه با نابرابري و ستمگري ايستاده‌اند؛ به‌ويژه مسيحيان عزيز ايراني كه در طول تاريخ انقلاب، همواره در دفاع از كشور و نظام، دوشادوش هموطنان مسلمان خود فداكاري كرده‌اند. ضمن گراميداشت ياد آنان كه در اين راه پرافتخار جانفشاني كردند، بار ديگر بايد ميلاد پرشكوه پيام‌آور معنويت و عدالت را به همه عاشقان او شادباش گفت.
- عضو حقوقدان شوراي نگهبان
نظر شما