روز یکشنبه از مجموع 15 جمهوری شوروی، 12 تن از روسای جمهوری‌های شوروی در سن‌پطرزبورگ روسیه دور هم جمع شدند.
در 15 سال اخیر نشست سران کشورهای هم سود که هر روز در عرصه‌های مختلف همگرایی‌های جدیدی را تجربه می‌کنند 8 بار برگزار شده است.
نشست روز یکشنبه گرچه بیشتر جنبه اقتصادی داشت اما وقتی سیاستمداران گردهم می‌آیند بحث‌های سیاسی اجتناب‌ناپذیر است. مضافاً اینکه پوتین، رئیس‌جمهور روسیه به عنوان میزبان جلسه مدتی است با صدایی رسا « نه» گفتن را تمرین می‌کند.
پوتین بالغ بر 9 سال [2 سال نخست‌وزیر و 7 سال رئیس‌جمهور] است که زمام امور روسیه را در دست دارد.
در این مدت وی علاوه بر اینکه فدراسیون روسیه را از فروپاشی نجات داده، اقتصاد روسیه را نیز احیا کرده است تا آن جا که بحران چچن از تب شدید جدایی‌طلبی تا حد اقداماتی تروریستی تنزل یافته و اقتصاد مافیازده روسیه در دوره یلتسین به توصیف بانک جهانی به یکی از سالم‌ترین اقتصادهای جهانی تبدیل شده است.
تا پایان سال 2006 شرکت‌های روسی بالغ بر 140 میلیارد دلار در کشورهای مختلف سرمایه‌گذاری کردند و در نیمه اول سال 2007 حدود 60 میلیارد دلار سرمایه خارجی وارد روسیه شد و رشد اقتصادی این کشور در این مدت 5/7 درصد بوده است.
روسیه به جهت اقتصادی آنچنان عملکرد خوبی داشته که مقامات این کشور مدعی استقلال اقتصادی هستند و معتقدند تحولات بازارهای جهانی تاثیری بر اقتصاد روسیه نخواهد گذاشت.
پوتین پا را از این هم فراتر گذاشته و خواستار آن است که روبل واحد پول روسیه در نظام مبادلات ارزی جهان به عنوان ارزی معتبر در کنار دلار و یورو قرار گیرد.
اگرچه روسیه فعلی با شوروی اوایل دهه 90 زمین تا آسمان فرق دارد و هیچکدام از بهانه‌های آن دوره غرب در مخالفت با شوروی در مورد روسیه صدق نمی‌کند اما چندی است که پوتین و روسیه بشدت مورد انتقاد غرب قرار دارند. گویی جنگ سرد همچنان ادامه دارد و لاجرم طرح‌های امنیتی، نظامی و سیاسی بر ضد روسیه نیز باید ادامه یابد.
با وجود آن که تصمیم آمریکا برای استقرار سامانه موشکی در جمهوری چک و لهستان و مخالفت روسیه با آن، اقداماتی پر سر و صدایی بوده اما طرح‌های آمریکا و اروپا بر ضد روسیه بی‌اغراق هیچگاه در 15 سال اخیر متوقف نبوده است.
بلافاصله پس از اضمحلال شوروی بود که ناتو طرح گسترش به شرق را به اجرا درآورد و اعضای پیمان منحله ورشو را به عضویت خود درآورد و به مرزهای روسیه نزدیک‌تر شد. آمریکا بعدها به بهانه عملیات در افغانستان پایگاه‌هایی را در جمهوری‌های آسیای مرکزی (جمهوری‌های سابق شوروی) در اختیار گرفت و حالا علاوه بر جمهوری چک و لهستان، پایگاه‌های رومانی و بلغارستان نیز در اختیار آمریکا قرار گرفته است.
مسکو اعتقاد دارد عملکرد ناتو، آمریکا و اتحادیه اروپا در 15 سال اخیر جملگی در قالب استراتژی محاصره روسیه است که هدف نهایی آن تمامیت ارضی روسیه است.
از طرف دیگر عملکرد اتحادیه اروپا در قلمرو شوروی بخصوص در اوکراین و قفقاز، مسکو را متقاعد کرده ابتکارات اروپا در این منطقه نوع اروپایی انقلاب‌های رنگین است که هماهنگ با طرح‌های نظامی آمریکا و ناتو اجرا می‌شود.
از این رو سردی فعلی روابط روسیه با آمریکا و اتحاد اروپا نه مانند دوره شوروی که بر مبنای ملاحظات ایدئولوژیک تبیین می‌شد مبتنی بر ملاحظات جدی استراتژیک است که مسکو لاجرم مجبور است بعنوان هزینه « نه» گفتن به طرح‌های آمریکا و اروپا بپذیرد.
