مانفرد مونش‌رات، سردبیر کیکر، مهم‌ترین نشریه فوتبال آلمان در گفت‌وگو با فارس درباره دربی 77 تهران اظهار داشت: نبرد سرخابی‌ها تهران مثل دربی فلامینگو با فلومیننسه برزیل، آرسنال مقابل تاتنهام انگلیس، رنجرز برابر سلتیک اسکاتلند و گالاتاسرای با فنرباغچه ترکیه است.
- آقای مونش‌رات برداشت شما به عنوان سردبیر کیکر، یکی از پنج نشریه بزرگ فوتبال دنیا، از دربی سرخابی ایران چیست؟
دربی استقلال و پرسپولیس مسلما بزرگترین، مهم‌ترین و سنتی‌ترین دربی قاره آسیا است. دیگر ممالک بزرگ و صاحب فوتبال در شرق قاره آسیا مثل ژاپن، کره‌جنوبی یا چین، هیچ نبردی که قابل مقایسه با این دربی باشد، ندارند. در آسیای غربی نیز به واقع دربی با این مشخصات دیده نمی‌شود.
- اما در آلمان و اروپا دربی‌های قابل مقایسه‌ای با دربی سرخابی تهران وجود دارد.
اگر من این گفته‌ها را در آلمان عنوان کنم، خیلی ها از خوانندگان و هواداران شگفت‌زده خواهند شد. چون مردم اینجا با فوتبال ایران و قدمتش آشنایی کمی دارند. به همین دلیل رویدادهای فوتبال ایران، زیاد مورد توجه شان نیست. بدیهی است اینجا هرکسی دربی معروف و بزرگ منقطه روور میان شالکه و دورتموند که مهم‌ترین دربی کشور آلمان است، را می‌شناسد.
البته در دربی‌های خیلی معروف میان دو تیم یک شهر در اروپا، به نبرد رنجرز و سلتیک در گلاسکو، گالاتاسرای و فنرباغچه در ترکیه پارتیزان و ستاره سرخ در بلگراد یا آرسنال با تاتنهام هاتسپرز در لندن اختصاص دارد. مشابه همین دربی در قاره آمریکای جنوبی مختص به نبرد فلامینگو و فلومیننسه در ریودوژانیرو یا بوکاجونیورز مقابل ریورپلات در بونئوس آیرس است.
- این دربی‌ها واقعا شرایطی از هر جهت مثل نبرد سرخابی تهران دارند؟
رویارویی هایی که گفتم نبرد دو همشهری است که مثل رویارویی پیروزی(پرسپولیس) با استقلال است. تقابل همشهری‌هایی که یک شکوه کاملا ویژه، یک جو کاملا منحصر به فرد و یک فضای کاملا خاص دارند.
از این منظر دربی تهرانی‌ها، کاملا در کنار دربی‌های بزرگ جهان قرار می‌گیرد. البته شاید تنها نقطه منفی آن، نبود ستارگان بزرگ و جهانی در آن باشد. همینطور سطح کیفی نازل‌ترش نسبت به دربی‌های اروپایی است.
- با این حال همین دربی سرخابی‌های تهران وضعیت و شرایط خاص خود را دارد؟
بدیهی است که دربی سرخابی محلی برای حضور بهترین بازیکنان ایران است. از نظر اهمیت، هیچ تفاوت کیفی بین آنها نیست. چون بازی‌های این دو باشگاه از جنبه ورزشی بیشترین اهمیت را دارند و بحث کسب عنوان مطرح است. البته در این میان بحث افتخار نیز در میان است. هر بازیکن خوب می‌داند حریف چه تیم خاصی است و بازی چه شرایط ویژه‌‌ای برای خود، باشگاه و هواداران دارد. یک برد در این دربی هرچند فقط 3 امتیاز دارد، اما واقعیت امر این است که ارزش آن خیلی بیشتر از سه امتیاز است.
- این قاعده که گفتید در مورد دربی‌های اروپایی هم هست؟
بله. این قاعده هر چند در دربی‌های سنتی مثل اینتر و یوونتوس ایتالیا یا آژاکس با مقابل فاینورد هلند هم دیده می‌شود، اما من خودم شخصا حس می‌کنم دربی‌های که در آن تیم های همشهری حضور دارند، جذاب‌تر است. می‌توان گفت خون بیشتری در رگ‌های آن دربی جریان دارد.
- شما که تاکنون در ورزشگاه آزادی نبوده‌اید، پس چطور این ویژگی‌ها تشریح می‌کنید؟
درست است، من تاکنون در ورزشگاه آزادی حضور نداشته‌ام ، با این حال تصور می‌کنم جو ورزشگاه آنجا به همان اندازه دربی‌های بزرگ جهان، پرشور و فوق‌العاده است. مطلع هستم آزادی، یکی از بزرگترین ورزشگاه‌های جهان است و این را هم می‌دانم که هواداران فوتبال ایران چقدر پرشور هستند. از این جهت حتی می توان آنها را با هواداران اروپایی مقایسه کرد. همین جا یکبار دیگر می‌گویم از نظرمن دربی استقلال و پرسپولیس جزو دربی‌های بزرگ جهان فوتبال است.
- و حرف آخر؟
امیدوارم همانگونه که از آن انتظار می‌رود، دربی تهران به خوبی برای هواداران و مردم ایران برگزار شود. من اطلاعات خوبی از فوتبال ایران دارم و به همین دلیل این مطالب را بیان کردم.
