به گزارش ایسنا، سطح ماه مملو از دهانه‌هایی است که در اثر برخورد سیارک‌ها شکل گرفته‌اند، اما مشاهده دهانه‌های برخوردی در بخش تاریک و دور ماه بسیار دشوار است.
پروفسور ویل فیدراستون، از محققان موسسه تحقیقات داده‌های زمینی دانشگاه کرتین تأکید می‌کند: بررسی بخش دور ماه بسیار دشوار است، چراکه ماهواره‌های در حال حرکت در مدار ماه در زمان حرکت در این ناحیه از زمین قابل رهگیری نیستند.
محققان دانشگاه کرتین در استرالیای غربی مطالعات خود را بر روی بخش تاریک و دور ماه متمرکز کرده و با استفاده از مدلسازی رایانه‌ای از گرانش ماه و داده‌های توپوگرافی، دهانه‌های برخوردی را شناسایی کرده‌اند که با روش‌های دیگر قابل مشاهده نیستند.
از تعداد 280 دهانه برخوردی کشف شده 66 دهانه از دید گرانشی و توپوگرافی قابل مشاهده هستند.
به گفته پروفسور فیدراستون، کشف این تعداد دهانه برخوردی حاصل استفاده از مدلسازی رایانه‌ای از گرانش ماه و داده‌های توپوگرافی است.
به جز بررسی ماه، تاکنون نقشه گرانش زمین با وضوح تصویری بسیار بالا و نقشه گرانش مریخ با استفاده از این تکنیک جدید تهیه شده است.
محققان استرالیایی به دنبال استفاده از این تکنیک برای مأموریت GRAIL ناسا هستند؛ دو ماهواره Ebb و Flow این مأموریت که اقدام به جمع آوری داده‌های گرانشی ماه می‌کردند، دسامبر 2012 با برخورد به سطح ماه به مأموریت خود پایان دادند.
