روز بعد از عملیات و جنگ، درباره خاطرات و تجربه‌هایشان می‌نوشتند و مردم سراسر جهان می‌توانستند این مطالب را بلافاصله و قبل از هرگونه ویرایشی بخوانند.
لازم نیست خیلی تخیلتان را به کار بیندازید. امروزه به یاری اینترنت و وبلاگ‌ها، دیگر نیازی به تصور و خیال نیست.
تعداد وبلاگ‌های سربازان آمریکایی در کشورهای عراق و افغانستان به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرده است. سال 2004 تنها 50 وبلاگ نظامی وجود داشت. این عدد در سال 2005 به 200 رسید و امروزه تعداد وبلاگ‌های نظامیان آمریکایی از هزار گذشته است.
این وبلاگ‌ها پر از مطالب واقعی، ویرایش‌نشده و حاوی تجربیات و خاطرات دست اول هستند. به علاوه گاهی می‌شود وبلاگ‌هایی پیدا کرد که آخرین پست آنها، آخرین نوشته‌های صاحبانشان بوده است.
مارتینز 20 ساله که در 20 مارس 2005 بر اثر شلیک گلوله یک تک‌تیرانداز کشته شد، در آخرین پستش چنین نوشته بود: «من زنده‌ام، راه می‌روم و برای برگشتن به خانه از این جهنم، روزشماری می‌کنم.»
به این وبلاگ‌ها به طور اختصاری milblog گفته می‌شود که خلاصه‌ای است از military weblog.
بسیاری از مطالبی که در این دست وبلاگ‌ها می‌توان پیدا کرد، روزنوشت‌هایی در مورد حوادث و کارهای روزانه سربازان است ولی گاهی مطالبی هم پیدا می‌شوند که چهره زشت و مخرب جنگ و همچنین هرج و مرج ناشی از آن را نشان می‌دهند.
کالبی بازل نویسنده وبلاگ My War ، در یکی از پست‌های وبلاگش به تاریخ 5 آگوست سال 2004 یک روز قبل از جنگی در موصل می‌نویسد:
«دو مرد را در گوشه‌ای دیدم که آر‌پی‌جی دستشان بود، ماتم برد، سعی کردم خونسردیم را به دست بیاورم، به آنها شلیک کردم، بعد از آن دیگر ندیدم کسی از آنجا تکان بخورد.»
بازل هم اکنون در بروکلین است. وبلاگ وی به سرعت محبوب و پربازدیدکننده شده بود ولی مدتی بعد فرماندهان نظامی از وی خواستند قبل از ارسال هر پست، نوشته‌هایش را به آنها نشان دهد. آنها می‌ترسیدند مطالب این وبلاگ افشاکننده تاکتیک‌های نظامی باشد. بازل مجبور شد بسیاری از پست‌هایش را حذف کند.
ولی این محدودیت به هیچ عنوان جلوی بازل را نگرفت، از هنگامی که وی از در ماه دسامبر به آمریکا برگشته، دو مقاله در یکی از مجلات نوشته است، همچنین وی به زودی یک کتاب در مورد خاطراتش منتشر خواهد کرد.
هیچ کس دقیقا نمی‌داند چند نظامی آمریکایی در عراق و افغانستان وبلاگ می‌نویسند. در حال حاضر 148 هزار نظامی در عراق و بیش از شانزده هزار سرباز آمریکایی در عراق هستند. مسئله دیگر این است که دسترسی به همه وبلاگ‌های نظامی برای همگان میسر نیست، بسیاری از وبلاگ‌نویسان نظامی ترجیح می‌دهند، دسترسی به مطالب وبلاگشان را محدود به دوستان و اعضای خانواده‌شان کنند.
بسیاری از وبلاگ‌نویس‌های نظامی از لپ‌تاپ خودشان برای نوشتن و به‌روز کردن وبلاگ‌هایشان استفاده می‌کنند. آنها می‌توانند از کافی‌نت‌های بزرگی که در افغانستان و عراق ایجاد شده است برای دسترسی به اینترنت استفاده کنند.
سایت‌هایی هستند که به معرفی وبلاگ‌های نظامی می‌پردازند. یکی از بهترین این سایت‌ها، سایت milblogging به آدرس http://www.milblogging.com است. نزدیک به 1500 وبلاگ نظامی در این سایت مرتب شده‌اند. با رفتن به این سایت می‌توانید آخرین اخبار وبلاگستان نظامی را مطالعه کنید.
ارتش آمریکا چندی پیش در 19 آوریل تعدادی از قوانین امنیتی خود را تغییر داد. بر اساس یکی از بندهای قوانین جدید، همه سربازان قبل از انتشار مطالب باید با مقام بالادستی خود در مورد محتوای مطالبشان مشورت کنند و نظر آنها را جویا شوند.
این موضوع باید در مورد همه فعالیت‌های اینترنتی مثل ارسال میل، وبلاگ‌نویسی و نوشتن در فوروم‌ها رعایت شود.
