از زمانی که هیلاری کلینتون،وزیر امور خارجه آمریکا اعلام کرد که در دوره جدید ریاست‌جمهوری اوباما دیگر در کابینه او فعالیت نخواهد کرد نام سوزان رایس به‌عنوان یکی از نامزدهای مهم این پست در کنار جان کری در رسانه‌ها مطرح شد. این روزها رایس۴۸ ساله که قبل از رفتن به سازمان ملل فعالیت به‌عنوان معاون آفریقای وزارت خارجه را در کارنامه‌اش داشته در این کشور به‌ویژه از سوی جمهوریخواهان تحت حملات شدید قرار دارد و نمایندگان این حزب در کنگره از همه توان خود برای نرسیدن او به پست وزارت امور خارجه استفاده می‌کنند.
پس از پیروزی فلسطینی‌ها در سازمان ملل متحد روزنامه واشنگتن پست در دور جدید حملات علیه رایس گزارشی از سهامدار بودن او و همسرش در شرکت‌های مرتبط با ایران منتشر کرد تا موج مخالفت‌ها با رایس تقویت شود. اکنون اطلاعات مربوط به سرمایه‌گذاری‌های رایس در تجارت‌های مربوط به ایران در بین سیاستمداران آمریکایی دست به‌دست می‌شود. گفته می‌شود رایس یکی از ثروتمند‌ترین اعضای کابینه اوباماست و به همراه ایان کامرون، همسرش هر کدام در سال 2009 حدود 23 و 43 میلیون دلار ثروت داشتند.
شرکت‌های نفتی مانند شل و ENI که گفته می‌شود رایس در آنها سهام داشته اما همان‌هایی هستند که جان مک‌کین، سناتور جمهوریخواه و یکی از سردمداران مخالفان برای رسیدن رایس به وزارت امور خارجه در آنها سهام دارد و این مسئله بیشتر یک بهانه به‌حساب می‌آید. سوزان رایس در هفته‌های گذشته همچنین به‌خاطر اظهارنظرهایش درباره حمله به کنسولگری آمریکا در بنغازی هدف انتقادهای شدید قرار داشت؛ حملاتی که جان مک‌کین، کلی آیوت و لیندسی گراهام سه سناتور جمهوریخواه پیشتاز آن بودند. گراهام وضعیت فعلی را مشابه سال ۲۰۰۶ دانسته است؛زمانی که دمکرات‌ها در زمان دولت جورج بوش مانع از رسیدن جان بولتون به نمایندگی آمریکا در سازمان ملل شدند.
اوباما پس از این حملات به دفاع از رایس پرداخت تا گمانه‌زنی‌ها درباره معرفی او به‌عنوان وزیر امور خارجه جدید بیشتر شود. رایس که برخی الگوی او را مادلین آلبرایت،وزیر امور خارجه سابق آمریکا می‌دانند از دانشگاه استنفورد در سال ۱۹۸۶ لیسانس تاریخ گرفت و توانست دکتری فلسفه خود را سال ۱۹۹۰ از دانشگاه آکسفورد بگیرد.
او مشهور به طرفداری از دخالت مستقیم نظامی در کشورهای دیگر است. گفته می‌شود در زمان نزدیک شدن نیروهای معمر قذافی به بنغازی،در جلسه شورای امنیت ملی آمریکا با وجود مخالفت رابرت گیتس،وزیر دفاع وقت آمریکا با دخالت نظامی،رایس اعلام کرد که می‌تواند قطعنامه دیگری را برای گسترش حملات به لیبی در سازمان ملل به‌دست آورد. او علاوه بر طرفداری گسترده از حمله نظامی به لیبی در مقاله‌ای در سال ۲۰۰۶ خواستار حملات هوایی علیه هواپیماها، فرودگاه‌های نظامی و سایر قرارگاه‌های نظامی سودان شده بود تا از این طریق سودان مجبور به پذیرش حافظان صلح بین‌المللی در این کشور شود. بسیاری می‌دانند که مسئله بنغازی یا سهامدار بودن در شرکت‌های نفتی دلیل اصلی حملات به رایس نیست.
جمهوریخواهان معتقدند که سوزان رایس آنچنان که باید طرفدار اسرائیل به‌ویژه در سازمان ملل متحد نبوده است و پیروزی اخیر فلسطینی‌ها را نمونه بارز این مسئله می‌دانند. بیرون رفتن رایس از مجمع عمومی سازمان ملل در زمان سخنرانی بنیامین نتانیاهو برای خوردن ناهار در نشست سالانه سران کشورهای عضو هم از مواردی است که باعث انتقاد شدید جمهوریخواهان از وی شد. علاوه بر این، رژیم صهیونیستی در سه‌سال اخیر بیشترین محکومیت‌ها را در شورای حقوق بشر سازمان ملل داشته که این هم به پای رایس و ضعف او در حمایت کامل از اسرائیل نوشته شده است.
نمایندگان حزب جمهوریخواه علاوه بر این رایس را به داشتن موضعی نرم در قبال ایران متهم می‌کنند و می‌خواهند کسی به پست وزارت خارجه برسد که فعالیت بیشتری برای مقابله با ایران داشته باشد. جمهوریخواهان می‌گویند او در دوره فعالیت خود تنها موفق شده یک قطعنامه علیه ایران را در ژوئن سال ۲۰۱۰ با کمترین آرا در مقابل چندین قطعنامه تصویب شده در دوره بوش به‌دست آورد و این یک نکته منفی بزرگ از نظر آنها به‌حساب می‌آید. این عقیده هم وجود دارد که جمهوریخواهان به هیچ عنوان دل خوشی از اینکه یک رئیس‌جمهور سیاهپوست، یک وزیر امور خارجه سیاهپوست هم در کابینه خود داشته باشد، ندارند. با شدت گرفتن حملات علیه سوزان رایس باید دید اوباما حاضر است بر سر او با جمهوریخواهان بجنگد یا گزینه دیگری مانند جان کری را با دردسر کمتر ترجیح می‌دهد.
